به گزارش ",ورزش"، به نظر می‌رسد که امسال قرار است رویاهای شمال لندن به کمک آرتتا و بازیکنانش به واقعیت تبدیل شود. آنها غیرقابل‌توقف شده‌اند و به سرعت به سمت قهرمانی حرکت می‌کنند.
این روزها همه در این باشگاه لندنی خوشحال هستند و رویای خود، یعنی قهرمانی لیگ برتر را در مقابل چشمان خود از همیشه نزدیک‌تر می‌بینند. شادی، حسی است که بین بازیکنان و مربی و هواداران مشترک است. فرقی نمی‌کند که در ردیف عقب با شیشه‌های رنگی امارات نشسته باشید، یا آنقدر نزدیک که بتوانید لباس بازیکنان را بگیرید. همه تا سرحد جنون خوشحال هستند و سر از پا نمی‌شناسند.
ورزشگاه امارات، بعد از کریسمس، ایام متفاوتی به نسبت سال‌های قبل را تجربه می‌کند. عزت و غرور به این ورزشگاه، بازیکنان، مربی و علی‌الخصوص هواردان برگشته است و آنها دیگر در خواب‌هایشان قهرمانی را نمی‌بینند، بلکه در واقعیت دارند آن را محقق می‌کنند. آرسنال روی مسیر قهرمانی حرکت می‌کند و آن احترامی را که شایسته آن است دوباره بدست آورده است. این روزها آرسنال در بهترین فرم خودش قرار دارد و به گفته پپ گواردیولا در حال تاریخ‌سازی است. ساکای جوان، ادوگارد گل‌ساز، انکتیای گلزن، ژاکا و زینچنکو و سایر بازیکنان روزهای رویایی را سپری می‌کنند.
آرتتا مدام عملکرد شاگردانش را مورد ستایش قرار می‌دهد. اما هرازگاهی زیرکانه و برای جلوگیری از غرور شاگردانش عنوان می‌کند که منچسترسیتی در سطحی بالاتر قرار دارد.
آرسنال با تمام وجود می‌خواهد قهرمان شود و چه زمانی بهتر از همین فصل پیش‌رو. همگی متعهد شده‌اند که این رویا محقق شود و شاید در حال حاضر قابل‌باور و امکان‌پذیر باشد؛ چرا که تیم بهتر یا کامل‌تری در انگلیس وجود ندارد. همه نشانه‌های مهم یک قهرمان را دارند: سرمربی خوش‌فکر، بازیکنان جوان و باسابقه، تعهد به موفقیت، تلاش بی‌وقفه، خواندن بازی‌های حریف، عطش بازپس‌گیری توپ، گلزنی و بردهای پی‌درپی و...
انکتیا در دقیقه 90 یکی از حساس‌ترین بازی‌ها، شاید حساس‌ترین گل فصل را می‌زند و نکته جالب اینجاست: تشویق برای گل کمتر از سروصدایی است که بعد از بررسی موفقیت‌آمیز VAR اتفاق می‌افتد. انگار این هدف بزرگ را همه با پوست و خون خودشان انتظار می‌کشند. انگار همه رازی را می‌دانند که فعلا نمی‌توانند به زبان بیاورند.
انکتیا در این بازی نشان داد که چقدر تاثیرگذار است و نباید به او به چشم یک بازیکن جانشین که به دلیل مصدومیت ژسوس، به نوعی توفیق اجباری دارد، نگاه کرد. او یکی از استعدادهای بی‌بدیل لیگ جزیره است و با 23 سال سن، 24 بازی انجام داده است. توانایی گلزنی انکتیا هرگز موردتردید نبوده است. او با زدن 16 گل در 17 بازی، بهترین گلزن تاریخ زیر 21 سال انگلیس است. همچنین در اولین فصل حضورش در آرسنال و در 7 بازی گذشته خود 7 گل زده است و آمار بسیار خوبی را به جا گذاشته است.
مارتین اودگارد در این فصل هم در نقش گلزن و هم گل‌ساز ظاهر شده و روی 14 گل تاثیر مستقیم داشته است. بوکایو ساکا بعد از درخشش در جام جهانی، در آرسنال هم به خوبی جا افتاده و او هم روی 14 گل به‌صورت مستقیم اثر گذاشته است. گابریل مارتینلی هم در گلزنی موفق بوده و گرانیت ژاکا هم در لیست پاسورهای لیگ جزیره حضور دارد. نمی‌توان از تاثیر به‌سزایی که آرون رمسدیل در درون دروازه دارد غافل شد و او تا کنون موفق به ثبت 9 کلین‌شیت شده است. گابریل و زینچنکو و سایر بازیکنان هم در این موفقیت نقش مهمی را ایفا کرده‌اند.
وجود یک مربی جوان و خوش‌فکر که سال‌ها در کنار گواردیولای نابغه فعالیت داشته، در این روند کاملا تاثیرگذار بوده و او باعث شده که شخصیت قهرمانی و خودباوری در بازیکنان ایجاد شود.
به نظر شما این روند آرسنال تا قهرمانی پریمیر لیگ ادامه دارد یا در نهایت شاگرد مغلوب استاد می‌شود و سیتی قهرمان می‌شود؟
بهرام حیدری رامشه
