چرا مردها هنگام بیماری مثل بچه ها میشوند؟

بچه شدن مردها هنگام بیماری 

همیشه در بین اطرافیان و بستگانمان الگوهای مختلفی از شخصیت فردی و روانی افراد را مشاهده میکنیم که گاهی شاید جالب و گاهی ناراحت کننده باشند . ممکن است کسی جداب باشد یا شوخ طبع . اخلاق خسته کننده ای داشته باشد و یا کاملا اجتماعی . برخی از مردها هم وقتی مریض میشوند درست مثل بچه ها میشوند.

آیا همه ی مرد ها وقتی مریض هستند شکننده و غرغرو می شوند؟ البته که نه. ولی بعضی از آن ها چرا. دلیل شکایت و ناله هایشان اینجاست:

اخلاق بچه گانه مردها هنگام بیماری

1. "این هرگز اتفاق نمی افتد!"
برخی از مردان عاشق این هستند تا در مورد این که هرگز مریض نمی شوند پوز بدهند. این یک راه برای ابراز سلطه ی فیزیکیست بی آنکه نیاز به ارائه مدرک واقعی باشد. درست مانند وقتی که به مردم می گویید ماهیچه ی شکمتان 12 تکه است و عضلات بازوی های شما بر آمده است و آن ها مجبورند تنها به حرف شما اکتفا کنند. این از هرچیزی بهتر است.
البته غیر ممکن است. هیچکس نسبت به همه چیز ایمن نیست، و هیچکس دوست ندارد که اشتباهاتش اثبات شود، حتی اگر در کاسه ی سوپ خودش عطسه کند.

2. بدن او یک غار مردانه است.
مرد ها عاشق بدن خود هستند. در قسمت آشکار طیف، او با بدن خود مانند یک ماشین که خوب روغن کاری شده است رفتار می کند. در قسمت کمتر آشکار طیف, آدم احمقی هست که با بدنش مثل یک رستوران با مدیریت خوب، رفتار می کند که همیشه پر از سیب زمینی سرخ کرده و گوشت کبابی می باشد. هر دو مرد به این که چه چیزی وارد بدن شان می شود خیلی اهمیت می دهند و همین طور به چیزهایی که می توانند از آن خارج کنند. مریض شدن می تواند یک آچار نا امید کننده داخل این ماشین مردانه بیاندازد.

حالا او چگونه با آدم بد ها مبارزه کند؟
در هر لحظه، در هر سناریو, هر مردی حداقل یک بخش از مغز خود را به این فکر اختصاص می دهد:"اگر کماندوهای دشمن همین حالا حمله کنند، چگونه از مهارت و ابزار هایم استفاده کنم تا عزیزانم را به جایی امن ببرم و خودم که به تنهایی یک ارتش کامل هستم آدم بد ها را نابود کنم؟" این یک کلی گویی نیست.
تنها راه برای تبدیل شدن از یک قهرمان اکشن به قهرمان عطسه، یک تب واقعیست. از شما عذر خواهی می کنم، اما اکنون که داستان واقعی و وضع اسفناک این مرد فینی را می دانید، می خواهید چه کار کنید؟
گذشته از این حس رضایتمندی از اینکه متوجه شده اید همسرتان همان قدر که فکر می کردید بچه است، چه فایده ی دیگری برایتان دارد؟
برای شروع، شما می توانید به یاد داشته باشید که هیچ منطقی در ورای حساسیت بالای آن ها وجود ندارد و بحث کردن با یک بیمار بد اخلاق شما را به جایی نمی رساند.
اما اگر نمی خواهید در هذیان گفتن هایش افراط کند ( شما را سرزنش نمی کنیم ) کاری را انجام دهید که پدر و مادرش وقتی نمی خواستند با او کاری داشته باشند انجام می دادند؛ او را تلپی جلوی تلویزیون با یکی از فیلم های مورد علاقه اش بنشانید.