به گزارش ",ورزش" آدم‌های زیادی نبودند که بگویند باید همچنان به یحیی و تیمش امیدوار بود. شاید فقط معدودی که شم قوی‌تری از دیگران داشته و حافظه غنی‌تری از فوتبال و اتفاقاتش در ذهن دارند. این‌چنین بود که در اوج ناامیدی‌ها و تاریکی محض پرسپولیس همچنان فکر می‌کرد روی نیمکت این تیم یک مربی قابل و متهور نشسته است. مربی‌ای که در پنج سال گذشته هرگز پله‌ای پایین‌تر از سومی را تجربه نکرده و شایستگی خود را در همه میادین به رخ کشیده است.
به جز این، با وجود همه ناامیدی‌ها و کنایه‌ها پرسپولیس همچنان یکی از بهترین و پرستاره‌ترین تیم‌های ایران است. کافی است ارنج آنها را نگاه کنید و بازیکنان روی نیمکتش را ببینید. هنوز هیچ تیمی به اندازه آنها بازیکن در سطح تیم ملی و ستارگانی که بتوانند بازی به بازی از پس گره‌های بزرگ بربیایند ندارد. به اینها باید پیشینه و شرایط این تیم در حداقل هفت-هشت سال گذشته را اضافه کنید تا ببینید چه نیروی فوق‌العاده‌ای پشت سر آنهاست.
اما اجازه بدهید بخش بیشتری از این ستایش را متوجه سرمربی این تیم کنیم؛ یحیی گل‌محمدی. مربی‌ای که امسال در طول این مسیر طولانی در اوقاتی تایرهای ماشینش را به شانه خاکی جاده آشنا کرد. اما بیایید به او حق بدهیم بعد از این‌همه سال تجربه در فوتبال گاهی غر بزند و از جلد خودش دربیاید و حتی اشتباه کند. با این حال، وقتی یحیی در همان قالب استاندارد خودش قرار بگیرد، مربی‌ای است که هواداران یک تیم می‌توانند به او امیدوار باشند و به موفقیتش مطمئن.
قاب تصویر یحیی گل‌محمدی با هوشمندی پیام پارسایی، عکاس پرسپولیس، بسته شده. لحظه‌ای که یحیی در آرامشی مطلق با چهره‌ای فکورانه، بی‌شباهت به نیمکت هیجان‌زده‌اش احتمالا در حال چیدن نقشه ادامه مسابقه است. تصویری که یک بازی نسبتا مشابه در بیست و هفت فروردین 1395 را به یاد می‌آورد. زمانی که پرسپولیس بعد از پیروزی چهار بر دو مقابل استقلال در دربی برای اولین بار از پوسته یک تیم ناکام بیرون آمد. تیمی که برای خود تاریخی جدید ساخت و بدل به مدعی بزرگ قهرمانی در همه سال‌های بعد از آن شد.
در آن بازی هم یکی از عکاسان کنار زمین تصویری از نیمکت پرسپولیس پس از گل چهارم را شکار کرد که درحالی‌که همه اعضای روی نیمکت در حال به جا آوردن رسوم شادی بعد از گل بودند، برانکو احتمالا نقشه تغییری در بازی را می‌کشید تا نتیجه را برای تیمش حفظ کند. این دو عکس را به هم بچسبانید و به پرسپولیس امسال امیدوار باشید. آنها فعلا در دو جام مدعی هستند و چه بسا پیروزی امروزشان نشانه‌ای بر آغاز مجددشان در لیگ برتر باشد، با تیمی که اگر همیشه مثل امروز نمایش دهد و بازی کند شاید به سختی بشود هماوردی را برایش پیدا کرد.
البته برای رقبا، از جمله همین سپاهان هم شرایط این‌طور باقی نخواهد ماند و آنها با سماجت رقابت را ادامه می‌دهند. پس برد با نیمکتی است که هیجانش را برای سوت پایان آخرین بازی فصل ذخیره کند. چیزی که برانکو ایوانکوویچ از خود در این باشگاه به یادگار گذاشته و میراث‌داری شایسته چون یحیی گل‌محمدی دارد.
