به گزارش " ,ورزش "، استقلال تهران در نیم فصل دوم لیگ آزادگان سال 1373 پوست انداخت و بالاخره با هدایت نصرالله عبدالهی جواز حضور در نیمه نهایی را بدست آورد، نیمه نهایی که قرار بود بین استقلال که تیم دوم گروه اول شده بود با پرسپولیس تیم اول گروه دوم در دو دیدار رفت و برگشت بعد از دو سال جان تازه ای به فوتبال پایتخت بدهد.
از آخرین دیدار دو تیم که در 11 دی سال 1371 در رقابت‌های سوپر جام با نتیجه تساوی صفر بر صفر به پایان رسیده بود دو سال گذشته بود و قرار بود این دو تیم در 30 دی ماه سال 1373 اولین نبرد رفت و برگشت را در مرحله نیمه نهایی لیگ ایران در ورزشگاه آزادی برگزار کنند.
پرسپولیس در آن سال تحت هدایت حمید درخشان بود و خط حمله این تیم با به ثمر رساندن 53 گل در 22 بازی ، 23 گل بیشتر از تیم دوم خوب این رقابت ها سایپا که 30 گل به ثمر رسانده بود، در فوتبال ایران جولان می داد. استفاده از علی دایی و فرشاد پیوس در خط حمله پرسپولیس، هر حریفی را برابر این تیم شکننده می کرد. تنها خبر بد در اردوی سرخ پوشان که برای اولین بار از عابدزاده با آن شمایل منحصربفردش روبروی استقلال استفاده می‌کردند مصدومیت شدید جواد منافی ستاره چپ پای آن سال‌های فوتبال ایران بود. مصدومیتی که ناشی از تصادف در جاده تهران شمال بود و فوتبال منافی را در 24 سالگی به پایان رساند.
امیر عابدینی مرد اول سرخ پوشان در آن سال‌ها پاداش بزرگی برای برد تعیین کرده بود و استقلال با نصرالله عبدالهی هر چه از لیگ آزادگان گذشت، تیم تر از قبل شده بود و همین موضوع نوید یکی از دربی های بزرگ را می داد، دربی که ساعت‌ها قبل، ورزشگاه را در تسخیر هواداران دو تیم می دید تا نبرد بزرگ فوتبال آسیا را از نزدیک مشاهده کنند.
این دربی که در باد شدید ورزشگاه آزادی برگزار می شد و توپ در زمین سفت آن سال‌ها کمتر در زمین بازی می چرخید، از دقیقه اول بازی شاهد خطاهای متعدد بازیکنان دو تیم بود، خطاهایی که با اعتراض هر دو تیم همراه بود و عرصه را بر داور تبریزی این دیدار، ابهران، سخت و سخت تر می کرد.
نیمه دوم این بازی یکی از زیباترین و البته جنجالی ترین دربی های تاریخ را به یادگار گذاشت، سرخ ها که در دور مقدماتی در هر بازی میانگین گل 2.4 را به جا گذاشته بودند، قبل از دقیقه 56 گل دوم را هم زدند تا ورزشگاه در تسخیر هواداران پرسپولیس قرار گیرد، در آن روزها جایگاه رو‌به‌رو متعلق به هواداران پرسپولیس بود و آن‌ها بعد از گل اول پرسپولیس که توسط فرشاد پیوس از روی نقطه پنالتی زده شد و گل دوم که با ضربه سر داداش زاده زده شد، سرود پیروزی و قهرمانی را می خواندند، سروی که می توانست تا پایان بازی ادامه داشته باشد، اما اشتباه شاهرودی آبی ها را به بازی برگرداند.
رضا شاهرودی که در دفاع چپ پرسپولیس بازی می کرد و یک اخطار از ابهران در جریان بازی گرفته بود، لب خط طولی زمین محمد تقوی را در دقیقه 60 از پشت زد تا هم خودش از زمین اخراج شود و هم تقوی به دلیل مصدومیت به بیرون زمین انتقال یابد. ده نفره شدن سرخ‌ها، با تغییر تاکتیکی عبدالهی همراه شد، او حاج اکبری به زمین مسابقه فرستاد، از فکری خواست کمی متمایل به عقب بازی کند تا پاشازاده و غفوری اصل هم آزاد شوند و زرینچه را از دفاع آخر به سمت راست زمین و جایی که سال‌ها در آن جا بازی کرده بود انتقال داد. ورق برگشته بود، حالا استقلال 30 دقیقه وقت داشت تا نتیجه را برگرداند و هواداران را هم با تشویق های بی امان کنار خود می دید.
سال‌ها از آن بازی می گذرد، ولی شاید این یکی از زیباترین نبردهای تاریخ دو تیم بود که در آن کار تاکتیکی متنوع از دو تیم دیده شد. تغییر تاکتیک عبدالهی و فشار هواداران اواخر بازی را یک گله کرده بود، در دقیقه 79 بازی ورمزیار پنالتی را از پرسپولیس گرفت، اختر در آن سال‌ها پنالتی های استقلال را می زد، ادموند اختر توپ را هم کاشت، ولی صحبت های عابدزاده با او، باعث شد تا کاپیتان دوم استقلال در آن سال‌ها خودش تصمیم به زدن پنالتی بگیرد، ورمزیار که پنالتی زن قهاری بود، عابدزاده پنالتی گیر را مقهور ضربه آرام خود کرد تا فاصله به عدد یک برسد. سال‌ها بعد ورمزیار گفت، جنگ روانی عابدزاده با اختر باعث شد خودش تصمیم بگیرد تا ضربه را تبدیل به گل کند.
هشت دقیقه بعد، شروع مجدد سریع قلعه نویی در سمت راست زمین پرسپولیس، استقلال را در سمت چپ زمین پرسپولیس صاحب ضربه کرنر کرد، سانتر زرینچه در یک رفت و برگشت به اختر رسید،تا او گل مساوی را بزند. گلی که آب سردی بود بر پیکر هواداران پرسپولیس و آبی های را در قسمت جنوبی ورزشگاه به مرز جنون رساند.
توپ برای شروع مجدد بازی به وسط زمین برگشت و کمی بعد امیرقلعه نویی و مجتبی محرمی دو رفیق که این روزها بازهم مانند گذشته یار و غمخوار هم هستند و شماره 8 دو تیم را هم به تن کرده بودند، در وسط زمین درگیرشدند، به هم پیچیدند و تماشاگران به زمین مسابقه هجوم آوردند. پرسپولیس سه بر صفر بازنده شد، بازی برگشت در بندر عباس برگزار شد و زیباترین دربی تاریخ، پایان بازی را برای همه هواداران بازگذاشت. سوالی که تفاسیر مختلفی از هواداران دو تیم را در پاسخ خود می بیند، چه تیمی لایق برد در این نبرد تمام تاکتیکی و پر از درگیری بود؟
پرسپولیسی که خوب شروع کرد و یا استقلالی که خوب تمام کرد؟
