محبت بدون قید و شرط به فرزند
اهمیت نقش پدری و مادری به خاطر وجود انسانی است که تربیتش به آن ها سپرده می شود بسیار مورد توجه است و محبت و لطف آنها به فرزند باید به گونه ای باشد که در جهت رشد سالم و بدون استرس و اضطراب او پیش برود.
محبت کردن به فرزند
محبت لازمه ارتباط موثر والدین با فرزندان است که گاهی با شرط همراه می شود. این حالت کودک را دچار اضطراب می کند و او به خاطر دوست داشتنی بودن، تن به خواسته های والدین می دهد.
خانم استکی روانشناس کودک درباره اضطراب شدید کودک که متعاقب درگیری و مشاجره لفظی والدین با کودک شده، اظهار داشت:گاهی کودک از خوردن غذا امتناع می کند و والدین برای ترغیب او به غذا خوردن از عبارت «اگر غذایت را نخوری من آن را می خورم» استفاده می کنند که این وسواس موجب اضطراب کودک نمی شود اما گاهی والدین به کودک می گویند که اگر کاری را انجام ندهد، او را دوست ندارند یا والدین او نیستند.
ایشان با تاکید بر داشتن محبت مثبت نامشروط والدین به کودک، تصریح کرد:اگر والدین برای محبت خود نسبت به فرزندشان شرط بگذارند کودک به خاطر دوست داشتنی بودن کاری را انجام می دهد و در واقع عمل او قابل قبول است نه خود او.
به کودک بگوئید از رفتار او ناراحت هستید نه خود او
این روانشناس کودک گفت:چنانچه کودک رفتار ناپسندی انجام داد والدین باید به او بگویند ما تو را دوست داریم ولی از رفتار تو ناراحت هستیم و باید در این رابطه با هم صحبت کنیم این رفتار موجب می شود که دوست داشتن کودک را مشروط نکنیم.
استکی با بیان اینکه والدین گاهی دنبال پر کردن خلاء های خود هستند، اظهار داشت:برخی والدین می خواهند آرزوهای تحقق نیافته خود را در کودک محقق کنند و اگر کودک با آنها راه بیاید رفتار خود را تا پایان عمر کودک ادامه می دهند.
اضطراب را به فرزندان منتقل نکنید
والدین اضطراب خود را به فرزندان منتقل می کنند
این متخصص گفت:اضطراب والدین به کودک منتقل می شود اگر پدر و مادر نسبت به وضعیت تحصیلی فرزند خود اضطراب داشته باشند آن را به کودک انتقال می دهند و مانع از پیشرفت تحصیلی او می شوند. لازم است بدانیم تحصیل باید در کنار سایر سرگرمی ها باشد زیرا به تنهایی موجب دلزدگی می شود.
موفقیت تحصیلی با هوش اجتماعی ارتباطی ندارد
وی ادامه داد:گاهی دیده می شود دانش آموزان یا دانشجویانی که در تحصیل بسیار موفق هستند از نظر هوش اجتماعی رشد چندانی نداشته اند.
