کاخ شناور جال محل؛ زیباترین کاخ زیرآبی دنیا

 معرفی زیباترین کاخ شناور دنیا

«جال محل»، یکی از این شگفتی ها و جاذبه های توریستی است که در ایالت «راجستان»، شهر صورتی «جیپور»، در میان دریاچه ای مصنوعی و در کشور هندوستان قرار دارد. بنایی شناور آن هم زیر آب، با معماری قابل توجه و ستودنی که هر مسافر و گردشگری در همان لحظه ی نخست، زیبایی آن را تحسین خواهد کرد. «کاخ آبی» نام دیگر این عمارت دوست داشتنی است که سازندگان آن را با سنگ ها و ماسه های قرمز رنگ، بنا کردند. البته تاریخچه ی این کاخ آبی زیبا، همچنان ناشناخته است؛ ولی حقیقتی وجود دارد که بیان کننده ی احداث آن در قرن 18 میلادی توسط فردی به نام «مهاراجه مادهو سینگ» (Maharaja Madho Singh)، است. به نظر می رسد که وی این مکان را برای مهمانی های شکار اردک بنا کرده است.

سپس سال های بعد، «مادهو سینگ دوم» (Madho Singh II:فرزند مهاراجه مادهو سینگ)، بخش های دیگری از جمله حیاطی وسیع، بر مساحت کاخ افزود. اما این مکان تا مدت ها، نزدیک به دویست سال تا سال 2000 میلادی که مورد مرمت و نوسازی قرار گرفت، متروکه بود و بی مهری های بسیاری را به خود دید. کاخ خانه ی آبی، یک عمارت کم نظیر و بی هما است. درواقع نمی توان به طور قطع آن را همانند یک کاخ درنظر گرفت؛ چراکه در این بنای شگفت انگیز، نمی توان هیچ اتاقی برای اسکان و اقامت مشاهده کرد.

تنها یک باغ تراس، در کاخ جال محل وجود دارد که گفته می شود مهاراجه در اوقات فراغت خود، از آن به عنوان مکانی برای پیاده روی، استفاده می کرد. درواقع کاخ متشکل از 5 طبقه است که چهار طبقه ی زیرین آن، در صورتیکه آب دریاچه پر باشد، همیشه زیر آب خواهد بود و تنها طبقه ی بالا، روی آب شناور و قابل مشاهده است.

معماری این بنای تاریخی نیز جالب و به سبک های مختلفی از جمله ترکیب دو سبک «راجپوت» و «مغول» است که در سراسر ایالت راجستان، می توان خانه ها و ساختمان هایی نظیر آن را مشاهده کرد. جالب است بدانید که معماری به سبک راجپوت، به طور کلی از معماری سنتی هندوها اقتباس شده است. این درحالی است که در معماری به سبک مغول، می توان تاثیرات معماری اسلامی و معماری فارسی در هند را مشاهده کرد.

بنابراین می توان معماری را که ترکیبی از این دو سبک است در کاخ آبی و جالب جال محل، مشاهده کرد. طبقه ی اول کاخ، دارای سالن ها و اتاق هایی بزرگ است که با ظرافت، هنرمندی و دقت بسیار نقاشی شده و تزئینات قابل توجهی را ایجاد کرده است. همچنین درون تراس کاخ، باغی با راهرویی طاقی به چشم می خورد که مکانی دنج برای پیاده روی است. در گوشه گوشه ی کاخ آبی، برج های نیمه هشت ضلعی با یک کابین زیبا ساخته شده است که بر زیبایی کاخ، افزوده است. درست در مرکز تراس نیز غرفه ای مستطیل شکل به سبک بنگالی قرار دارد که به «Chhatri» نامگذاری شده است.

«مان ساگار»، نام دریاچه ی مصنوعی است که کاخ جال محل، در وسط آن ساخته شده است. این دریاچه در سال 1610 میلادی به همت «راجا من سینگ» ساخته شد. علت ساخت این دریاچه ی مصنوعی، قحطی و کمبود شدید آب بود که دولت وقت، «راجا من سینگ» را به دلیل این مشکل ایجاد شده، تحت فشار قرار داده بود. با احداث این دریاچه ی زیبا و مصنوعی در سراسر رودخانه ی «دهرابواتی» (Dharbawati)، ذخیره سازی آب با موفقیت انجام شد. طی این عمل، دریاچه ی مان ساگار آب آشامیدنی و آبیاری مزارع ساکنین منطقه را برای چندین دهه ی متوالی، فراهم کرد.

همچنین این دریاچه زیستگاه گونه های مختلفی از پرندگان بود. اما متاسفانه در قرون گذشته مان ساگار، به دلیل تخریب فاضلاب خام، مواد غیر بهداشتی، زباله های صنعتی به زمین زباله ها تبدیل شد و بوی تعفن و نفرت انگیزی تمام سطح آن را فرا گرفت. آب کثیف و بوی بد، باعث عصبانیت توریست ها و گردشگران شد و همین امر کافی بود تا دریاچه و عمارت زیبا و باشکوه تاریخی اش، تا مدت ها از میزبانی بازدیدکنندگان، محروم بماند. این موضوع به همین صورت ادامه داشت تا در سال 2004 میلادی، یک شرکت خصوصی، تمامی منطقه ی دریاچه را از جمله کاخ جال محل، با هدف تبدیل آن به یک اقامتگاه و مقصد توریستی باشکوه، در اختیار گرفت.

در ده سال گذشته این شرکت خصوصی، به تمیز کردن دریاچه و بازسازی و تعمیر کاخ آبی مشغول بود و خوشبختانه اخبار خوبی مبنی بر موفقیت آمیز بودن تلاش این شرکت از جمله بهبود یافتن کیفیت آب دریاچه و بازگشت پرندگان، منتشر شده که موجبات خوشحالی علاقه مندان به این جاذبه ی گردشگری تاریخی را فراهم کرده است. هرچند هنوز کاخ جال محل برای بازدید تماشاگران و توریست ها باز نیست، ولی علاقه مندان به تماشای این اثر تاریخی باشکوه، می توانند با استفاده از قایق، علاوه بر لذت بردن از زیبایی های دریاچه، کاخ آبی شناور را نیز از دور تماشا کنند.