سفری برای برقراری عدالت
«چهار آدمکش خفن» یک اکشن کمدی به کارگردانی «تیمو توجاژانتو» به عنوان یکی از فیلمسازان موج نوی سینمای اندونزی، فیلمی سرگرم‌کننده و سراسر اکشن است که این فضیلت را دارد که خودش را خیلی جدی نمی‌گیرد؛ پس اگر دو ساعت و نیم اکشن خالص و لحظات کمدی شیرین و پاپ‌کورنی می‌خواهید، تماشای این فیلم را از دست ندهید.
خلاصه داستان: یک کارآگاه زن با چهار قاتل بد شانس برای تحقیق درباره قتل پدرش همکاری می‌کند. این فیلم داستانش نه یک تلاش هنری است و نه یک مفهوم سازی عجیب درباره سرنوشت؛ به طور کلی در این اثر اکشن در خالص ترین شکل خود با کمدی در ساده ترین شکل خود ترکیب شده است.
«تیمو توجاژانتو» کارگردان و فیلمنامه نویس اندونزیایی، متولد 1980 میلادی است و از دوران کودکی شیفته سینما بوده است. او بارها بیان کرده که در سنین پایین تجربه تماشای «Psycho» هیچکاک را داشته و این فیلم او را تحت تاثیر قرار داده و به نوعی مشتاق فیلمسازی کرده است. آکیرا کوروساوا، مارتین اسکورسیزی و رومن پولانسکی از جمله فیلمسازانی هستند که قدردانی از فیلم و ایده‌های خلاقانه آن‌ها، او را تحت تاثیر قرار داده و هویت سینمایی او را شکل داده است.
جالب است بدانید توانایی تیمو در ترکیب ژانر وحشت با اکشن خوش‌فرم خیلی سریع او را به فیلمساز محبوب استودیو‌های هالیوودی بدل کرد و اکنون پس از همکاری در تولید فیلم ترسناک آنتولوژی «V/H/S/94» به عنوان کارگردان نسخه آمریکایی «قطار بوسان» تحت عنوان «The Last Train to New York» انتخاب شده است که این اثر در مراحل تولید قرار دارد. شاید یک فیلم او به نام «The Night Comes for Us» را دیده باشید، فیلمی رزمی از نتفلیکس که به طرز وحشتناکی ماوراء خشونت آمیز بود، و حتی با دو فیلم اکشن «The Raid» رقابت می‌کرد. با این تفاسیر «تیمو توجاژانتو» بدون شک از فیلمسازان موج نو سینمای شرق آسیا و به صورت مخصوص کشور اندونزی است.
اما «چهار آدمکش خفن» به عنوان جدیدترین اثر این کارگردان یک تجربه سینمایی تماشایی است؛ فیلم The Big 4 سنت قدیمی‌تری از بلاک‌باسترهای آمریکایی را به یاد می‌آورد، زمانی که رقابت به‌طور تصاعدی چند برابر نشده بود و یک فیلم تنها یک تجربه کامل سینمایی بود. داستان ساده، شخصیت‌های جالب و البته فرم خوبی از نمایش اکشن به بازاریابی مدرن اجازه می‌دهد مخاطبان را از هرجایی جذب این اثر کند. با حمایت مالی نتفلیکس از فیلمسازانی مانند تیمو توجاژانتو، پول و آزادی خلاقانه‌ای وجود دارد که باعث ایجاد آثار جسورانه و هیجان انگیز و همچنین دردسرهای احتمالی می‌شود.
تیمو توجاژانتو از پایه سینمای مبتنی بر فرم و البته ژانر فیلم را می‌شناسد؛ این فیلمساز اندونزیایی یکی از وحشیانه ترین و زیباترین داستان‌ها را با «The Night Comes For Us» ساخت و اکنون با خشونتی که طنز از هسته‌اش بیرون می‌زند، بازگشته است. این اثر با وارد کردن کمدی بزن‌بکوب یا اسلپ‌استیک به صحنه‌های اکشن، به ترکیبی برنده رسیده است که هر مخاطبی را پای تماشای فیلم به شدت سرگرم می‌کند. پس شک نکنید این فیلم با طراحی درست و نمایش قاب‌های خوب از صحنه‌های مبارزه و تیراندازی، یکی از برترین آثار اکشن سال 2022 است.
شاید هم فیلم «The Night Comes for Us» و هم The Big 4 آثاری طولانی باشند، اما توجاژانتو تلاش می‌کند تا دنیایی بسازد تا این داستان‌ها درون آن اتفاق بیفتند. از اساس در این فیلم احساس خوبی از استقرار وجود دارد. این یعنی روابط شخصیت‌ها، داستان‌های پس‌زمینه و به طور کل جهان فیلم خواسته‌هایی دارند که همگی قبل از معرفی چیزی به نام نمایش «اکشن» با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. در واقع فیلم با استفاده از روش ضد قهرمان یا همان شخصیت‌های رابین هودی، «چهار آدمکش خفن» داستان را با شناسه‌های رفتاری به نسبت شوخ با پیچیدگی‌های خاص خود معرفی می‌کند.
پنج شخصیت اصلی این فیلم تحت نام خانواده با هم متحد می‌شوند، چیزی که به ندرت به خط داستانی فیلم‌های تیمو توجاژانتو تبدیل می‌شود. این فیلم به جای اینکه سفر هر شخصیت را قهرمانانه جلوه دهد، قهرمانان را در نگرش‌ها و کنش‌های بسیار زمینی و باور پذیر قرار می‌دهد. و این خود چیزی است که به‌طور منحصربه‌فرد، همدردی مخاطب را با هر شخصیت و تمام تصمیم‌هایی که می‌گیرند ایجاد می‌کند. در مجموع این اکشن کمدی یک مهمانی بزرگ است و شما برای گذراندن لحظات خوش به آن دعوتید!
بنابراین، باید توجه داشت سینمای نوپای اندونزی خیلی چیزهای بیشتری درون خود دارد و این صنعت مانند سینمای کره جنوبی در اوایل دهه 2000 میلادی به طور پیوسته در حال رشد است. سوپراستارهای فردای دنیای سینمای آسیا ممکن است از این کشور باشند، و The Big 4 معرفی کاملی از چنین سینمایی است.
پیشنهاد فیلم: اگر سینمای نوپا و البته مبتنی بر ژانر کشور اندونزی را دوست دارید دیدن فیلم «Stealing Raden Saleh» را هرگز از دست ندهید؛ در صنعت سینمای جهان، فیلم‌هایی که دزدی و سرقت را به عنوان موضوع اصلی خود دارند، بسیار متنوع هستند. با این حال، فیلم هایی از این دست هنوز در اندونزی بسیار نادر است. اما این اثر با ورود به چنین ژانر و مفهومی یک ورودی عالی به یک ژانر سنتی و محبوب است. این پروژه پیچیده می‌تواند پیشگامی باشد که مخاطبان جهان سینما را نسبت به کشف و شناسایی فیلم‌های اندونزیایی بیشتر ترغیب کند.
مانند فیلم‌های سرقتی که اغلب در هالیوود ظاهر می‌شوند، تمرکز اصلی داستان این فیلم نیز معمولاً تیم‌سازی و سپس تدوین استراتژی دقیق است. با این حال، چیزی که فیلم‌های سرقتی را جذاب می‌کند، معمولاً استراتژی فوق‌العاده دقیقی است که در نهایت تحقق می‌یابد و مشکلاتی که شخصیت‌ها در جایی که نیاز به بداهه‌پردازی دارند، با آن مواجه می‌شوند. در نتیجه تدوین و اجرای استراتژی همچنان یکی از جذابیت‌های این فیلم است.
