این روزها منابع رسانه‌ای شخصی مانند ویدئوهای خانگی به سرعت به بازاری پرسود تبدیل شده‌اند که پرسش‌های سختی را در مورد نقش والدین در حفاظت از حقوق فرزندانشان در این فضای تجاری جدید ایجاد می‌کند.
به گزارش همشهری‌آنلاین به نقل از شرق، این روزها منابع رسانه‌ای شخصی مانند ویدئوهای خانگی به سرعت به بازاری پرسود تبدیل شده‌اند که پرسش‌های سختی را در مورد نقش والدین در حفاظت از حقوق فرزندانشان در این فضای تجاری جدید ایجاد می‌کند.
ابر تاریکی که بر فراز این پدیده جدید سایه انداخته، این واقعیت است که والدین به طور هم‌زمان قدرت سودبردن از مشارکت فرزندان خود در این فعالیت تجاری را دارند و در برابر این تجارت پرسود ناقض حقوق کودکان هستند.
آمار جهانی نشان می‌دهد کودکانی که دنبال‌کنندگان زیادی در رسانه‌های اجتماعی دارند یک صنعت میلیون دلاری را در جهان رقم زده‌اند. از طرفی خانواده کودکان اینفلوئنسر که دنبال‌کنندگان بالایی دارند، سالانه تا ۲۶ میلیون دلار از طریق تبلیغات و به اشتراک‌گذاری محتوای حمایت‌شده درآمد کسب کرده‌اند.
در چنین شرایطی است که کودکان در معرض خطر شدید استثمار قرار دارند، زیرا آنها فاقد حق قانونی برای درآمدهایی هستند که به دست می‌آورند، یا شرایط کاری ایمن و حمایت از طریق قوانین کار را ندارند. در واقع، قانون آن‌قدر دست خانواده‌ها را برای تصمیم‌گیری درباره کودکان باز گذاشته است که مقررات چندانی در مورد تولید محتوای رسانه‌های اجتماعی شامل کودکان وجود ندارد.
