به گزارش ",ورزش"، نیمکت‌نشین شدن طی هفته‌های پایانی نیم‌فصل اول فرصت خوبی به امیر قلعه‌نویی و مدیران باشگاه سیرجانی داد تا برای جذب محمدرضا حسینی اقدام کنند.
پیش از این نیز حسینی در ذوب آهن با امیر قلعه‌نویی کار کرده بود و در سپاهان نیز یکی از خریدهای این مربی برای تقویت طلایی‌پوشان اصفهانی لقب گرفت. با این حال این وینگر تکنیکی و سرعتی اهل شیراز بیش از دو سال در کنار امیر قلعه‌نویی حضور نداشت تا بار دیگر به دعوت این مربی برای اضافه شدن به جمع نفرات تیمش پاسخ مثبت بگوید.
گل‌گهر بازی ابتدایی نیم‌فصل اول را تبریز با تساوی 2 بر 2 تمام کرد و از دیدار برابر مس رفسنجان با وجود اینکه حسینی خیلی دیر به تمرینات اضافه شده بود، امیر قلعه‌نویی از او در ترکیب اصلی بهره برد و حتی کسب دو تساوی و یک شکست سنگین هم سبب نشد که سرمربی باتجربه گل‌گهر درباره استفاده از حسینی در جمع یازده بازیکن اصلی تیمش تردید کند. این تصمیم در شرایطی گرفته شد که همه می‌دانند امیر قلعه‌نویی وسواس زیادی برای انتخاب ترکیب اصلی دارد و با هیچ بازیکنی در این زمینه شوخی ندارد.
حضور در ترکیب اصلی مسئولیت بزرگی بر دوش حسینی به عنوان یکی از باتجربه‌ترین بازیکنان گل‌گهر ایجاد کرده بود و وقتی موقعیت طلایی او در مصاف با سپاهان سوخت و ضربات ایستگاهی متعددش طی سه مسابقه به جایی نمی‌رسید، لحظه به لحظه بر فشاری که شماره 20 سرمه‌ای‌پوشان روی دوش خود تحمل می‌کرد، بیشتر می‌شد.
سرانجام اما حسینی توانست در انزلی احساس سبکی کند؛ جایی که او زننده گل اول تیمش روی یک کرنر تماشایی دیگر از نوید عاشوری شد و چند دقیقه بعد هم با فرصت‌طلبی و تیزهوشی زمینه‌ساز گل مرتضی تبریزی شد. دو گلی که جایگاه او را در اردوی گل‌گهر به عنوان یک ستاره استحکام بخشید.
عکس‌ها: ابوالفضل امیرزاده
