به گزارش ",ورزش"، رضا درویش بسیار منتظر ماند و بسیار اشتیاق داشت تا بر صندلی مدیرعاملی پرسپولیس تکیه بزند. او از طرفداران قدیمی پرسپولیس و از نزدیکان بزرگان این باشگاه است که هر بار به کلید اتاق مدیرعاملی نزدیک و دور شد تا اینکه سال پیش سرانجام حکم خود را از یک سایپایی دیگر، حمید سجادی، گرفت و بر تخت تصمیم‌گیری باشگاه جلوس کرد.
او فصل گذشته از نظر درآمدزایی عملکرد چندان خوبی نداشت و تقصیر این موضوع را متوجه مدیرعامل پیشین باشگاه، مجید صدری، می‌کرد. در ادامه با ورود پول پذیره‌نویسی ده درصد سهام باشگاه و سرمایه‌گذاری این رقم در یک بانک و همچنین امضای قرارداد اسپانسری جدید، او وضعیت را بهتر کرد و در نقل و انتقالات نیز عملکرد بسیار خوبی داشت تا نگاه منفی اولیه از سوی هواداران را کاملا تغییر دهد.
رضا درویش به بهترین شکل ممکن توانست مسیر بازیکنانی که قصد داشتند به ایران بازگردند، علیرضا بیرانوند و مرتضی پورعلی‌گنجی، را به سوی ساختمان باشگاه پرسپولیس ریل‌چینی کند و با جذب بازیکنانی نظیر لوکادیا و سعید صادقی، نقل و انتقالات را به سود سرخ‌ها کرد. اما شاید او وظایف دیگری هم جز این داشته باشد.
در باشگاهی که سرمربی‌اش اظهاراتی بسیار تند را به زبان آورده و بازیکنانش یکی پس از دیگری به موضوعات مختلف اعتراض کرده‌اند، این مدیرعامل است که باید کار را در دست بگیرد و وضعیت را مدیریت کند. نگاهی به صحنه کنونی باشگاه پرسپولیس، نشان می‌دهد که نقش یک مدیرعامل در آرام کردن اوضاع چقدر اهمیت دارد و چقدر پرسپولیس نیازمند چنین مدیرعاملی است.
درویش بیش از اینکه بخواهد نقش اثرگذاری بر عوامل بیرونی را داشته باشد، اکنون باید درون تیم و باشگاه را تقویت کند و تمرکز را به اردوی تیم بازگرداند. اگر او بتواند تیم را برای هدف بعدی (پیروزی مقابل صنعت نفت) متمرکز کند، سرخپوشان نیز به مسیر قهرمانی بازخواهند گشت و این مسئولیتی است که روی شانه‌های این مدیرعامل سنگینی می‌کند.
