نقش والدین در بهبود روابط خواهر و برادری
اختلافات خواهر و برادرها اجتناب ناپذیر و متداول است. محققان معتقدند همان گونه که تاثیر والدین بر فرآیند رشد کودک نباید دست کم گرفته شود، در مورد خواهر و برادر نیز این موضوع باید مهم تلقی گردد. شاید آنچه ما از والدین خود می آ موزیم، با چیزهایی که از خواهر یا برادر خود یاد می گیریم اشتراک زیادی داشته باشد ، اما گاهی این دو، تفاوت های عمده ای با هم دارند.
شاید قدیم ترها که بحث های روان شناسی باب نشده بود، خیلی بیش از این ها رابطه دو جنس مخالف در خانه بهتر بود. در گذشته های دور برادرها برای خواهر، جان می دادند اما امروز انگار اینگونه نیست.شاید لازم باشد، پدر و مادر باید برای این امر تلاش کنند، زیرا اگر امروز دعوای خواهر و برادر کوچک ختم به خیر نشود، در بزرگسالی غم کدورت آنها، مشکل خانواده می شود.
سخت است که داد و بیداد فرزندانتان را ببینید و حتی آنها جلوی شما به هم آسیب برسانند و شما آرام باشید. خواهر و برادرهایی که در خردسالی با هم دعوا نکنند و حل سوء تفاهم ها را یاد نگیرند در بزرگسالی این دوره را می گذرانند، اما اغلب دیگر نمی توانند چیزی یاد بگیرند. کشمکش بچه ها را دو دسته کنید؛ جنجال هایی که احتمال آسیب بدنی در آن نیست و یا هست. در هر دو حالت، بچه ها در همان موقع نمی توانند از حرف های خوب شما چیزی یاد بگیرند اما برعکس حس بد مقایسه، فرق گذاشتن، ترجیح همیشگی کوچک ها به بزرگ ها را درک می کنند. در هر دو حالت شما فقط تا می توانید کم حرف باشید.
لطفا برچسب نزنید
معمولا وقتی بچه ها دعوا می کنند، این کاملا برداشت شماست که آنها مشغول دعوا هستند اما خودشان نمی دانند که چه اتفاقی در حال وقوع است! بزرگ ترها می گویند:«همدیگه رو کشتن»، «بدجنس» «خجالت بکش»، «زورت به کوچک ترت رسیده» و... .
این برچسب های اسم گذاری بزرگ ترها هست که تازه به بچه یادآوری می کند دارد چه اتفاقی می افتد. برعکس اگر بزرگ ترها بگویند:«وای شیطوون داره چه کیفی می کنه از داد شما»، «ای داد و بیداد خدا خیلی ناراحته» و...برای بچه های کوچک و «هرکسی حق با اونه نیازی به داد نداره» و جمله هایی از این دست می تواند ماجرا را ساده و آنها را از تلافی جویی دور کند. نوع دیگری از برچسب زدن های اشتباه هم هست که والدین برای کمک به دفاع از فرزندشان، کودک آسیب رسان را تنبیه می کنند و مثلا می گویند:«تا تو باشی دیگه کوچک ترت را نزنی.»
وضعیت را خراب تر نکنید
- اگر بگویید «کی شروع کرد؟» «تقصیر کیه؟» و «نمی خواد توضیح بدید!» و... فقط مثل آنها شده اید و واکنش غیرمؤثر از خودتان نشان داده اید. به جای این، پیش بچه ها بروید و بگویید:«چقدر از هم عصبانی هستید، با هم یه فکر جدید کنید و الا بازی باید تعطیل بشه تا دوباره باهم دوست بشید.»
- اگر کشمکش بچه ها با وسیله ای مثل یک چوب یا ابزار خطرناک دیگری همراه شده است، بی معطلی وسیله را از بچه ها بگیرید و هر دو را از هم جدا کنید و بگویید که «از دست تون عصبانی ام بعدا با هم حرف می زنیم». این تاخیر ابراز ناراحتی، مهم ترین الگوی شخصیتی است که می توانید به بچه ها یاد بدهید.
-همیشه بچه های بزرگ تر را مقصر ندانید. به کوچک ترها بگویید که باید احترام بگذارید و به بزرگ ترها مسئولیت مراقبت از کوچک ترها را بدهید.
خودتان را به آن راه بزنید!
گاهی برای تمام شدن کشمکش بچه ها یک صدای بلند، روشن شدن سشوار، تلویزیون و... کافی است. این راهکار اغلب برای بچه های زیر 5سال کاربرد دارد. راه های پیشنهادی ما را هم امتحان کنید؛ راه اول:بدون اینکه حرفی بزنید حین کشمکش بچه ها با هیجان زیاد بگویید هرکی زودتر خوراکی می خواد بیاد و... می توانید صدای یک زنگ که موقع بازی ها از آن استفاده می کنید را هم به صدا دربیاورید. راه دوم:گاهی اضافه شدن شما به عنوان نفر سوم بازی می تواند دعوا را تمام کند. راه سوم:در زمان آرامش و دوستی بچه ها یک قانون بگذارید مثلا هرکس بعد ازجمله «تمام کنید» بحث را ادامه دهد باید جریمه شود.
رابطه عاطفی تان را تقویت کنید
به خواهر و برادر بفهمانید که به هر حال عمر پدر و مادرها محدود است و آنها نمی توانند فرزندان شان را تا همیشه حمایت کنند و بنابر این روزی که مرگ، والدین را از فرزندان بگیرد به جز خواهر یا برادر، بستگان درجه یک دیگری نخواهند داشت و به همین دلیل باید همیشه یکدیگر را دوست بدارند و از خطاهای هم بگذرند.
تعیین مرزها با شما
رعایت عدالت میان دو کودک از 2 جنس مخالف در یک خانواده از جمله مسوولیت های پدر و مادر است، اما مساوات به معنای رفتارهای کاملا مشابه با خواهر و برادر و خریدن اسباب بازی ها، کتاب ها، پوشاک یکسان برای آنها نیست بلکه کاملا برعکس است.
شما وظیفه دارید با توجه به جنسیت بچه ها، نوع تفریحات آنها، اسباب بازی ها و پوش شان را از هم جدا کنید و حتی در مواقعی لازم است بسته به جنسیت شان سبک حمایتی شما از آنها نیز متفاوت باشد. منظور ما از عدالت در خانواده یکسانی خدماتی که به فرزندانی از 2 جنس مخالف ارائه می دهید نیست و این خدمات ماهیت های متفاوتی برای دختر و پسر دارند، اما میزان این خدمات برای دختر و پسر خانواده نباید چندان با هم فرق داشته باشد و مهم تر این که آنها قابل مقایسه با هم نیستند چون دو انسان متفاوت، با جنسیت متفاوت، ویژگی های متفاوت و استعدادهای مختلف هستند.
نکته مهم دیگر در تربیت کردن خواهر و برادر، این است که به آنها احترام گذاشتن به حریم خصوصی یکدیگر را یاد بدهید. این حریم خصوصی بویژه در نوجوانی و دوران بلوغ اهمیت بیشتری پیدا می کند. آنها باید یاد بگیرند گاهی اجازه دخالت و کنجکاوی در برخی مسائل یکدیگر را ندارند. برای آموزش این حریم ها لازم است از دوران کودکی، اتاق خواهر و برادر و حتی کمد اسباب بازی ها و لباس هایشان را از هم جدا کنید و اگر این امر در دوران کودکی محقق نشد حتما باید در نوجوانی، اتاق آنها و لوازم شخصی و خصوصی شان را از هم تفکیک کنید.
