نماز امام علی(ع) برای حاجت و آمرزش گناهان
در روایات بسیاری به خواندن نماز امام علی (ع) در هر زمان به خصوص شب و روز جمعه توصیه شده است. این نماز موجب آمرزش گناهان و برآورده شدن حاجات می شود و خواندن آن مانند تولد دیگر برای انسان بوده و تمامی گناهان بخشیده می شود.
هنگامی که برای حضرت علی (ع) مشکلی پیش می آمد، به نماز پناه می برد و آیه زیر را تلاوت می کرد(وسایل الشیعه، ج 5، ص 263)
یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ . (سوره بقره، آیه 153)
ای اهل ایمان از صبر و نماز [برای حل مشکلات خود و پاک ماندن از آلودگی ها و رسیدن به رحمت حق] کمک بخواهید زیرا خدا با صابران است.
سید بن طاووس در جمال الاسبوع برای هریک از ائمه معصوم(ع) نمازی با دعا ذکر نموده است و نماز حضرت علی(ع) یکی از این نمازها است.
نماز حضرت امیرالمومنین(ع)
این نماز به صورت دو نماز دورکعتی خوانده می شود، به این ترتیب که در هر رکعت بعد از حمد پنجاه مرتبه سوره قل هواللّه احد را بخواند که جمعاً در چهار رکعت دویست مرتبه می شود. خواندن این چهار رکعت نماز در شب و روز جمعه توصیه شده است. بعد از سلام نمازبگوئید:
اَللِّهُمَ صَلِّ عَلَی النِّبِیِّ وَ لِلِه
روایت است که گناهان گذشته و آینده نمازگذار آمرزیده شود و چنان باشد که دوازده مرتبه قرآن را ختم کرده باشد و حق تعالی گرسنگی و تشنگی قیامت را از او دفع کند.(گنج های معنوی)
و چون فارغ شود دعای امام علی (ع) را بخواند که تسبیح آن حضرت است.
تسبیح بعد از نماز مخصوص حضرت علی(ع)
سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ
پاک و منزه است خدایی که نشانه هایش نابود نمی شود
سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ
منزه است خدایی که گنج هایش نقصان نمی یابد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ
منزه است خدایی که مفاخرش زوال نخواهد یافت
سُبْحَانَ مَنْ لاَ یَنْفَدُ مَا عِنْدَهُ
منزه است خدایی که آنچه نزد اوست (از خیر و نعمت هایش) تمامی ندارد
سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ
منزه است خدایی که دوران سلطنتش ابدی است
سُبْحَانَ مَنْ لاَ یُشَارِکُ أَحَداً فِی أَمْرِهِ
منزه است خدایی که در کارش هیچ کس را شریک نمی گرداند
سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیْرُهُ
منزه است خدایی که غیر او خدایی نیست.
پس از این تسبیح، دعا کند و بگویید:
یَا مَنْ عَفَا عَنِ السَّیِّئَاتِ وَ لَمْ یُجَازِ بِهَا
ای خدایی که از گناهان بندگان در گذشته و کیفر نمی کنی
ارْحَمْ عَبْدَکَ یَا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی
به حال این بنده ات ترحم فرما خدایا مرا به کرمت دریاب
أَنَا عَبْدُکَ یَا سَیِّدَاهْ
من بنده توام ای سید و مولای من
أَنَا عَبْدُکَ بَیْنَ یَدَیْکَ أَیَا رَبَّاهْ
من بنده توام که در حضور توبه دعا آمده ام ای پروردگار
إِلَهِی بِکَیْنُونَتِکَ یَا أَمَلاَهْ یَا رَحْمَانَاهْ یَا غِیَاثَاهْ
خدایا به سر ذات تو قسم ای آرزوی من ای مهربان بر خلق ای فریادرس خلق
عَبْدُکَ عَبْدُکَ لاَ حِیلَةَ لَهُ
من بنده تو هستم، آن بنده ای که به کلی بیچاره است
یَا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یَا مُجْرِیَ الدَّمِ فِی عُرُوقِی (عَبْدُکَ)
ای منتهای آرزوی من ای گرداننده خون در عروق من
یَا سَیِّدَاهْ یَا مَالِکَاهْ أَیَا هُوَ أَیَا هُوَ یَا رَبَّاهْ عَبْدُکَ عَبْدُکَ
ای آقای من ای صاحبم ای هو ای هو ای پروردگار عالم این بنده بنده بیچاره توست
لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بِی عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً
که از خود هیچ ندارد و بر نفع و ضرر خودش هیچ توانایی نیست
وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ
و کسی که از او چاره جویم نمی یابم
تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی
اسباب چاره ها همه از من قطع شده است
وَ اضْمَحَلَّ کُلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی
و هر جا گمان نیک می بردم از نظرم نابود گردید
أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیْکَ فَقُمْتُ بَیْنَ یَدَیْکَ هَذَا الْمَقَامَ
اینک روزگار مرا تنها و غریب به درگاه تو آورده که در پیشگاه حضور تو ایستاده ام
یَا إِلَهِی بِعِلْمِکَ کَانَ هَذَا کُلُّهُ فَکَیْفَ أَنْتَ صَانِعٌ بِی
ای خدای من آنچه گفتم همه مشهود علم ازلی توست تا تو با من چه کنی
وَ لَیْتَ شِعْرِی کَیْفَ تَقُولُ لِدُعَائِی
و کاش می دانستم که پاسخ دعای من چه خواهی فرمود.
أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ
آیا دعایم اجابت کرده یا رد می کنی پس اگر رد کنی مرا و از تو محروم شوم
فَیَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا وَیْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی یَا عَوْلِی
پس وای بر من... ای وای بر فقر و بینوایی من...
یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا شِقْوَتِی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی یَا ذُلِّی
ای وای بر شقاوت و بدبختی من... ای وای بر ذلت و خواری من...
إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کَیْفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی أَیِّ شَیْءٍ أَلْجَأُ
دیگر به سوی که روم و از که و نزد که و چگونه و یا به چه درگاه پناه آورم
وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یَجُودُ عَلَیَّ بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفُضُنِی یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ
و به جود و احسان که امیدوار باشم هنگامی که ای خدا تو مرا رد کنی ای وسیع بخشش
وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کَمَا هُوَ الظَّنُّ بِکَ وَ الرَّجَاءُ لَکَ
و اگر مرا قبول کنی چنان که گمان من به تو این است و امیدم به کرم تو چنین
فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ
پس در این حال خوشا بر احوال من
وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی
و در این صورت من سعادتمند و خوشبخت هستم پس خوشا بر احوال من
وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یَا مُتَرَحِّمُ یَا مُتَرَئِّفُ یَا مُتَعَطِّفُ
و من لایق ترحمم ای خدای بسیار رحیم و رئوف و بسیار مهربان
یَا مُتَجَبِّرُ (مُتَحَنِّنُ) یَا مُتَمَلِّکُ یَا مُقْسِطُ
ای خدای بسیار جبار و مقتدر ای خدای عادل دادگر
لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ بِهِ نَجَاحَ حَاجَتِی
مرا عملی که قابل بر آمدن حاجتم باشد نیست
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکْنُونِ غَیْبِکَ
از تو درخواست می کنم به حق آن اسمی که در سر غیب خود پنهان داشته ای
وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَکَ فَلاَ یَخْرُجُ مِنْکَ إِلَی شَیْءٍ سِوَاکَ
و نزد تو محفوظ است و از نزد تو بسوی هیچکس غیر تو خارج نخواهد شد
أَسْأَلُکَ بِهِ وَ بِکَ وَ بِهِ
از تو به آن اسم مسئلت می کنم بحق آن اسم و بحق خودت و آن نام
فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِکَ لاَ شَیْءَ لِی غَیْرُ هَذَا
که اجل و اشرف نام های توست مرا به غیر از این نام توسلی نیست
وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَیَّ مِنْکَ
و کسی بیش از تو بر من سودمند نیست
یَا کَیْنُونُ یَا مُکَوِّنُ یَا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ
ای هستی صرف ای هست کن جهان هستی ای کسی که خود را به من شناسا کردی
یَا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ یَا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیَتِهِ
ای خدایی که مرا به طاعت خود امر کردی و از عصیان خود نهی فرمودی
وَ یَا مَدْعُوُّ یَا مَسْئُولُ یَا مَطْلُوباً إِلَیْهِ
ای کسی که همه تو را می خوانند و از تو می خواهند و مطلوب همه تویی
رَفَضْتُ وَصِیَّتَکَ الَّتِی أَوْصَیْتَنِی وَ لَمْ أُطِعْکَ
ای خدا من سفارش تو را ترک گفتم و اطاعتت نکردم
وَ لَوْ أَطَعْتُکَ فِیمَا أَمَرْتَنِی
و اگر در آنچه مرا امر می فرمودی تو را اطاعت می کردم
لَکَفَیْتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیْکَ فِیهِ
البته برای هر امر به درگاه تو می آمدم مرا کفایت می فرمودی
وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیَتِی لَکَ رَاجٍ
و من با وجود آن که معصیت تو کردم به لطف تو امیدوارم
فَلاَ تَحُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ مَا رَجَوْتُ
پس حاجتم برآور و بین من و امید ها که به تو دارم جدایی میفکن
یَا مُتَرَحِّماً لِی أَعِذْنِی مِنْ بَیْنِ یَدَیَّ وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی
ای بسیار مهربان با من از هر شری که از پیش رو و پشت سر و بالا و زیر
وَ مِنْ کُلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بِی
و از هر جانب به من احاطه کند مرا در پناه خود گیر
اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیِّدِی وَ بِعَلِیٍّ وَلِیِّی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ
خدایا تو را قسم می دهم به محمد (ص) سید من و به علی مولای من و به ائمه هادیان من (ع)
اجْعَلْ عَلَیْنَا صَلَوَاتِکَ وَ رَأْفَتَکَ وَ رَحْمَتَکَ
که درود و تحیت و رأفت و رحمتت را بر ما مقرر بدار
وَ أَوْسِعْ عَلَیْنَا مِنْ رِزْقِکَ
و رزق خود را بر ما وسیع گردان
وَ اقْضِ عَنَّا الدَّیْنَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ
و دین ما ادا فرما و کلیه حاجت های ما برآور ای خدا...
إِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
تنها تو بر همه امور عالم توانا هستی.
البته در بعضی از روایات آمده است که بعد از نماز بگویید:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی النَّبِیِّ الْعَرَبِیِّ وَ آلِهِ
بار الها! بر پیامبر عرب زبان و خانواده او درود فرست.
