کودکان خردسال و پیش‌دبستانی ممکن است بارها و بارها کاری را انجام دهند که شما نمی‌خواهید. با تکرار این اتفاق، سرانجام برخی از والدین کنترلشان را ازدست می‌دهند و شروع به تهدید می‌کنند. اما آیا این راه درستی است؟ اگر نه، چه جمله‌ها را باید بگویید و چه چیزی را نباید بگویید و چه برخوردی داشته باشید که بعداً از آن پشیمان نشوید؟ در این مطلب با نکات و پیشنهادهایی به جای تهدید کردن کودکان دو تا چهار ساله آشنا شوید.
جایگزینهایی برای تهدیدها
ماندن در تختخواب
شما می‌خواهید فرزندتان: به رختخواب برود و آنجا بماند.
به جای گفتن این: «اگه یه بار دیگه از تختت بیرون بیای جیغ می‌زنم»!
این را بگویید: «بعد از این که گذاشتمت تو رختخواب، انتظار دارم اونجا بمونی».
و این بهتر است، چون: انتظاری که در مورد رفتارش دارید روشن و به شکلی غیراحساسی کنترل شده است.
خوردن شام
شما می‌خواهید فرزندتان: سبزیجات توی بشقاب غذایش را بخورد.
به جای گفتن این: «تا وقتی که بروکلی تو بشقابت رو نخوردی از جات بلند نمی‌شی»!
این را بگویید: «یادت باشه قبل از خواب میان‌وعده نداریم».
و این بهتر است، چون: به او یادآوری می‌کند که آشپزخانه تعطیل است، اما هنوز میتواند در مورد خوردن یا نخوردن آن غذا تصمیم‌گیری کند.
مسواک زدن دندان‌ها
شما می‌خواهید فرزندتان: دندان‌هایش را مسواک بزند.
به جای گفتن این: «اگه دندون‌هات رو مسواک نزنی برات داستان قبل از خواب نمی‌خونم»!
این را بگویید: «وقت رفتن به رختخوابه. اولین کاری که برای آماده شدن انجام می‌دی چیه؟»
و این بهتر است، چون: به او می‌فهماند که زمان انجام مراسم روتین پیش از خواب است، بدون این که تهدید به تنبیهی در میان باشد.
انجام دادن تکالیف
شما می‌خواهید فرزندتان: تکالیفش را انجام دهد.
به جای گفتن این: «تا وقتی تکالیفت رو انجام ندادی نمی‌تونی بازی کنی!»
این را بگویید: «به محض این‌که تکالیفت رو تموم کنی می‌ریم خونهٔ دوستت الی!»
و این بهتر است، چون: به جای تنبیه پاداش می‌دهد.
رفتار خوب موقع خرید
شما می‌خواهید فرزندتان: در فروشگاه خوب رفتار کند.
به جای گفتن این: «یا همین الان دست از بدوبدو برمی‌داری یا وقتی رسیدیم خونه اجازه نداری تلویزیون تماشا کنی»!
این را بگویید: «می‌تونی بهم کمک کنی غلات جوی دوسری که دوست داری رو پیدا کنیم»؟
و این بهتر است، چون: ذهن او را از رفتار منفی منحرف می‌کند و جایگزین مثبتی ارائه می‌دهد.
درخواست بدون ناله
شما می‌خواهید فرزندتان: بدون نالیدن چیزی را که می‌خواهد درخواست کند.
به جای گفتن این: «وای به حالت اگه یه بار دیگه ناله کنی»!
این را بگویید: «دوست دارم گوش کنم ولی من فقط صدای معمولیت رو می‌فهمم».
و این بهتر است، چون: به او می‌فهماند شما به حرفی که برای گفتن دارد علاقه دارید اما آن تن صدا را نمی‌پذیرید.
تمیز کردن اتاق
شما می‌خواهید فرزندتان: اتاقش را تمیز کند.
به جای گفتن این: «تا وقتی اتاقت رو تمیز نکنی، شام نمی‌خوری»!
این را بگویید: «می‌خوام که اسباب‌بازی‌هات رو جمع کنی و تو سبدشون بذاری. دوست داری این کار رو قبل از شام انجام بدی یا بعدش؟»
و این بهتر است، چون: انتظارات شما را روشن می‌کند اما همزمان به فرزندتان حق انتخاب می‌دهد.
دست برداشت از خبرچینی
شما می‌خواهید فرزندتان: از چغلی کردن دست بردارد.
به جای گفتن این: «من بچه‌ٔ خبرچین رو نمی‌برم پارک».
این را بگویید: «به نظر می‌رسه از خواهرت ناراحتی. باید بهش بگی علتش چیه».
و این بهتر است، چون: به کودکتان کمک می‌کند بفهمد بچه‌ها باید خیلی از موضوع را بین خودشان حل کنید.
آرام نشستن در ماشین
شما می‌خواهید فرزندتان: توی خودرو هنگام رانندگی شما ساکت باشد.
به جای گفتن این: «اگه یه بار دیگه جیغ بزنی، دور می‌زنم برمی‌گردم خونه».
این را بگویید: «رانندگی این‌جوری واسه من سخته. مجبورم کنار بزنم تا تو آروم بشی».
و این بهتر است، چون: این به فرزند شما نشان می‌دهد که اثرات، محدودیت‌ها و عواقب رفتارش چیست.
غذا دادن به حیوان خانگی
شما می‌خواهید فرزندتان: به حیوان خانگی‌تان غذا بدهد.
به جای گفتن این: «به سگ غذا بده، وگرنه می‌دیمش به یه نفر دیگه.»
این را بگویید: «سگمون گرسنه به نظر می‌رسه. بیا! این غذاشه.»
و این بهتر است، چون: مسئولیت فرزندتان را به او یادآوری می‌کند.
