تاثیر کار شبانه روزی بر عملکرد منفی مغز

کار تمام وقت موجب اختلال در عملکرد مغز میشود

طبق نتایج به دست آمده، 25 ساعت کار در هفته (پاره وقت یا سه روز در هفته) مطلوب ترین مقدار برای عملکرد شناختی بهینه گزارش شده است، در حالی که گفته می شود کمتر از این مقدار روی چابکی مغز کارمندان مرد و زن به یک اندازه تأثیر منفی خواهد گذاشت.

به گفته کالین مَکنزی، مدرس علوم اقتصاد در دانشگاه کیو در توکیو، کار کردن موجب تحریک فعالیت های مغزی شده و به کارمندان سالخورده تر کمک می کند توانایی های شناختی خود را برقرار نگه دارند، این در حالی است که ساعات کاری بیش از حد طولانی در همین افراد به خستگی و استرس های جسمی یا روحی خواهد انجامید و در نتیجه، عملکرد شناختی شان را مختل می کند.

چرا 40 سالگی ؟

هوش سیال که در پردازش اطلاعات کمکمان می کند از حدود 20 سالگی شروع به افت می کند، اما زوال هوش متبلور یا همان توانایی استفاده از مهارت ها، دانش و تجربه بعد از30 سالگی آغاز می شود. مکنزی می گوید بیشتر 40 ساله هایی که در این مطالعه شرکت کردند، در آزمون های حافظه، الگوشناسی و تمرینات چابکی ذهنی ضعیف تر ظاهر شدند.

همچنین باید توجه داشت سن بازنشستگی در بسیاری کشورها افزایش یافته است. به عبارت دیگر، کارمندان در سنین بالاتر واجد شرایط دریافت حقوق بازنشستگی می شوند. از این رو، یافته های اخیر تیم پژوهشی مکنزی پیرامون زوال توانایی های شناختی در کارمندان بالای 40 سال حائز اهمیت شناخته شده است. مکنزی تصریح می کند کار کردن مانند شمشیر دولبه ای است که از یک طرف موجب تحریک فعالیت های مغزی می شود، اما همزمان ساعات کاری طولانی و انواع مشخصی از وظایف به دلیل ایجاد خستگی و اضطراب به تخریب توانایی های شناختی می انجامند.

نتایج به دست آمده در مطالعات اخیر از این جهت حائز اهمیت است که نشان می دهد زوال توانایی های شناختی نه فقط در کارمندانی که اضافه کاری می کنند، بلکه در افراد بالای 40 سال که پنج روز هفته اما بدون اضافه کاری کار می کنند نیز قابل مشاهده است.

عوامل مخرب ذهن

خیلی از ما مجبوریم به دلیل مشکلات اقتصادی به ساعات کاری طولانی تن دهیم. این در حالی است که ذهن ما انسان ها از 40 سالگی به بعد نسبت به استرس و انجام وظایف تکراری ناشی از کار تمام وقت واکنش منفی نشان می دهد.

پژوهشگران در مطالعات قبلی نیز مشاهده کرده بودند کارمندان سنین مختلف ممکن است در اثر کار بیش از حد به استرس مزمن، اختلالات شناختی و بیماری های ذهنی دچار شوند. براساس یافته های پژوهشی که بیش از ده سال پیش در دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه بوستون انجام شد، کار بیش از حد روی سلامت ذهنی کارمندان کارخانجات اتومبیل سازی، مثلا آنهایی که در خط تولید کار می کنند، تأثیر منفی می گذارد.

آثار مخرب استرس روی ذهن در پژوهش های عصب شناختی به دقت بررسی شده است. استرس در وهله اول از طریق ایجاد اختلال در سطح هورمون ها بویژه هورمون های استروئیدی و هورمون کورتیزول به زوال توانایی های شناختی منجر می شود. اختلال در سطح این هورمون ها روی حافظه کوتاه مدت، تمرکز، مهار احساسات و تفکر منطقی تأثیر خواهد گذاشت.

کار شبانه روزی از عوامل مخرب ذهن است

استرس نگهداری از فرزندان و والدین

تیم پژوهشی مکنزی اکنون در حال بررسی عوامل دیگری غیر از استرس هستند که 40 سالگی را به نقطه عطف مطالعات اخیر تبدیل کرده است. گفته می شود بسیاری از کارمندان بالای 40 سال، علاوه بر این که مجبورند تمام وقت سر کار باشند، باید از فرزندان یا والدین سالمندشان نیز نگه داری کنند. این یعنی انباشتگی کار، آن هم به شکلی که فرد فرصت نفس کشیدن هم نخواهد داشت. در پژوهشی که سال گذشته در ایالات متحده آمریکا انجام شد، پژوهشگران دریافتند زنان کارمند 49 ساله این کشور معمولا از یک سالمند 69 ساله زن که به مشکلات جسمی دچار است مراقبت می کنند. این قبیل کارمندان زن علاوه بر وظایف شغلی و خانوادگی، 4/24 ساعت در هفته به مراقبت از عضو خانواده سالمندشان مشغول هستند و به طور میانگین چهار سال است که به همین روال زندگی می کنند.

افزون بر استرس و مراقبت از سالمند، خواب کافی نیز نقش بسزایی در تحمل کار تمام وقت دارد. افرادی که موقعیت شغلی مهمی دارند معمولا به اندازه کافی نمی خوابند. مارگارت تاچر، نخست وزیر سابق انگلستان، گفته بود فقط با چهار ساعت خواب شبانه می تواند به طرز کارآمدی از پس وظایف شغلی خود بربیاید. همچنین آریانا هافینگتن، سردبیر مجله خبری هافینگتن پست، اعتراف کرده است در گذشته فقط پنج ساعت در شب می خوابیده تا این که متوجه شده کم خوابی برای سلامت مضر است.

یعنی کمتر کار کنیم؟

همه دلشان می خواهد کمتر کار کنند، اما کاهش ساعات کاری به دلیل مشکلات اقتصادی امکان پذیر نیست. از طرف دیگر، بسیاری از افراد که در دهه 40 عمرشان به سر می برند، خودشان حاضر به کمتر کار کردن نیستند. ریچارد سَلیزبِری 85 ساله که در شهری در غرب سیدنی زندگی می کند چنین دیدگاهی دارد. وی که سال ها به عنوان مدیر فناوری اطلاعات فعالیت کرده، فکر نمی کند کاهش ساعات کاری به بهبود سطح عملکرد بینجامد. ریچارد می گوید از وقتی پا به سن گذاشته و تجربه کاری بیشتری به دست آورده، راحت تر با ساعات کاری طولانی کنار آمده است. به گفته ریچارد، بیشتر افرادی که به واسطه شغلش با وی تماس دارند، هیچ یک در اثر کار هفتگی 35 یا 40 ساعته دچار اختلالات شناختی قابل توجهی نشده اند.

پِنی ایوانز، مشاور سیاستگذاری یک مؤسسه خیریه در لندن است که چهار روز در هفته سر کار می رود، در حالی که قبل ترها سه روز در هفته (یعنی 25 ساعت در هفته) کار می کرده است، اما پنی مطمئن نیست بیش از 25 ساعت کار در هفته روی سطح عملکردش تأثیر مخرب گذاشته باشد. وی معتقد است سه روز کار در هفته موجب ایجاد تعادل بین کار و زندگی می شود، اما ممکن است ارتباط تان را با محل کار کمرنگ کرده و باعث شود در شغل تان آن طور که باید دیده نشوید. پنی می گوید از زمانی که چهار روز در هفته سر کار می رود، خیلی بیشتر با اعضای خیریه ارتباط برقرار کرده و چون به غیر از دو روز تعطیلات آخر هفته یک روز دیگر هم تعطیل است، برای سامان دادن به سایر وظایفش فرصت کافی در اختیار دارد. وی رمز موفقیتش را در انعطاف پذیری می داند. به گفته پنی، تمام کارمندان خیریه پذیرفته اند رأس ساعت شش عصر محل کارشان را ترک کرده و فشار و استرس کاری خود را مدیریت کنند.

چه مقدار خواب شبانه کافی است؟

به توصیه بنیاد ملی خواب در ایالات متحده، افراد بالای 26 سال مطلوب است که شب ها بیشتر از هفت ساعت بخوابند. کارل اِریکسون، روان شناس در دانشگاه ایالتی فلوریدا، تأکید می کند خواب آرام و کافی در بهبود سطح عملکرد نقش اساسی دارد. نتایج مطالعات اریکسون نشان داده است بیش از 40 ساعت کار در هفته موجب کاهش سطح بهره وری می شود. وی مشاهده کرد نیروهای متخصصی که سه تا پنج ساعت در روز و در مجموع 21 تا 35 ساعت در هفته کار می کنند، عملکرد مطلوب تری دارند. این افراد اگرچه می توانند مجموع ساعات کاری شان را در هفته افزایش دهند، خودشان می دانند که عملکردشان وقتی زیر 40 ساعت در هفته کار می کنند مطلوب تر است.

حفظ سلامت در محیط کار

عده ای از پژوهشگران هنوز معتقدند بهبود عملکرد کارمندان سالخورده تر لزوما با کاهش ساعات کاری اتفاق نمی افتد. سال گذشته، جایزه سالم ترین محیط های کاری انگلیس به شرکت های تولیدکننده محصولات ورزشی، دارویی و نیز شرکت های فناوری اطلاعات اختصاص یافت. مشاهده شد در سالم ترین محیط های کاری منتخب، کارمندان می توانند در ساعات مشخصی از روز میز محل کارشان را ترک کنند تا مجبور نباشند یکسره در حالت نشسته باقی بمانند. ساعات کاری انعطاف پذیر در بعضی از این شرکت ها به کارمندان اجازه می دهد زودتر از موعد مقرر محل کارشان را ترک کنند. یا مثلا در شرکت سوئیتی بِتی، تولیدکننده لباس های ورزشی زنانه، برای کارمندان در وقت استراحت ناهار کلاس های ورزشی در نظر گرفته شده است. با این اوصاف به نظر می رسد کاهش ساعات کاری به خودی خود موجب افزایش بهره وری نخواهد شد، بلکه توجه به سلامت جسمی و روحی کارمندان هنگام حضور در محل کار نیز ضرورت دارد.