والدین بد و سمی حتما این نشانه ها را دارند

علائم و مشخصه های والدین بد و سمی

یکی از سخت ترین کارها؛ والدین بودن به بهترین سبک آن است چرا که بسیاری از والدین به دلیل به کارگیری اصول نادرست تربیتی در مورد فرزندانشان در این خصوص نا موفق بوده اند. برخی از والدین درجهت تربیت فرزند خود براساس یک طرح ساخته و پرداخته ذهنشان عمل می کنند و در واقع طرحی است که اصلا متناسب با تحولات ساختار های اجتماعی نمی باشد.

تجربه ثابت کرده برخی از اصول مربوط به تربیت فرزند به مراتب حتی در این زمینه نادرست و آسیب زننده هم بوده اند. در این قسمت از خانواده پلاس پلاس وی در این باره بیشتر توضیح خواهیم داد.

بد والدین بودن به چه معناست؟

بد والدین بودن درواقع انجام مجموعه ای از عملکرد هایی است که به طور جدی کودک را به لحاظ رفتاری و روانی آسیب می زند. بد والدین بودن فقط منوط به نوع عملکرد رفتاری نیست، بلکه شامل مجموعه ای از رفتارها است که به تربیت کودک آسیب وارد خواهد کرد. اگرچه این ضعف مهارت در تربیت کودک به طور عمدی نیست، اما باید گفت این مسئله چیزی از میزان آسیب وارده و تاثیرات منفی به تربیت کودک نمی کاهد.

برخی والدین واقعا از عواقب رفتار های تربیتی نادرست خود آگاه نیستند وبرخی اصلا اهمیتی به این موضوع نمی دهند بنابراین والدین بدی بودن ممکن است ناشی از عدم آگاهی نسبت به سبک تربیت درست فرزند باشد و یا این که ممکن است برگرفته از عدم توجه نسبت به یادگیری اصول تربیتی صحیح باشد.

والدین بدی بودن در واقع تاثیرات منفی بسیار جدی بر روی کودکتان می گذارد. با اینکه سبک و اصول تربیتی در جامعه امروزی به سرعت تحول می یابد، اما این مسئله ساده ای است که به کودک بگویید چه کاری باید انجام دهد.

کودک موجودی است که به لحاظ مراقبت عاطفی و تغذیه وابسته به شماست بنابراین روش مناسبی است که والدین کودکان گروهی تشکیل دهند و در قالب فعالیت گروهی از موضوعات و مسائلی که درخصوص کودکشان با آن مواجه می شوند، با یکدیگر در میان بگذارند. همچنین چنانچه نشانه های نادرستی از بد والدین بودن در خود می بینید، خیلی صادقانه با یک روانشناس کودک مشاوره کنید.

نشانه های والدین بدی بودن

انجام چند رفتار مشخص، ثابت می کند، که شما والدین خوبی برای فرزندتان نیستید. رفتارهایی مثل:

1- سرزنش کردن دائم کودک

چنانچه کودک را دائم برای هر کار اشتباهی که از او سر می زند، سرزنش کنید این موضوع بر روی کودک تاثیر منفی می گذارد. این وضعیت به مراتب زمانی که کودک، خودش صادقانه به اشتباهش اعتراف کرده بدتر خواهد بود.

2- تنبیه کودک در برابر دیگران

ممکن است گاهی از کوره در بروید و کودک را در مقابل دیگران سرزنش و یا بدتر از آن تنبیه کنید چرا که این مسئله به حس اعتماد به نفس او آسیب زده و دچار رفتار کم رویی و خجالتی بودنش می شود.

3- دائما نصیحت کردن بدون هیچ گونه رفتار تشویقی

این که دائما در مورد هر چیزی از مسواک زدن دندان ها و مرتب کردن کمد لباس ها به کودک گوشزد می کنید و هرگز به رفتار های تشویقی توجهی ندارید، یکی از نشانه های بد والدین بودن است.

4- دریغ کردن عشق و محبت

اینکه کودک را گاهی در آغوش نمی گیرید و یا به صورت کلامی به او نمی گویید که دوستت دارم به مرور روابط عاطفی شما را با کودک قطع می کند.

5- تعیین نکردن اصول و قوانین

والدینی که هرگز برای تربیت کودک خود اصول و قوانینی رفتاری در نظر نگرفته اند، در محیط بیرون از خانه و در جمع دیگران با مشکلات رفتاری مواجه خواهند بود.

6- عدم حمایت

کودکان به ویژه در موقعیت های استرسی نیاز به حمایت دارند به عنوان مثال مواقعی چون انجام تکالیف مدرسه و یا امتحان چرا که عدم حمایت کودک در مواقع استرسی او را دچار حالت اضطراب شدید می کند.

7- مقایسه کردن کودک

اینکه دائما کودک خود را با دیگر کودکان به لحاظ رفتار های مثبت آن ها مقایسه کنید، نشانه والدین بدی بودن شما است.

8- افتخار نکردن به موفقیت های کودک

اینکه هرگز به کودک تان زمانی که در مواردی با سخت کوشی، موفقیت کسب کرده احساس افتخارخود را بیان نکنید نشانه بد والدین بودن شما است.

9- به کارگیری لحن منتقدانه

اینکه با کودک تان با لحنی منتقدانه گفتگو کنید، نشانه بد والدین بودن است لذا مراقب لحن خود باشید.

10- به احساسات کودک احترام نگذاشتن

این که اصلا برای گفتگو با کودک وقتی اختصاص نمی دهید که از احساساتش بیان کند؛ به شدت بر روی او تاثیر می گذارد و این نشانه بد والدین بودن شما است.

11- یک الگوی ضعیف بودن

رفتار های کودکان بر اساس عادت های رفتاری خود شماست و گاهی نمی دانید که کودک تان از کجا و چطور این گونه رفتار های نادرست را آموخته و از خود نشان می دهد!

12- حق انتخاب به کودک ندادن

این که هیچ وقت به کودک هرگز حق انتخاب نمی دهید و فقط کودک باید طبق گفته شما عمل کند؛ واقعا آسیب زننده خواهد بود.

13- نازپرورده بودن بیش از حد

ممکن است گاهی تصور کنید که کودک تان منحصر به فرد است و او را فوق العاده لوس بار بیاورید. این گونه کودکان دچار انزوای اجتماعی می شوند.

14- به طور افراطی مراقب کودک بودن

این که همواره در ذهن تان به فکر خطری که کودک را تهدید می کند، باشید در نتیجه کودک تان به مرور دچار حالت ترس شده و هرگز ریسک تجربه فعالیت های جدید نمی کند و یا مهارت آشنایی با دوست های جدید نخواهد داشت.

15- عدم اعتماد

این که هرگز به کودک اجازه تصمیم گیری ندهید، موجب می شود تا او تصور کند همه انتخاب هایش اشتباه است و یا اینکه اصلا او را باور ندارید.

16- وقت اختصاص ندادن به کودک

این که گاهی شما به قدری مشغله کاری دارید که اصلا وقتی برای صحبت کردن و یا بازی با کودکتان ندارید و یا این که وقتی کودک در حال صحبت با شماست ، شما به صفحه تلفن همراهتان خیره شده اید نشانه بد والدین بودن شما است.