اینجا میتونی برنامه نویسی ویندوز رو به طور کاملا رایگان یاد بگیری

3 سال پیش / خواندن دقیقه

۷ تا از نکات کاربردی برنامه نویسی C++ | آموزش سی پلاس پلاس

C++ یک زبان برنامه نویسی با اهداف عمومی است که به عنوان ارتقاء زبان C و شامل الگوی شی گرایی توسعه داده شده و یک زبان ضروری و کامپایل شده است. C++ یک زبان سطح متوسط است که آن را به مزیت برنامه نویسی برای برنامه های سطح پایین (درایورها ، کرنل) و حتی سطح بالاتر (بازی ها، رابط کاربری گرافیکی، برنامه های دسکتاپ و غیره) تبدیل می کند. ساختار اصلی و ساختار کد C و C++ یکسان است.

برخی از ویژگی ها و نکات کلیدی قابل ذکر در مورد زبان برنامه نویسی به شرح زیر است:

سادگی: C++ زبانی ساده است به این معنا که برنامه ها را می توان به واحدها و قسمت های منطقی تقسیم کرد و از پشتیبانی کتابخانه ای غنی و انواع مختلفی از داده برخوردار است.
مستقل از ماشین اما وابسته به پلتفرم: اجرای C++ مستقل از سیستم عامل نیست (برنامه های کامپایل شده در لینوکس روی ویندوز اجرا نمی شوند)، با این وجود مستقل از ماشین هستند.
زبان سطح متوسط: C++ یک زبان سطح متوسط است زیرا می توانیم هم برنامه نویسی سیستم (درایورها، کرنل ها ، شبکه و غیره) را انجام دهیم و هم برنامه های کاربری گسترده ( مدیا پلیر ها، فتوشاپ ، موتور های بازی و غیره) را بسازیم.
پشتیبانی از کتابخانه غنی: از پشتیبانی کتابخانه ای غنی (هر دو ساختار داده داخلی ، الگوریتم ها و غیره) و همچنین کتابخانه های شخص ثالث (به عنوان مثال کتابخانه های Boost ) برای توسعه سریع برخوردار است.
سرعت اجرا: برنامه های C++ در سرعت اجرا سرآمد هستند. چون که یک زبان کامپایل شده و همچنین بسیار رویه ای است. زبان های جدید دارای ویژگی های پیش فرض داخلی اضافی مانند بازیافت حافظه، تایپ کردن پویا و غیره هستند که به طور کلی اجرای برنامه را کند می کنند. از آنجا که پردازش اضافی مانند این ها در C++ وجود ندارد، سریع اجرا می شود.
اشاره گر و دسترسی مستقیم به حافظه: C++ پشتیبانی از اشاره گر را فراهم می کند که به کاربران کمک می کند تا آدرس ذخیره سازی را مستقیماً دستکاری کنند. این امر در انجام برنامه نویسی سطح پایین (در مواردی که ممکن است نیاز به کنترل صریح در ذخیره متغیرها باشد) به کار می آید.
شی گرایی: یکی از نقاط قوت زبان C++ که آن را از C متمایز می کند، شی گراییست. پشتیبانی شی گرایی به C++ کمک می کند تا بتواند برنامه های قابل نگهداری و قابل توسعه ایجاد کند. به عنوان مثال می توان برنامه هایی در مقیاس بزرگ ایجاد کرد. با افزایش اندازه کد، نگهداری کد رویه ای دشوار می شود.
زبان کامپایل شده: C++ یک زبان کامپایل شده است که به افزایش سرعت آن کمک می کند.

برنامه های کاربردی C++

C++ کاربردهای متنوعی را در برنامه های مختلف پیدا می کند مانند:

سیستم عامل ها و برنامه نویسی سیستم ها. به عنوان مثال، سیستم عامل مبتنی بر Linux (اوبونتو و غیره)
مرورگرها (کروم و فایرفاکس)
گرافیک و موتورهای بازی (فتوشاپ ، بلندر ، موتور غیرواقعی)
موتورهای پایگاه داده (MySQL ، MongoDB ، Redis و غیره)
سیستم های ابری / توزیع شده

برخی حقایق جالب در مورد C++

در اینجا برخی حقایق جالب درباره C++ آورده شده که شاید مورد توجه شما قرار گیرند:

۱- نام C++ نشانگر ماهیت تکاملی تغییرات از C است. “++” عملگر افزایش C است.

۲- C++ یکی از زبان های غالب برای توسعه انواع نرم افزارهای فنی و تجاری است.

۳- C++ برنامه نویسی شی گرا را معرفی می کند که در C وجود ندارد. مانند سایر موارد، C++ از چهار ویژگی اصلی OOP پشتیبانی می کند: کپسوله سازی، چند ریختی، انتزاع و وراثت.

۴- C++ ویژگی های OOP را از زبان برنامه نویسی Simula67 دریافت کرده است.

۵- برای اجرای برنامه C++ حداقل یک تابع مورد نیاز است. (حداقل تابع ()main)

نکات برتر برنامه نویسی برای برنامه نویسان C و C++

در اینجا نکات برتر کد نویسی را که می تواند برای هر زبان برنامه نویسی خاصی استفاده شود، بیان می کنیم. همچنین این نکات به شما کمک می کند تا برنامه های خود را جوری بنویسید که نگهداری و درک آن ها برای همه آسان باشد.

اول طراحی سپس کد نویسی

روزهایی که ما برای نوشتن شبه کد ابتدا نمودارهای جریان برنامه را با خودکار و کاغذ رسم می کردیم، و در نهایت کد را در کامپیوتر وارد می کردیم، گذشتند. روزها تغییر کرده اما همچنان باید از SDLC (چرخه حیات توسعه نرم افزار) در هر برنامه ای که ایجاد می کنیم، استفاده کنیم. زیرا باعث می شود که اشکال و خطای برنامه رایگان باشد و همچنین تعمیر و نگهداری آن آسان است.

نامگذاری متغیر و تابع

نام های متغیر از اعداد و حرف تشکیل شده اند. روش های زیادی برای نامگذاری متغیرها و توابع وجود دارد. ما نحوه نامگذاری متغیرها و توابع را صرف نظر از زبان برنامه نویسی توصیف می کنیم. معمولاً نامگذاری های متفاوتی برای هر زبان برنامه نویسی وجود دارد و همچنین مختص کد منبع محصول / برنامه است.

متغیرها

همیشه نام را با اولین کاراکتر از نوع متغیر یا نام کامل از نوع متغیر شروع کنید. مثلا

برای تعریف یک متغیر از نوع عدد صحیح:

int iVarName؛

برای تعریف متغیر از نوع کاراکتر:

char cVarName؛

برای تعریف یک متغیر عدد صحیح با نام نوع متغیر:

intVarName؛

برای تعریف متغیر کاراکتر با نام نوع متغیر:

charVarName؛

همچنین نام باید کاربرد متغیر را توصیف کند. نباید فقط iMyVar یا sVar1 باشد. بنابراین اگر می خواهید برخی متغیرها را برای نگهداری خصوصیات یک شی ماشین تعریف کنید، مانند موارد زیر عمل کنید:

int iCarNumber; //variable to hold the car number

string sCarName; //variable to hold the car name

int intCarNumber;

char charArayItem;

تابع

توابع همچنین باید دارای نام های معنی دار باشند و اولین کاراکتر هر کلمه بهتر است بزرگ باشد. برای نام گذاری توابع، دو روش وجود دارد. کاراکتر اول همیشه با حروف کوچک است و سپس کلمه دوم با حروف بزرگ. این روش بیشتر در سیستم عامل های لینوکس انجام می شود، اما در فن آوری های مایکروسافت توابع بیشتر با حرف اول بزرگ تعریف می شوند.

int GetCarHeight(); //One way of naming the function

int getCarHeight(); //another way

همیشه کامنت بنویسید

کامنت ها آنچه اتفاق می افتد و نحوه انجام کد خاص را توصیف می کنند. روش های خاصی برای نوشتن کامنت در برنامه C یا C++ وجود دارد.

int MyVariable = 0; //Single line comment here

/*

Multiple line comments

Line of the comment

*/

توصیه می کنیم که در ابتدای کلاس یا یک تابع از کامنت های چند خطی و برای بیانیه ها (statement) از نظرات تک خطی استفاده کنید. بنابراین می توانید بنویسید

/*———————————

Function to return height of a car

Parameters: None

Return type: int

———————————–*/

int GetCarHeight(){

int iCarHeight; //variable to hold the car height

…

}

استانداردهای مشترک کد نویسی

روش های زیادی برای تعریف متغیرها، ثابت های توابع ، نوشتن دستورات و دادن کامنت به یک بخش از کد وجود دارد. می توانید کد بسیار خوبی با تورفتگی مناسب بنویسید، به کد کامنت اضافه کنید و آن را در یک نحو صحیح بنویسید. نتیجه نهایی این است که از هر استاندارد کدی که استفاده کنید، باید در طول توسعه برنامه رعایت شود. اگر در ابتدای هر متغیر از کاراکتر اولیه هر نوع متغیر استفاده می کنید، باید برای همه متغیرهای تعریف شده در برنامه یکسان باشد.

0 نظر