ارتباط ازدواج با شانس زنده ماندن و بهبود بیماران قلبی

ازدواج شانس زنده ماندن در بیماران قلبی را افزایش می دهد

واژه بیماری قلبی معمولا برای اشاره به حمله قلبی اشاره می شود، با اینحال بیماری قلبی شامل سایر بیماری های قلب از جمله بیماری عروق کرونر، نارسایی قلبی، سکته قلبی، آریتمی قلبی و کاردیومیوپاتی می باشد.

نتایج تازه ترین بررسی ها نشان داده است، ازدواج بیماران قلبی با شانس زنده ماندن و بهبود بیماران پس از بیماری های قلبی ارتباط مستقیم دارد.
به عبارتی، ازدواج در کاهش مرگ و میر در اثر حمله قلبی و سکته قلبی نقش مؤثری دارد.
محققان کانادایی در پژوهش های جدید خود دریافتند، افراد متأهلی که دچار حمله و سکته قلبی می شوند، شانس زنده ماندن بیشتری در اثر این بیماری دارند.
این در حالیست که احتمال زنده ماندن افراد طلاق گرفته در اثر سکته قلبی به نسبت افراد متأهل 18 درصد کمتر است.
محققان معتقدند دلیل اینکه افراد متاهل در مقایسه با افراد مجرد از شانس زنده ماندن بیشتری پس از ابتلا به بیماری های قلبی برخوردارند، حمایت های اجتماعی و مراقبت های بیشتری است که در رابطه به این افراد ارائه می شود.

شانس حملات قلبی برای متاهلین

همچنین نتایج یک مقاله در «Medical News Today» حاکی از آن است که زندگی زناشویی طول عمر بیماران سرطانی را هم افزایش می دهد.
براساس داده های موجود، سالانه 200 هزار نفر در انگلیس به بیماری قلبی دچار می شوند و 70 هزار نفر نیز در اثر بیماری های قلبی جان خود را از دست می دهند.

برای پیشگیری از سکته قلبی چه آزمایش هایی انجام دهیم؟

تست های تشخیصی گرفتگی عروق زمانی ضرورت پیدا می کنند که فرد دارای علائمی مانند درد سینه، احساس خفگی و تنگی نفس باشد. البته این علائم ممکن است در حالت استراحت وجود نداشته باشند و حین فعالیت هایی مثل بالا رفتن از پله، دویدن و ورزش کردن ایجاد شوند. سلامت عروق قلب را می توان از راه های مختلفی مورد بررسی قرار داد؛ از جمله نوار قلب، اکوکاردیوگرافی، تست ورزش، اسکن هسته ای، سی تی آنژیوگرافی و آنژیوگرافی. نوار قلب؛ آریتمی ها، نامنظمی های قلب و آثار سکته را نشان می دهد اما نمی تواند گرفتگی رگ را مشخص کند.

اکوی قلب نیز در نیمی از موارد، آثار گرفتگی رگ را نشان نمی دهد، مگر اینکه فرد اخیرا یا قبلا سکته کرده باشد. البته اگر اکو همراه با استرس انجام شود، قدرت تشخیصی آن بالا می رود. این نوع اکو را می توان با تزریق داروی افزایش دهنده فشار خون و ضربان قلب یا با دویدن روی تردمیل انجام داد. اگر اکو مشکلی در فعالیت قلب نشان دهد، فرد باید بررسی های بعدی مثل آنژیوگرافی را انجام دهد.

روش های تشخیصی بیماری های قلبی

از میان روش های تشخیصی گرفتگی عروق، تست ورزش کم خرج ترین و ساده ترین روش است. این تست را در مطب نیز می توان انجام داد. میزان حساسیت و اختصاصی بودن تست ورزش برای تشخیص گرفتگی عروق کرونر بین 70 تا 80 درصد است. یکی دیگر از روش های تشخیصی گرفتگی عروق، سی تی آنژیوگرافی است. برای انجام این تست، ماده حاجب به رگ دست تزریق می شود. سپس با سی تی اسکن از رگ های قلب عکسبرداری می شود.

در روش آنژیوگرافی نیز یک کاتتر (لوله باریک و قابل انعطاف) از طریق شریان پا یا دست به سمت عروق قلب هدایت می شود و امکان تزریق یا مکش مایعات را فراهم می کند. پس از کاتترگذاری، ماده حاجب در محل مورد نظر تزریق می شود و به طور مستقیم از رگ عکسبرداری خواهد شد. قدرت تشخیصی آنژیوگرافی تقریبا صد درصد است. با کمک این روش می توان به طور همزمان به درمان گرفتگی رگ نیز پرداخت. درواقع اگر آنژیوگرافی مشخص کند که رگ گرفتگی دارد می توان همان لحظه با فرستادن استنت به ناحیه مورد نظر، گرفتگی را باز کرد.

اگر چه آنژیوگرافی دقت تشخیصی بسیار بالایی دارد اما یک روش تهاجمی محسوب می شود؛ یعنی ممکن است با عوارضی هرچند اندک و کمتر از 1 درصد همراه باشد. بنابراین نباید برای بررسی همه افراد از ابتدا آنژیوگرافی تجویز کرد. درواقع این مهارت پزشک است که با گرفتن شرح حال، معاینه اولیه و توجه به مجموعه علائم و عوامل خطرساز بیمار تشخیص دهد کدام تست مناسب تر است. شاید برای یک بیمار فقط تست ورزش تجویز شود و بعد پزشک به نتیجه آن قانع نشود و آنژیوگرافی انجام دهد. شاید هم برای یک بیمار مستقیما بدون انجام تست ورزش، آنژیوگرافی تجویز شود.