به گزارش ",ورزش" وقتی شما به یک مجموعه علاقه دارید و برای حضور در آن، از موقعیت‌های بهتری چشم‌پوشی کرده‌اید، احتمالا سخت‌ترین اتفاق، مواجه‌شدن با اعلام عدم نیاز است. موضوعی که برای رامین رضاییان در انتهای فصل گذشته رخ داد و باشگاه پرسپولیس روی پایان همکاری با مدافع هافبک تیمش پافشاری کرد تا یکی از شاخص‌ترین مهره‌هایش را از دست بدهد.
در آن روزها رامین رضاییان جایی در تفکرات کادر فنی وقت تیم ملی هم نداشت و همه چیز در ظاهر علیه ستاره 32 ساله سابق تیم ملی بود تا بسیاری جدایی‌اش از پرسپولیس را، شروعی بر پایان دوران حرفه‌ای او به عنوان یک ستاره بدانند.
رامین رضاییان اما، ذاتا آن شخصیتی نیست که کم بیاورد و به قول فوتبالی‌ها، آن "پررویی" لازم برای موفقیت را دارد. رامین با یک انتخاب حساب‌شده ترجیح داد در سال منتهی به جام جهانی، فوتبالش را در لیگ داخلی دنبال کند و چه انتخابی بهتر از سپاهان؟ تیمی همیشه مدعی، دارای امکانات مناسب، دور از حاشیه، برخوردار از یک کادر فنی شناخته‌شده و به‌روز که می‌تواند کیفیت فنی و آمادگی جسمانی هر بازیکنی را ارتقا دهد و البته از همه مهم‌تر، تیم سابق بازیکنی که حالا خواسته یا ناخواسته، جایگزین او در پرسپولیس شده بود.
رضاییان که با یک سوپرگل در دیدار دوستانه برابر خوشه‌طلایی پیش از شروع لیگ جای خود را در قلب هواداران این تیم باز کرده بود، خیلی زودتر از انتظارات و در اولین بازی برابر استقلال، تیم شکست‌ناپذیر فوتبال ایران، با گلزنی درخشید تا نوید حضور یک رامین متفاوت در فصل پیش‌رو را به هواداران طلایی‌پوشان و دوست‌داران خودش بدهد.
آمادگی و تاثیرگذاری رضاییان خودش را در بازی‌های بعدی سپاهان هم نشان داد تا اینکه یک اتفاق، به انفجار خشم فروخورده رامین بعد از سه سال دوری از ترکیب تیم ملی منجر شد و ستاره تیم ملی در جام جهانی 2018، به شوق تجربه دومین جام جهانی، سمت راست سپاهان را به آزادراهی با قوانین رفت و برگشتِ تدوین‌شده توسط خودش تبدیل کند و آن چیزی نبود جز بازگشت کارلوس کی‌روش به نیمکت تیم ملی!
رضاییان آنقدر رابطه خوبی با کی‌روش داشت و سرمربی پرتغالی هم چنان شناخت و اعتقادی نسبت به بازیکنان مربوط به گنگ خودش داشت که حتی غیبت ناباورانه رامین در اردوی اتریش در اثر صادرنشدن روادید هم خللی در روند فوق‌العاده این بازیکن نداشت و صحت این مدعا را رضاییان با یک گل و پاس گل در اولین بازی بعد از فیفادی مقابل هوادار نشان داد.
یک سوپرگل از روی ضربه ایستگاهی مقابل تراکتور کافی بود تا بلیت رزرو شده پرواز به قطر از سوی فدراسیون برای این بازیکن نهایی شود تا یکی از بهترین نمایش‌های یک مدافع راست در تاریخ تیم ملی را در جام جهانی از سوی این بازیکن تماشا کنیم.
برخی از بازیکنان با بعضی از رفتارهای ارادی یا غیرارادی، گاها حرکاتی می‌کنند که به دل بدنه هواداران رقیب نمی‌نشیند و نوع اکت‌های رامین در پرسپولیس باعث شده بود این بازیکن تنها محبوب هواداران این باشگاه باشد، اما تکامل شخصیتی و رفتاری رامین در نهایت جشن پس از گلزنی او برابر ولز را به یکی از ماندگارترین صحنه‌های حضور ایران در جام‌های جهانی تبدیل کرد تا او یک شبه، ره صدساله را در فتح قلب‌های عامه هواداران فوتبال ایران طی کند.
انگار خدا برای رامین جور دیگری خواسته بود. او بعد از جام جهانی هم درخشان بود و حتی یک نمایش معمولی هم از او نمی‌بینیم به گونه‌ای که هر بار یا با گلزنی، یا با پاس گل یا با ایجاد موقعیت‌های پرتعداد، "ورق‌برگردان" تیم مورایس شده بود. اتفاقی که با گلزنی برابر استقلال و گل‌گهر و پاس گل مقابل نساجی و نفت مسجدسلیمان همراه بود.
غیبت رامین در دیدار برابر فولاد خودش را به محسوس‌ترین شکل ممکن نشان داد تا پایین‌ترین آمار خلق موقعیتِ تیم سپاهان در لیگ بیست و دوم مربوط به تنها بازی‌ای باشد که رامین رضاییان در جناح راست این تیم حضور نداشت.
با این حال، رضاییان امروز برابر ذوب‌آهن هم با هر ضربه به توپ و هر حرکتی موقعیت ساخت تا نشان دهد سپاهان اگر به سه بازیکن خودش بیشتر از بقیه در ترکیب متکی باشد، حتما یکی از آنها رامین است. بازیکنی که حالا در سی‌ودو سالگی، بهترین فصل فوتبالی خود را نه در بلژیک و قطر و پرسپولیس، بلکه در تیمی بازی می‌کند که شاید یک سال پیش، هرگز خودش را در لباس آن هم تصور نمی‌کرد. تیمی که امروز رامین با پنج گل و چهار پاس گل در مجموع نوزده بازی، از تاثیرگذارترین بازیکنان آن به شمار می‌رود تا نشان داد زیاده‌خواهی، جاه‌طلبی و در یک کلام "پررو بودن"، همیشه هم بد نیست!
