کشف نوعی انسان اولیه عجیب
بر اساس تحقیقات محققان مشخص شده است که نسل اولیه انسانها بیشتر شبیه به شامپانزه ها بوده است و با توجه به مکانی که در آن زندگی میکردند تیپ بدنی خاص داشتند اما به تدریج و با گذشت سالها شکل بدنی خود را از دست دادند و به انسان امروزی تبدیل شد انسانی که در ابتدا داری دستو پای دراز بود اکنون دارای دستو پای معمولی و نرمال است.
گونه ای از انسان های اولیه دست و پاهایی داشتند که هم برای زندگی روی زمین و هم بالای درختان مناسب بوده است. با آنکه محققان هنوز نمی دانند که این گونه منقرض شده-که احتمالا قدیمی ترین انسان اولیه ای است که تا به حال کشف شده- چطور راه می رفت، مطمئن اند که با نوع راه رفتن بشر امروزی کامل متفاوت بوده است.
به گزارش گروه علم و فناوری آنا به نقل از دیسکاوری، آخرین گونه کشف شده نوع انسان که هومونالدی (انسان نالدی) نام دارد، مغزی به اندازه یک پرتغال داشت که در حد اینکه قادر به انجام تشریفات مربوط به مرگ (یعنی خاکسپاری) باشد، هوشمند بود.
بیش از 1550 استخوان و خرده استخوان این نوع بشر در غاری در جنوب آفریقا کشف شده است که بزرگترین کشف این نوع انسان در قاره آفریقا به شمار می رود اما به خاطر نوع خاص این غار تشخیص قدمت این فسیل هنوز برای دانشمندان ممکن نیست.
بشر امروزی تنها گونه باقی مانده انسان ها در کره زمین است اما در روزگاران بسیار قدیم گونه های انسانی دیگری هم بر این کره خاکی می زیسته اند. انسان تباران با نام علمی هومینینی (Hominini)، تباری از زیرخانوادهٔ انسان ساییان به شمار می روند. این تبار شامل تمام گونه های موجود یا منقرض شده ای است که به انسان امروزی نزدیک ترند تا به شامپانزه های امروزی.
محققان عقیده دارند که مطالعه دست ها و پاهای این فسیل های کشف شده ممکن است آنها را به یافتن دلایل تغییر مدل نوع زندگی بشر و راه رفتن روی دو پا به جای چهار دست و پا راه رفتن نزدیک کند. یکی از تئورهای انسان شناسان این است که نوع بشر از آنجا بر بقیه موجودات کره زمین برتری دارد که می تواند از دست هایش برای استفاده از ابزار مختلف استفاده کند.
استخوان های یافت شده از یک هومونالدی
ویلیام هارکورت-اسمیت انسان اولیه شناس موزه تاریخ طبیعی نیویورک به مجله لایو ساینس می گوید که پاهای این فسیل، کاملا مانند پاهای انسان ها نیست اما بیشتر شبیه پاهای انسان است تا موجودات دیگر.
مطالعه بیش از 150 استخوان دست این فسیل نشان می دهد که این گونه انسانی مانند انسان های امروز استخوان شست دست بلندی داشته که در چرخه تکامل بعدها به ابزاری مهم برای تمایز انسان ها از شامپانزه ها بدل شد.
البته پاهای گرد این فسیل بسیار با پاهای انسان امروزی متفاوت است. پاهای گرد به درد بالارفتن و زندگی روی درخت می خورده تا زندگی روی زمین. هر چند به گفته هارکوت-اسمیت، هنوز قدرت بالارفتن و زندگی روی درختان در شامپانزه ها بسیار بیشتر بوده تا این گونه انسانی.
جرمی دسیلوا، انسان شناس دانشگاه دورتمند و یکی دیگر از محققان این مطالعه، می گوید که ترکیب بندی در این فسیل نشان می دهد که ماهیچه های ران از استخوان های ران فاصله گرفته اند که این قدرت بیشتری در راه رفتن (روی دوپا) به این گونه می داده است. در طول زمان، ترکیب بندی استخوان لگن هم تغییر کرده که این به معنای داشتن فضای بیشتری برای رشد مغز جنین انسانی بوده است.
