مطالعه‌ی انجام‌شده توسط محققان موسسه‌ی ملی سلامت (NIH) نشان می‌دهد افرادی که آب کافی نمی‌‌نوشند بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن قرار دارند و احتمال مرگ آن‌ها در سنین پایین نیز بیشتر است.
این مطالعه، با الهام از تحقیقات قبلی همین تیم از دانشمندان در سال ۲۰۱۹ انجام شد؛ تحقیقاتی که اثرات محدودیت طولانی‌مدت در دسترسی موش‌ها به آب را بررسی می‌کرد. در نتیجه‌ی این مطالعه مشخص شد که محرومیت موش‌ها از هیدراتاسیون کافی، طول عمر آن‌ها را ۶ سال کاهش می‌دهد؛ این عدد، معادل ۱۵ سال از عمر انسان‌ها است.
به گزارش نیو اتلس، این تحقیق برای یافتن پاسخی برای این سوال انجام شد که آیا سطوح بهینه‌ی هیدراتاسیون در انسان، روی سلامت و پیری تاثیرگذار است یا خیر. در این مطالعه، داده‌های مربوط به یک بررسی طولانی‌مدت در حوزه‌ی سلامت قلب که در اواخر دهه‌ی ۱۹۸۰ انجام شد نیز موردبررسی قرار گرفت. داده‌های فوق، در نتیجه‌ی بررسی بیش از ۱۵ هزار شرکت‌کننده به‌مدت بیش از ۲۵ سال جمع‌آوری شده‌اند.
محققان در تحقیقات خود، سطوح سدیم در نمونه‌های خون را به‌عنوان معیاری برای بررسی هیدراتاسیون بدن موردمطالعه قرار دادند. این روش، مدت‌ها است که به‌عنوان معیاری موثر برای اندازه‌گیری میزان آب‌رسانی بدن انسان با سطوح طبیعی سدیم خون شناخته می‌شود. سطح طبیعی سدیم خون بدن بین ۱۳۵ تا ۱۴۶ میلی‌مول درنظر گرفته می‌شود.
سطح سدیم خون این گروه، طی چند دوره‌ی متوالی در طول ۲۵ سال اندازه‌گیری شد. در این اندازه‌گیری‌ها، ۱۵ نشانگر سلامت نیز برای ارزیابی پیری بیولوژیکی موردسنجش قرار گرفتند که شامل فشار خون، بیومارکرهای ایمنی و سطح قند خون بودند.
تحقیق جدید به کشف ارتباطی معنادار بین شرکت‌کنندگانی با سطح سدیم خون بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر و پیری بیولوژیکی سریع‌تر منجر شد. بررسی فوق نشان داد شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم خون آن‌ها بیش از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر بود، تا ۱۵ درصد مسن‌تر از سن شناسنامه‌ای خود به نظر می‌رسیدند. این عدد در مورد افرادی که سدیم خون آن‌ها بیش از ۱۴۴ میلی‌مول در لیتر بود، به ۵۰ درصد نیز می‌رسید.
بررسی بیماری‌های مزمن حاکی از این است که افزایش میزان سدیم خون به بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر، خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل را تا ۶۴ درصد افزایش می‌دهد. براساس این بررسی‌ها، افرادی که سدیم خون آن‌ها در بالاترین حد ممکن و بین ۱۴۴٫۵ تا ۱۴۶ میلی‌مول قرار دارد، ۲۱ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس قرار دارند؛ این نتیجه در مقایسه با افرادی به‌دست آمده است که سدیم خون آن‌ها در پایین‌ترین محدوده‌ی ممکن قرار دارد.
نکته‌ی بسیار مهمی که در این زمینه باید موردتوجه قرار گیرد این است که همبستگی، لزوما به معنای علیت نیست. محققان نیز با درنظرگرفتن این موضوع و رعایت جانب احتیاط، توجه دارند که این یافته‌ها نمی‌توانند مستقیما این موضوع را ثابت کنند که کاهش مزمن هیدراتاسیون، کوتاه‌‌شدن طول عمر را به‌دنبال دارد.
در نهایت می‌توان گفت که سطوح پایین هیدراتاسیون روزانه نمی‌تواند به معنای داشتن یک سبک زندگی سالم باشد؛ علاوه بر این، کسانی که به‌خوبی هیدراته می‌شوند بهتر غذا می‌خورند و بیشتر نیز ورزش می‌کنند.
به گفته‌ی محققان، برخی از شواهد آزمایشگاهی نشان می‌دهند که سطوح پایین هیدراتاسیون می‌تواند باعث بروز نشانه‌های پیری در سلول‌های انسانی و حیوانی شود. بر اساس این مطالعات، افزایش سدیم خون می‌تواند ضمن ایجاد انواع واکنش‌های التهابی، آسیب به DNA را نیز به‌دنبال داشته باشد و به فرایند پیری سرعت بخشد.
تحقیقات پژوهشگران در نهایت این فرضیه را تایید می‌کند که پایین‌بودن هیدراتاسیون روزانه از حد مطلوب آن، افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن را به‌دنبال دارد.
ناتالیا دمیتروا، یکی از نویسندگان مطالعه‌ی جدید عقیده دارد که مصرف مایعات بیشتر برای افرادی که سدیم خون آن‌ها بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر است، مفید خواهد بود. برخی از برآوردها نشان می‌دهند که ۵۰ درصد از افراد، میزان مایعات روزانه‌ی توصیه‌شده را دریافت نمی‌کنند.
به باور دمیتروا، چنانچه تحقیقات جدید بتواند ارتباط بین هیدراتاسیون و سلامت عمومی را تایید کند، با یک مداخله‌ی ساده می‌توان سلامت جهانی را به میزان قابل‌توجهی تحت‌تاثیر قرار داد. وی می‌افزاید:
این مطالعه، در ژورنال eBioMedicine منتشر شده است.
