بابک جهانبخش از زندگی شخصی و کاری اش می گوید

بابک جهانبخش در مورد دسته بندی های شکل گرفته در موسیقی زیرزمینی و مجاز نیز می گوید دسته بندی موسیقی در بخش های زیرزمینی، روزمینی، مجاز و غیرمجاز! چندان منطقی نیست. باید نظمی صورت بگیرد و متاسفانه این بی نظمی گاهی سبب سوءاستفاده برخی افراد نیز شده است. وقوع این اتفاقات، موسیقی را از شکل هنری آن خارج می کند و جمله نامناسب «هرکسی که قر می کند، می خواهد خواننده شود!» نیز گاهی به همین دلیل به کار برده می شود. مشکل اصلی این است که یک روز در جامعه ما بسیاری می خواهند «علی دایی» بشوند و  بازار مدارس فوتبال داغ می شود، روز دیگر عاشق سینما می شوند و روز دیگر هم بسیاری به خوانندگی تمایل پیدا می کنند! این روزها همه می خواهند از طریق تلویزیون دیده شوند.

اما باور کنیم که افراد می توانند در بخش های مختلف یک جامعه خدمت کنند. چرا باید به دنبال این شکل از دیده شدن باشیم؟

 

 

خواندن من برای دیده شدن نبود. پدرم بسیار علاقه داشت من در عرصه موسیقی فعالیت داشته باشم و به همین دلیل از کودکی موسیقی را به صورت جدی دنبال کردم و سرانجام بعد از سال ها فعالیت، کار من دیده شد. برخی از جوانان ما نمی دانند به دنبال چه چیزی هستند و بسیاری پا به عرصه موسیقی می گذارند و با از دست دادن پول زیادی در نهایت از آن خارج می شوند.

 

موسیقی در کشور ما ارزان است و همین این امر سبب شده تا هرکسی بخواهد به سمت آن بیاید. برای مثال ما برای تولید یک آلبوم حداقل یک سال زحمت می کشیم و در آخر با قیمتی ارزان در کنار ماست و تخم مرغ، آن را می فروشند. بسیاری از فعالیت های اقتصادی هنری به خاطر حمایت نشدن در حال از بین رفتن است و باید باور کنیم مشکل بسیار ریشه ای تر از این حرف هاست.

 

امیدوارم کسی از این جمله من ناراحت نشود، ولی ما شعور موسیقیایی مخاطب را بالا نبرده ایم و به او ترانه را یاد نداده ایم، گویا این روزها هرچیز غیرمتعارفی خوب شده و اگر کسی کمی کلمات عجیب و غری و حتی چرت و پرت بگوید، زودتر افراد را به خود جذب می کند. اغلب مخاطبان ما «تینیجر» هستند و جالب آن که حتی چندسالی نیز تبی راه افتاده بود و برخی شرکت ها از ما می خواستند بیشتر به سمت موسیقی های شش و هشتی برویم!

 

  

 

در عرصه موسیقی تهیه کنندگان خوبی داریم، اما مشکل این بود که برخی از آنها کارشان این نبود و نمی دانستند که یک محصول فرهنگی را به فروش می رسانند. حتی برخی از آنان به سمت مطرح کردن خوانندگان زیرزمینی نیز می رفتند و با وضعیت موجود روز به روز تعداد خوانندگان خوب محدودتر شده است. بحث مالی برای من مهم است، اما هیچ وقت هنرم را نمی فروشم. معتقدم کار خوب خودش پول می آورد و وقتی کارت خوب و با کیفیت باشد، دیگر نباید به این مسائل فکر کنی.

 

خواننده سالاری در تمام جهان وجود دارد و مختص ایران نیست. البته در مورد من این مساله اتفاق نیفتاده و حتی در مجموعه ما به نوعی نوازنده سالاری وجود دارد و به نظرم در این میان مهم، نوع مدیریت است.

 

این که قیمت بلیت کنسرت ها بالاست، هم درست است و هم نادرست. قیمت بلبیت کنسرت ها بالاست، اما این پول نه در جیب تهیه کننده می رود و نه در جیب خواننده. قیمت کنسرت ها بالاست چون هزینه ها بالاست. در کجای دنیا یک خواننده در یک شب دو سانس اجرا دارد؟ همه چیز پول نیست و مطمئن باشید سود چندانی  عاید من نمی شود.

هرچه سالن های بزرگ تر با جمعیت بیشتری داشته باشیم به همان نسبت قیمت بلیت کنسرت ها کاهش می یابد. من دوست دارم با کمترین هزینه ها کنسرت برگزار کنم، ولی باور کنید نمی شود.

 

داشتن امکانات مناسب اجرا برای یک گروه خیلی مهم است. سیستم صوتی سالن های ما برای کنسرت تعبیه نشده است و حتی در برخی شهرستان ها سالن برای اجرا هم وجود ندارد. جذابیت های یک اجرا و سالن می تواند مخاطب را به دیدن کنسرت ترغیب کند، ولی ما دیگر به این شرایط عادت کرده ایم!

 

 

 

 

برای ورود به سینما پیشنهاداتی داشته ام، ولی تا الان که مقاومت کرده ام! به نظرم انجام بعضی از کارها فرد را تخریب می کند و هرکسی هرکاری نباید انجام دهد. نباید باوری که مردم از تو دارند را خراب کنی.

 

به نظرم تلفیق کردن موسیقی کار اشتباهی نیست و اگر به درستی بهای بیشتری به آن می دادیم، شاید در جهان نیز موسیقی تلفیق خود را به ثبت می کردیم. حتی برخی از سبک های موسیقی مانند «R&B» و «ROCK» نیز با همین تلفیق کردن به وجود آمده اند و اشکالی در این زمینه وجود ندارد.

 

به نظرم اگر همه بخش ها در یک فستیوال باشد، بهتر است و به این ترتیب هرکسی به سمت موسیقی موردعلاقه خود می رود. البته بخش جنبی جشنواره کمی حالت نمادین دارد ولی همین که موسیقی پاپ حذف نشود، جای خوشحالی دارد؛ فراموش نکینم موسیقی نیاز هر انسانی است و اگر حذف یا نادیده گرفته شود، قابل قبول نیست. در این بین برخورد سلیقه ای نیز کار درستی نیست و اینکه بگوییم موسیقی پاپ یا سنتی کدام بهتر است، مناسب نیست. هنر غذای روح است و باید به آن بها دهیم.

 

موسیقی پاپ همان طور که اسمش معلوم است، یک موسیقی مردمی است و می تواند با مردم ارتباط نزدیکی برقرار کند. موسیقی پاپ طرفداران زیادی دارد و به نوعی زبان حال مردم است. درک و فهم این موسیقی راحت تر و ادبیات آن به زبان مردم کوچه و بازار نزدیک تر است.