این دومین بخش از نمونه‌هایی است که در مأموریت آپولو ۱۷ در لوله‌های ۳۵ سانتیمتری و در محیط خلا حفظ و مهر‌و‌موم شد و به زمین انتقال پیدا کرد. این نمونه‌ها تاکنون در شرایط کنترل‌شده در مرکز فضایی جانسون نگهداری شدند، نمونهٔ دیگر جمع‌آوری‌شده که در شرایط خلا نگهداری نشده بود در سال ۲۰۱۹ باز شد. امید است که با مطالعه این نمونه بتواند بفهمد برای برداشتن نمونه مطلوب در طرح‌های آینده آرتمیس چه ابزارها و روش‌هایی لازم است. ماموریت آرتمیس۳ ناسا قرار است حدود سال ۲۰۲۵ انجام شود و طی آن، انسان دوباره و برای اولین‌بار پس از ماموریت آپولو ۱۷ به ماه سفر می‌کند تا از قطب جنوب ماه نمونه‌ بردارد.

“توماس زوربوچن” مدیر علمی اداره ماموریت‌های علمی ناسا، در بیانیه‌ای گفت: «فهم تاریخچه و تحولات زمین‌شناسی ماه در نقاط فرود آپولو به ما در آماده شدن برای برداشتن آن نوع نمونه‌هایی که شاید در ماموریت آرتمیس لازم شود، کمک می‌کند.» این نمونه‌های خاک ماه را دو بار مهروموم کردند و تیم ناسا روز ۱۱ فوریه باز کردن لایه خارجی مهروموم را آغاز کرد و نشت هرگونه گاز از لایه درونی مهروموم این نمونه را به دقت زیر نظر داشت؛ زیرا در این صورت معلوم می‌شد که مهروموم داخلی باز شده است.

به نوشته ناسا، نشت گازی مشاهده نشد و ناسا روز ۲۳ فوریه رخنه در مهروموم را داخلی شروع کرد؛ فرایندی که احتمالا هفته‌ها طول بکشد. محققان امیدوارند هرگونه گاز فرار مانند بخار آب و دی‌اکسید کربن را که در نتیجه ذوب نمونه در پنج دهه گذشته به وجود آمده است، ردیابی و جمع‌‌آوری کنند؛ فناوری‌هایی مانند طیف‌سنجی جرمی از دهه ۱۹۷۰ تاکنون پیشرفت چشمگیری کرده و محققان امیدوارند این بخارها را دقیق بررسی کنند؛ کاری که ۵۰ سال پیش ممکن نبود.

به گفته “لوری گلیز” مدیر بخش علوم سیاره‌ای در دفتر اصلی ناسا، هدف اول محققان از نگه داشتن برخی نمونه‌های ماموریت آپولو در تمام این مدت، همین بوده است. “گلیز” در بیانیه‌ای گفت: «این سازمان می‌دانست علم و فناوری متحول خواهد شد و محققان خواهند توانست این مواد را به روش‌های جدیدی مطالعه کنند تا پاسخ پرسش‌های جدید آینده را بیابند.»