چند عادت اشتباه که به توصیه پزشکان باید سریع تر ترک شوند
برخی از عادات روزمره هستند که ممکن است به مرور زمان آسیب زا باشند؛ عادات بدی که پزشکان معتقدند باید آن ها را کنار بگذارید. حتی گاهی تصور می کنید که این عادات اهمیت چندانی ندارند اما در طول زمان عوارض نامطلوب شان بر سلامتی آشکار خواهد شد. در این قسمت از پلاس وی در این باره بیشتر توضیح خواهیم داد:
به تاخیر انداختن استفاده از دستشویی / نگه داشتن ادرار
وقتی نیاز به دستشویی رفتن دارید نباید این کار را به تعویق بیندازید. نگه داشتن ادرار به مدت طولانی برای سلامتی خوب نیست. دانشمندان توضیح می دهند:ادرار مانند یک نهر یا رودخانه است، اگر مسیرش را سد کنید راکد می ماند و این فرصتی است برای باکتری ها تا درون مثانه رشد کنند.
حتی احتمال دارد ادرار خلاف جهت حرکت کرده و به کلیه ها بازگردد و در نتیجه نگه داشتن ادرار خطر عفونت را افزایش می دهد. دانشمندان بیان می کنند که نگه داشتن ادرار می تواند ریسک عفونت های مثانه، کلیه و حتی پروستات را بالا ببرد؛ به ویژه اگر فرد مشکلات اورولوژیکی جدی داشته باشد یا باردار باشد. همچنین مطالعات نشان داده اند که نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی می تواند باعث گشاد شدن مثانه بشود.
البته اگر 4 تا 7 بار در روز از دستشویی استفاده نمی کنید ( تقریبا هر 4 تا 6 ساعت یکبار ) به احتمال زیاد به اندازه کافی مایعات مصرف نمی کنید و کمبود آب بدن دارید.
جویدن آدامس به طور مداوم
جویدن آدامس باعث خوشبو شدن دهان و بعضا کاهش استرس می گردد. با این حال اگر مدت زمان طولانی آدامس بجوید؛ فشار زیادی بر استخوان فک خود وارد می کنید. مفصل های فک درست مانند مفصل های زانو هستند که اگر از آن ها زیاد استفاده شود باعث ایجاد آرتروز، کلیک کردن و درد می گردد. همچنین مطالعات نشان داده اند ورود بیش از اندازه هوا به داخل دهان می تواند باعث ایجاد ناراحتی های شکمی نیز شود.
جویدن ناخن ها
یکی دیگر از عادت های افراد استرسی که اصلا برای سلامتی خوب نیست، جویدن ناخن است. جویدن ناخن ها باعث از بین رفتن ناخن و همچنین ایجاد عفونت در پوست اطراف آن می شود که به این حالت " پارانوچیا " گفته می شود. همچنین ممکن است آلودگی های ناخن ها و دستان از این طریق وارد بدن شده و باعث ایجاد عفونت در دستگاه تنفسی و انواع دیگر عفونت ها شود. به علاوه شما ممکن است به دندان های خود آسیب بزنید یا حتی یکی از آن ها را بشکنید. ضمن این که ریشه های روان شناختی این امر نیز باید بررسی شوند.
جویدن ناخن یک عادت ناخودآگاه است که با افزایش استرس، شدید تر می شود. باید از خود بپرسید که چه چیزی شما را مضطرب می کند؟ اضطراب ممکن است به تنهایی خطرناک نباشد اما کیفیت زندگی را پایین می آورد. همچنین مطالعات نشان می دهند که عادت ناخن جویدن می تواند به علت کسالت یا خستگی و استیصال ایجاد شده باشد که از نشانه های کمال طلبی هستند.
تعلل در استفاده از مسواک و نخ دندان
برای همه ما پیش آمده است که به علت خستگی حوصله مسواک زدن نداشته باشیم و گاهی اوقات از آن صرف نظر کنیم. اما این کار بیش از آن که فکر کنیم برایمان گران تمام می شود؛ به خصوص اگر تبدیل به عادت هر روزمان شود. استفاده نکردن از مسواک و نخ دندان بزرگترین علت ایجاد پوسیدگی های دندانی است و نداشتن دندان های نا سالم می تواند علت بسیاری از مشکلات دیگر شامل عفونت های شدید، مشکلات تغذیه ای و یا حتی در کمال تعجب مشکلات قلبی عروقی شود.
البته چگونگی ارتباط بین مشکلات دندانی و مشکلات قلبی هنوز به طور کامل مشخص نیست اما مطالعات وجود این ارتباط را تایید کرده اند. فرضیه موجود این است که باکتری های دهان به طریقی وارد جریان خون می شوند و باعث التهاب رگ های خونی می گردند بنابراین حتما روزی 2 بار مسواک بزنید، 1 بار نخ دندان بکشید و به طور مرتب به دندان پزشک خود مراجعه کنید تا از این مسئله جلوگیری شود.
در غیر این صورت مستعد پوسیدگی، التهابات لثه ای و انواع عفونت که از دلایل اصلی از دست دادن دندان ها در سنین پایین هستند، خواهید بود. همچنین دندان پزشکان استفاده از مسواک های برقی را توصیه می کنند زیرا آن ها به قسمت هایی از دهان دسترسی دارند که مسواک های عادی معمولا دسترسی پیدا نمی کنند.
خیره شدن به مانیتور در تمام روز
بسیاری از افراد به واسطه شغلی که دارند ساعات زیادی از روز را به خیره شدن به مانیتور رایانه ها می گذرانند. خیره شدن به رایانه در بازه های زمانی طولانی می تواند باعث ایجاد مشکلات بینایی شامل فشار به چشم یا حتی مشکلات شبکیه گردد.
این مشکلات در 50 سال اخیر که استفاده از رایانه ها به شدت گسترش پیدا کرده باعث افزایش قابل توجه نزدیک بینی در افراد شده است. پزشکان توصیه می کنند برای جلوگیری از این آسیب ها از قانون 20- 20- 20 استفاده کنید.
به این صورت که هر 20 دقیقه یکبار به مدت 20 ثانیه به نقطه ای به فاصله 20 فوت ( 6 متر ) خیره شوید. این کار فشار وارده بر چشم را کم می کند و همچنین باعث افزایش پلک زدن می شود که برای چشم های خشک و تحریک شده آرامش بخش خواهد بود. ضمنا خیره شدن به صفحات نورانی مانند گوشی موبایل یا تبلت باعث کم شدن کیفیت خواب می گردد بنابراین قبل از خواب از آن ها استفاده نکنید.
نشستن برای مدت طولانی
علاوه بر خیره شدن زیاد به مانتیور ها، نشستن برای مدت طولانی نیز عوارض ناخوشایندی برای سلامتی دارد. نشستن زیاد اگر تبدیل به یک عادت مزمن بشود باعث ایجاد انواع خطرات مرتبط با سبک زندگی کم تحرک شامل اضافه وزن، دیابت و فشار خون بالا می گردد.
مطالعات افزایش فشار خون یا بی حسی را به خصوص در حالت چهار زانو نشان می دهند، البته این علائم موقتی هستند و باعث بروز مشکلات جدی نمی شوند. پزشکان معتقدند:چهارزانو نشستن باعث ایجاد لخته خون نمی شود مگر در افرادی که در آن ها احتمال بروز آرتروز یا فشار خون بالا وجود دارد. یا افرادی که برای مدت بسیار طولانی هیچ فعالیت فیزیکی نداشته اند.
با این حال راه رفتن در طول روز می تواند از آرتروز و فشار خون بالا جلوگیری کند. بسیاری از اثرات آسیب زا صرفا به علت نشستن برای مدت بسیار طولانی ایجاد می شوند. همچنین داشتن استایل مناسب برای نشستن از درد های گردن و کمر جلوگیری می کند. وقتی می نشینید کاملا به صندلی تکیه دهید و از پشتی آن برای صاف نشستن استفاده کنید. این کار فشار وارده بر ماهیچه های کمر را کاهش می دهد و همچنین زانو های تان باید در حالت 90 درجه باشند و کف پاهای تان مستقیم روی زمین قرار بگیرد.
قوز کردن
چه در حالت نشسته چه در حالت ایستاده، قوز کردن بر سلامت عمومی افراد تاثیرگذار است. اگر به جلو خم شویم به علت این که وزن سر بسیار بیشتر از بقیه بدن است؛ فشار زیادی روی گردن قرار می گیرد که می تواند باعث سردرد های تنشی شود. به جلو خم شدن برای کمر نیز بسیار آسیب زا است و خطر ابتلا به دیسک کمر یا فتق که در نتیجه فشار بر عصب های بدن ایجاد می شود را افزایش می دهد.
پزشکان همچنین بیان می کنند که صاف ننشستن می تواند باعث ایجاد برخی مشکلات غیر منتظره شود. مانند ناراحتی های شکمی و مشکلات هضم غذا از جمله یبوست. این اتفاق به این دلیل می افتد که خمیده شدن به جلو باعث فشرده شدن روده ها می شود و به این ترتیب روده ها نمی توانند غذا را در مسیر هضم شدن به جلو هل بدهند. به علاوه خمیده شدن به جلو می تواند مقدار هوایی که وارد ریه می شود را کاهش دهد. همچنین برخی مطالعات نشان داده اند افراد با فیگور های نامناسب بیشتر مستعد افسردگی هستند.
حمل کردن کیف های سنگین روی یک شانه
حمل یک کیف دستی بزرگ کمک می کند احساس کنیم برای هر موقعیتی آمادگی داریم. اما غیر از وقتی که از کوله پشتی استفاده می کنیم، این کار می تواند برای سلامتی آسیب زا باشد. وقتی یک کیف سنگین را بر یک شانه حمل می کنید زاویه گردن به هم می ریزد و به یک سمت خم می شود. این کار باعث می شود به عصب هایی که از ستون مهره ها به سمت گردن می آیند و مسئول ایجاد حس در بازوها هستند فشار وارد شود.
پزشکان می گویند:این فشار بر روی عصب های گردنی می تواند باعث ایجاد بی حسی، مور مور شدن وحتی درد در شانه و بازو ها بشود. در بهترین حالت کیف دستی شما نباید بیشتر از 10 درصد وزن بدنتان وزن داشته باشد. اثرات منفی این عادت مخرب بیشتر می شود اگر همیشه کیف تان را روی همان شانه همیشگی حمل کنید، بنابراین سعی کنید که کیف را مدام جابه جا کنید.
همچنین هنگامی که کیفتان را حمل می کنید از گوشی همراه استفاده نکنید زیرا این کار نیز تراز بدنی تان را به هم می زند. ضمنا آقایان هم از این مشکل مصون نیستند زیرا حمل کیف پول در جیب پشتی هم می تواند باعث ایجاد مشکلات کمر بشود.
پوشیدن کفش های نامناسب
این مسئله احتمالا برای خانم هایی که کفش های پاشنه بلند می پوشند خبر تازه ای نیست. "این کفش ها پاهای تان را از بین می برند و کل بدن تان هم از آسیب آن ها مصون نخواهد بود! " چیزی که می پوشید بر سلامت پاها، زانو ها، لگن و کمر تاثیرگذار است. پزشکان می گویند بدن ما برای پوشیدن کفش های پاشنه بلند طراحی نشده است.
این کار زنان را مستعد پینه پا، سفتی تاندون ساق پا و مشکلات مرتبط با آن ها می کند. اما فقط کفش های پاشنه دار نیستند که باعث آسیب به پاها می شوند.
پوشیدن دمپایی های لاانگشتی و کفش های دیگری که هیچ گونه پشتوانه ای برای نگهداری پا ندارند هم برای بدن مضر هستند. مطالعات نشان داده اند که پوشیدن دمپایی های لاانگشتی در اصل شکل راه رافتن را تغییر می دهد و و این امر می تواند موجب بروز مشکل در کل پا و حتی لگن و پایین کمر شود.
برای استفاده دراز مدت مطمئن شوید که پاها و مچ هایتان کاملا با کفش ساپورت می شوند و برای ورزش کردن مطمئن شوید که کفش هایتان بیش از حد فرسوده نشده باشند. اگر دونده هستید قاعدتا پوشش درون کفش های ورزشی تان را فرسوده می کنید.
باور بر این است که کفش های دوندگان بیش از 48 کیلومتر کارکرد ندارد. بعد از این مسافت حتی اگر قسمت های بالایی کفش فرسوده نشده باشند؛ باز هم پوشش درون کفش که برای مراقبت از کف پا ضروری است از بین می رود و فرد مستعد درد در استخوان های پا و شکستگی های ناشی از فشار می گردد.
