به گزارش ",ورزش"، در اوایل قرن جدید فوتبال ایتالیا پر بود از ستاره‌ها، چه در زمین چمن و چه در روی نیمکت تیم‌ها و این مهم طرفداران بی‌شماری را برای آن‌ها در سراسر دنیا به وجود آورده بود، فوتبالی جذاب و رقابتی که سری‌آ را به یکی از جذابترین لیگ‌های دنیا بدل می‌کرد و کمتر هوادار فوتبالی بود که طرفدار یکی از تیم‌های ایتالیایی نباشد.
اما فوتبال باشگاهی ایتالیا در دهه گذشته همواره رو به افول بوده است و این شاید بی‌ربط به وضعیت اقتصادی این کشور هم نباشد، کشوری که با بحران اقتصادی روبه‌روست و این بحران فوتبال این کشور را هم بی‌نصیب نگذاشته است.
از آخرین باری که یک تیم ایتالیایی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شده 13 سال می‌گذرد. نسل جدید فوتبال، آقایی آث‌میلان در اروپا را به یاد نمی‌آورد، قهرمانی‌های اینتر و یوونتوس در اروپا فراموش شده و تیم‌های ایتالیایی دیگر گزینه‌ی محبوبی برای طرفداراران نسل جدید نیستند.
کالچو حتی در خود ایتالیا هم طرفداران خودش را از دست داده و دیدن صندلی‌های خالی در ورزشگاه‌ها اتفاق عجیبی نیست. سری‌آ بین 5 لیگ معتبر اروپایی کمترین میانگین حضور تماشاگر را دارد و در پخش تلویزیونی هم قابل رقابت با لیگ برتر و لالیگا نیست.
ایتالیا در سال 1990 میزبان جام‌جهانی فوتبال بوده و بعد از آن دیگر هیچ رقابت بزرگی در این کشور برگزار نشده است، مهمترین دلیل این اتفاق می‌تواند ورزشگاه‌های قدیمی و فرسوده این کشور باشد.
ورزشگاه جوزپه مه آتزا یا سن سیرو، ورزشگاه اختصاصی دو غول فوتبال ایتالیا نزدیک به 100 سال قدمت دارد و حتی چمن نامطلوبش صدای استفانو پیولی، مربی میلان را هم در آورده، ولی به خاطر مشکلات اقتصادی هیچ‌کدام از این دو تیم توانایی ساخت ورزشگاه جدیدی را ندارند.
وضعیت دیگر تیم‌های بزرگ این کشورهم تفاوت چندانی با این دو تیم ندارد، ناپولی در ورزشگاه دیگو مارادونا با قدمت بیش از 60 سال بازی می‌کند و بازی‌های تیم‌های رم و لاتسیو هم در ورزشگاه قدیمی المپیک رم برگزار می‌شود، ورزشگاهی که ازسال 1892 و زمان حکومت موسولینی کار ساخت آن آغاز و در نهایت پس از جنگ جهانی دوم در سال 1953 افتتاح شد. تیم‌های ناپولی، رم و لاتسیو هم هیچ‌گونه تمایلی برای ساخت ورزشگاه جدید ندارند.
اما مشکل فقط در زیرساخت‌ها نیست، فوتبال ایتالیا دیگر جذابیت سال‌های گذشته برای ورود ستاره‌های بزرگ فوتبال به این کشور را ندارد و بازیکنان بر‌آمده از این لیگ هم معمولا یا خیلی زود این کشور را ترک می کنند و یا مشتری‌ای غیر از تیم‌های داخلی ندارند.
بازیکنانی مثل پائولو دیبالا که با وجود اتمام قراردادش با یوونتوس در نهایت تیمی بهتر از رم را خواهان خودش ندید و یا روملو لوکاکو که با توجه به مصدومیت‌های متعدد و نمایش ضعیف در جام‌جهانی بر سر نخواستنش دعواست و حتی ورود مربی بزرگی مثل مورینیو هم دستاورد بزرگی برای سری‌آ نبوده، مورینیویی که بعد از اخراج از منچستر‌یونایتد و تاتنهام برای فرار از حضور در برنامه‌های تلویزیونی به عنوان کارشناس و یا ستون‌نویسی روزنامه‌های ورزشی هدایت تیم رم را برعهده گرفت.
برای حل این مشکل، فدراسیون فوتبال ایتالیا قانونی تصویب کرد و مالیات پرداختی بازیکنان را کاهش داد، این می‌توانست کمک بزرگی به باشگاه‌ها برای خرید بازیکنان بزرگ بکند، ولی بعد از گذشت چند سال وضعیت تفاوت چندانی با گذشته نکرده ونه‌تنها بازیکنان بزرگی وارد این لیگ نشدند، بلکه هر سال بازیکنان برتر سری‌آ هم با پیشنهاد‌‌های سنگین و وسوسه‌انگیز این لیگ را ترک می‌کنند.
در ایتالیا خبری از درآمدهای سنگین حق پخش و تبلیغات تلویزیونی نیست و همچنین مالکان ثروتمند و دلارهای نفتی هم هنوز راهی به فوتبال ایتالیا پیدا نکرده‌اند.
ورود سرمایه‌گذاران چینی هم به آن‌ها کمک زیادی نکرد. کشور چین سرمایه‌گذاری عظیمی در فوتبال انجام داده بود و بسیاری از ستاره‌های فوتبال را با رقم‌های عجیبی به سوپر لیگ چین برده بود و این امید می‌رفت که در لیگ ایتالیا هم اتفاق مشابهی بیفتد، ولی این پروژه هم خیلی زود شکست خورد.
مالکان چینی میلان بدون هیچ موفقیت خاصی و فقط بعد از 4 سال به دلیل عدم توانایی بازپرداخت وام‌های دریافتی این تیم را واگذار کردند. اوضاع برای مالکان اینتر به این شکل پیش نرفت؛ ولی خداحافظی آنتنیو کونته بعد از قهرمانی در سری‌آ به دلیل جدایی بازیکنان کلیدی این تیم و عدم توانایی برای خرید بازیکنان جانشین خشم هواداران این تیم را به همراه داشت. کونته بعد از 9 سال قهرمانی‌های پیاپی یوونتوس، قهرمان جدیدی به فوتبال ایتالیا معرفی کرده بود و جدایی به خاطر مسائل مالی بدترین اتفاق ممکن برای هوادارن اینتر بود.
مشکلات مالی و اقتصادی به خصوص در دوران کرونا تیم‌های بزرگ این کشور را با بحران روبه‌رو کرده است. در تازه‌ترین اتفاق باشگاه یوونتوس به دلیل حساب‌سازی‌های جعلی و تخلف در سود سرمایه از سوی دادگاه تجدید نظر فدراسیون فوتبال ایتالیا به کسر 15 امتیاز محکوم شد، اتهامی که بیشتر تیم‌های ایتالیایی در اون مظنون هستند و فقط دلایل کافی برای محکومیت آن‌ها وجود ندارد. احتمالا در سال‌های آینده و تحقیقات بیشتر این اتفاق دامان سایر تیم‌های ایتالیایی را هم خواهد گرفت.
به نظر فوتبال ایتالیا در سراشیبی سقوطی قرار گرفته و بدون ورود سرمایه‌‌های خارجی و تغییر نکردن بعضی از قوانین سختگیرانه داخلی در این کشور، فاصله سری‌آ با سایر لیگ‌ها هر روز بیشتر و شانس موفقیت و قهرمانی آن‌ها در اروپا تبدیل به رویایی دست نیافتنی خواهد شد.
مهرداد کلنات
