رابطه ی بین ژنتیک و باهوش بودن
باهوش بودن اگر چه به تنهایی مربوط به یک معنی و مفهوم نمی شود و باهوش بودن رابطه ای بسیار نزدیک با فاکتورهایی همچون دانش - توانایی ذهنی - قدرت تخیل و توانایی تشخیص و... دارد باید دانست که ریشه ی اصلی آ می تواند جایی در ژن و رابطه ای با ژنتیک افراد داشته باشد؟
حقیقت اینکه ژنتیک تاثیر بر هوش افراد دارد یک امر بدون شک و شبهه است اما در چگونگی آن سوالاتی وجود دارد که به آنها پاسخ داده می شود. مطالعات بر روی رابطه ی ژنتیک و هوش سالها پیش آغاز شد و رابطه ی بین هوش و ژنتیک و ساختار مغز مورد مطالعه قرار گرفت.
ژنتیک و سطح هوشی
در این رابطه مقاله ای در سایت تلگراف منتشر شده که مضمون آن اینگونه بود که:
تحلیل ماده ژنتیکی شماری از دانشمندان مطرح دنیا نشان می دهد فعالیت ژن DTNBP1 ارتباط تنگاتنگی با ضریب هوشی دارد.
ژن DTNBP1، اولین و یکی از مهم ترین بخشی است که در جریان ایجاد بیماری اسکیزوفرنی آسیب می بیند. به این ترتیب که هرچه شدت آسیب بیشتر باشد میزان افت عملکرد مغزی و ضریب هوشی نیز بیشتر است.
یافته یک محقق تایید کننده نظریه دانشمندان مبنی بر ارثی بودن هوش است؛ زیرا دیده شده است اگر ژن مزبور در پدر و مادر فعال تر باشد، به طبع فرزند آنها نیز از ضریب هوشی بالاتری برخوردار خواهد بود.
همچنین مطابق با آخرین تحقیقات انجام گرفته برخی از فرآیند های شکل گیری هوش، ذاتی و بر پایه عوامل ژنتیک بوده و برخی دیگر اکتسابی است و بر اثر فرآیند رشد در سال های نخست زندگی کودک و نوجوان شکل می گیرد. این پروسه ی رشد ذهنی با رشد جسمی کودک همراه است و هرچه سن کودک بالا تر می رود، رشد ذهنی او نیز بیشتر تکامل می یابد. گفتنی است عوامل دیگری مانند تعلیم و تربیت، تغذیه، پرورش ذهنی، محل سکونت و همچنین شرایط آب و هوایی هم در پرورش ذهن کودکان نقش مهمی دارند.
