استان اردبیل همواره با نام چشمه های آبگرم معروف بوده و همگان این استان را به این دلیل می شناسند. سرعین  و چشمه های آبگرم آن یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری اردبیل است و همه روزه مسافران و گردشگران بسیاری به این شهر سفر کرده تا از این چشمه های آبگرم و خواص درمانی آن برخوردار شوند.

اما این در حالی است که استان اردبیل جاذبه های گردشگری دیگری نیز داشته که اگر از آنها مطلع باشیم بی شک می توانیم در سفر خود به این استان از آنها نیز بازدید کرده و از سفر خود بهره بیشتری ببریم.

کمتر کسی نام آلوارس را شنیده است و اغلب افراد با شنیدن چنین نامی گمان می کنند آلوارس جاذبه ای دیدنی در آن سوی مرزها و کیلومترها دورتر از ایران است. اما این روستای زیبا تنها ۱۲ کیلومتر با سرعین فاصله دارد. البته اگر اهل ورزش های زمستانی باشید احتمالا درباره پیست اسکی آلوارس شنیده اید.

احتمالا اولین چیزی که بعد از شنیدن آلوارس ذهنتان را مشغول می کند نام عجیب آن باشد. در کتاب سرعین در آینه قلم نوشته شده است که در روستای سرسبز آلوارس باغ های وسیع و درختان تنومند روییده بود. نجاران درختان را قطع و از آن ها برای تهیه الوار استفاده می کردند و برای ساخت خانه به روستاهای اطراف می فروختند. به همین خاطر روستا را الوارستان نامیدند. مردم محلی نیز می گویند مردی در این منطقه زندگی می کرد که ادعا داشت وارث روستا است. پس از مرگ وی، مردم، فرزندانش را آل وارث نامیدند. نظریه دیگری که گفته می شود این است که اجداد روستا پارسیان بوده اند که موجب شده آن را با نام آل پارس بشناسند.

این روستای ییلاقی که جزو توابع شهرستان سرعین به حساب می آید ۱۲ کیلومتر با آن فاصله دارد. برای رسیدن به آلوارس باید به سمت غرب برانید و از جاده ای کوهستانی با پیچ و خم بسیار رد شوید. دقت داشته باشید گردنه های کوهستانی که پشت سر می گذارید بسیار حادثه خیزند و ممکن است با چنین جاده ای آشنایی لازم را نداشته باشید، بنابر این نکات ایمنی در رانندگی را رعایت کنید. در این میان مناظری فوق العاده و مملو از گل های شقایق را در پیش رو خواهید داشت. فاصله آلوارس تا شهر اردبیل ۳۵ کیلومتر است. ارتفاع آن ۲۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا است که موجب شده آب و هوای آن سرد و کوهستانی باشد.

جاذبه ها

موقعیتی که آلوارس در آن قرار گرفته است به ایت روستا، زیبایی خاص بخشیده است. چشه های فراوان و آب هایی که از آن جاری شده است هر بیننده ای را به خود خیره می کند. از جمله معروف ترین این چشمه ها می توان به چشمه مین بلاغ اشاره کرد که اگر اهل ماهیگیری باشید می توانید از آن ماهی قرل آلا صید کنید. فصل بهار و زندگی دوباره طبیعت که فرا می رسد یخ ها اندک اندک آب می شوند و گل‌ های ختمی، گون‌ های انبوه و لاله ‌های سرخ، شقایق ‌ها و … سراسر دشت ها را می پوشانند.

چشمه گورگور اردبیل از دیگر دیدنی های توریستی منطقه است و ۲۴۲۰ متر بالاتر از سطح دریا در دل زمین جوشیده است. در این مسیر رودخانه خیاو جاری شده و از ارتفاع ۱۲ متری سرازیر می شد. آبشار را نیز گورگور نامیده اند و می توان در آن چشم اندازی جذاب از کوه های سبلان را به تماشا نشست.

پیست اسکی

پیستی در دامنه کوه های سبلان وجود دارد که بزرگ ترین پیست اسکی ایران لقب گرفته است. برای رسیدن به پیست باید ۱۲ کیلومتر رانندگی کنید و به ارتفاع ۳۲۰۰ متری از سطح دریا برسید. جاده رسیدن به پیست از سمت روستا، کاملا آسفالت است و بدون نگرانی می توان وارد آن شد. فقط دقت داشته باشید منطقه کوهستانی است و حتی اگر فصل تابستان را برای سفر انتخاب می کنید هم تجهیزات لازم برف و مه را به همراه داشته باشید.

علاوه بر وسعت زیاد، ارتفاع زیاد موجب سرد شدن منطقه شده است به طوری که حدود ۸ ماه از سال در این پیست برف وجود دارد و می توان از آن استفاده کرد که از این نظر نیز منحصر به فرد است. در اینجا از شلوغی و هیاهو خبری نیست و می توانید علاوه بر ورزش، از زیبایی های طبیعت نیز نهایت بهره را ببرید. برای بالا رفتن در پیست یک خط تله سیژ با ۱۲۵۰ متر طول ساخته شده است. همچنین امکانات رفاهی از جمله سرویس بهداشتی، پارکینگ، سالن پذیرایی، پیست موتورسواری، پارک بازی کودکان، سرسره روی چمن و بازی های بادی نصب شده است.

این منطقه بهار و تابستانی دلپذیر و زمستانی سخت و سرد را سپری می کند. میزان بارش نیز در آن به ۴۰۰ میلی لیتر می رسد. از سال های دور، عشایر از چراگاه های شاهسون آن برای ییلاق خود استفاده می کردند و بیش از سه قرن است که افرادی در آن به طور دائمی مستقر شده و روستایی ساخته اند که در حال حاظر جمعیت روستا در حدود ۱۳۰۰ نفر است. در نقشه زیر موقعیت دقیق قرار گرفتن روستای آلوارس را مشاهده کنید.

عشایر آلوارس

در بین جاده رسیدن به آلوارس و پیست اسکی آن از سرعین، احتمالا عشایر را خواهید دید که به دور از تجملات زندگی امروزی، در حال سپری کردن روزگار به دور از دغدغه و در آرامش کامل هستند. آن ها از زمان های دور با زندگی با طبیعت خو گرفته اند. اوباهایی را می بینید که با پشم بافته شده اند و زنانی که نان می پزند. نانی که آن ها می پزند ساج چورگی یا سه دختر نام دارد. برای پخت این نام خوشمزه از ساری یاغ که نوعی روغن گرفته شده از کره محلی است استفاده می شود. علاوه بر آن، دامداری نیز جز دیگر فعالیت های مردم اینجاست به طوری که تمام محصولات طبیعی از جمله پنیر، کره، گیاهان کوهی، دوغ، کشک، ماست و … را خود تهیه می کنند.

اما آن چیزی که شما را حیرت زده خواهد کرد ورود به چادرهای عشایر است. داخل چادر، سراسر با تزئینات رنگارنگ و گران بها زینت داده شده است. برای ساخت این تزیینات آن ها رنگ ها و طرح ها را از طبیعت یافته اند و طی سال ها آنها را در هم تنیده اند.