ابلیس کیست و چگونه آدمیان را گمراه میکند
ابلیس در قرآن از نوع جن شناخته شده است.ابلیس از نزدیکان درگاه خداوند بود تا آنجا که در میان فرشتگان آمد و شد می کرد. پس از آفرینش آدم، خدا به همهٔ فرشتگان و همچنین به ابلیس دستور داد تا بر آدم سجده کنند.ابلیس به خاطر کبر از این کار سر باز زد.و خدا او را از خویش راند.سوره کهف آیه 500 «کانَ مِنَ الْجِنّ:«ابلیس از طائفه جنّ بود» ابلیس از خدا درخواست مهلت تا روز قیامت کرد.و خدا به او تا روز مشخصی وقت داد.ابلیس به عزت خدا قسم یاد کرد که همه آدمیان مگر بندگان مخلصش را گمراه می کند.و خدا نیز وعده داد که جهنم را از او و همهٔ کسانی که از او پیروی می کنند پر خواهد کرد.
ابلیس، فرزندان و یارانش که شیطان نیز خوانده می شوند بارها در قرآن به عنوان دشمن آشکار آدمیان خطاب شده اند.آنها می توانند، از جایی که آدمیان آنها را نمی بینند، آنها را ببینند.و انسان ها را به کارهای ناپسند وسوسه کنند، ولی با یاد خدا و پناه بردن به خدا آنها از انسان ها دور می شوند.
سوالی که ممکن است برای عموم ایجاد شود این است که آیا ابلیس نژاد و فرزند دارد یا خیر؟ هارونالرشید(لعن) همین سؤال را از امام کاظم (ع) پرسید و حضرت در جواب فرمود:
بله، آیا گفته خدا را نشنیدی (که فرماید) « إِلَّا إِبْلِیسَ کانَ مِنَ الْجِنِّ فَفَسَقَ عَنْ أَمْرِ رَبِّهِ أَ فَتَتَّخِذُونَهُ وَ ذُرِّیَّتَهُ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِی وَ هُمْ لَکُمْ عَدُوٌّ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا ما أَشْهَدْتُهُمْ خَلْقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لا خَلْقَ أَنْفُسِهِمْ وَ ما کُنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً ؛ [و [یاد کن] هنگامی را که به فرشتگان گفتیم:«آدم را سجده کنید،»] پس [همه] جز ابلیس سجده کردند، که از جن بود و از فرمان پروردگارش سرپیچید. آیا [با این حال،] او و نسلش را به جای من دوستان خود می گیرید، و حال آنکه آنها دشمن شمایند؟ و چه بد جانشینانی برای ستمگرانند.»
زیرا که آنان به زرق و برق ها و دروغ هایشان فرزندان آدم را گمراه می کنند و (به ظاهر) گویند:لا اله الّا اللَّه، همچنان که خداوند بدین گفته خود وصف فرموده است:«و لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ، قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ؛ و اگر از ایشان پرسی چه کسی آسمان ها و زمین را آفریده است گویند خداوند؛ بگو سپاس خدای را؛ ولی بیشتر آنان نمی دانند.» یعنی آنان این سخن را جز به تلقین و عادت و به زبان نگویند و هر که آگاهی (و عقیده) ندارد گر چه شهادت دهد شک کننده و حسود و بدخواه است و از این روست که عرب گویند:«هر که چیزی را نداند با آن دشمنی ورزد و هر که دستش بدان نرسد بر آن عیب بندد و از آن روی گرداند» زیرا او نادان و ناآگاه است.