نازنین بیاتی از زندگی شخصی و کاری اش می گوید

در استراحت کامل. (با خنده) بعد از پشت سر گذاشتن دو سال کاری سخت این روزها ترجیح می دهم بیشتر از هر کاری استراحت کنم و اوقاتم را با خانواده و دوستانم سپری کنم. بعد از فیلم «دربند» که در سال 91 در جشنواره سی و یکم برای اولین بار در آن بازی کردم، تا وقتی که فیلم مجوز اکران بگیرد، با این که چندین و چند پیشنهاد در فیلم و سریال مختلف داشتم، اما آن ها را نپذیرفتم.

«دربند» اولین تجربه بازیگری من بود و دوست داشتم علاوه بر هنرمندان و اهالی رسانه مردم هم این فیلم را ببینند و نظرات آن ها را هم بدانم. ببینم اصلا نازنین بیاتی در بین مردم پذیرفته می شود یا نه.

 

 

این بیشترین وقفه ای بود که در بین کارم افتاد و بعد از اکران عمومی این فیلم و استقبالی که از طرف مردم در سینماها از آن شد، جرئت بیشتری برای خواندن فیلمنامه هایی که به دستم می رسید، پیدا کردم و بلافاصله بعد از آن پنج کار سینمایی انجام دادم که حجم زیادی از وقتم را گرفت. به همین دلیل این روزها به تلافی تمام روزهایی که سر کار بودم، به خودم و خانواده و دوستانم و کارهایی که دوست دارم، می پردازم.

 

بله، در سال 92 سه فیلم سینمایی کار کردم که در سال 93 اکران شد. همین چند وقت پیش اکران عمومی «ارسال یک آگهی تسلیت برای روزنامه» که تصویربرداری آن سال 92 انجام شده بود، در سینماها آغاز شد و در سال 93 هم دو کار سینمایی دیگر برای جشنواره سی و سوم داشتم که تمام تمرکز و انرژی ام را برایش گذاشتم و خب خدا را شکر در جشنواره هم استقبال خوبی از آن شد و امیدورام شرایط اکران عمومی آن در سال جدید مهیا شود که با مردم یک بار دیگر در سینما به تماشای این فیلم بروم.

 

 

 

یکی از علاقه های شخصی من دیدن فیلم در سینماست! سعی می کنم با دوستانم به دیدن فیلم های خوبی که اکران می شود بروم، حتی در زمان جشنواره هم به جز روزهایی که اکران فیلم های خودم بود، سعی می کردم مابقی فیلم ها را در سالن های دیگر با مردم ببینم و در جریان نظرات مردم از فیلم های اکران شده قرار بگیرم. مهم تر از همه این که فیلم خوب دیدن برای منی که هنوز خودم را اول این راه پرپیچ و خم می دانم، یک ضرورت است.

 

نظر شخصی من این است که باید یک فاصله معقولی بین انتخاب نقش هایم باشد، تا بتوانم انرژی رفته ام را به دست بیاورم. انجام دادن چهار، پنج کار در یک سال با توجه به فیلم نامه هایی که به دست می رسد، ممکن است، اما باید بتوانم آمادگی خودم را هم بسنجم، دوست ندارم صرفا به دلیل پرکار بودن نقش های ضعیف را قبول کنم و بازی کنم. دلم می خواهد اگر نقشی متفاوت بود و از عهده انجام آن برآمدم، انتخاب کنم. تا نه شرمنده خودم باشم، نه کسانی که وقت می گذارند، هزینه می کنند و به تماشای فیلم من می آیند.