21 مارس روز جهانی سندرم داون و تاریخچه ی آن
همه ما در طول زندگی با افراد مبتلا به سندروم داون برخورد داشته ایم. معمولاً این افراد شاد هستند و درگیری ذهنی ندارند و دوست دارند که با انسان ها و حتی حیوانات هم دوست بشوند. ظاهراً این افراد از چیزهای کوچک هم در زندگی لذت می برند و ما قطعا نمی توانیم مثل آن ها باشیم و به سادگی از زندگی لذت ببریم.
اگرچه آن ها با چالش های بی شماری هم در زندگی روزمره مواجه هستند و بسیاری از کارهای ساده را نمی توانند به تنهایی به انجام برسانند به همین دلیل در کل جهان روزی به عنوان روز جهانی سندروم داون در نظر گرفته شده است تا کمی بیشتر در مورد این اختلال آموزش دهد و به ما یاد بدهد که چگونه می توانیم با این افراد زندگی کنیم و زندگی بهتری داشته باشیم.
چرا 21 مارس روز جهانی سندروم داون است ؟
هزاران سال است که سندروم داون در نژاد های مختلف مشاهده می شود. متاسفانه بسیاری از نوزادان با ناتوانی در همان دوران بارداری از بین می روند یا بعد از به دنیا آمدن ، خانواده ها آن ها را ترک می کنند. همچنین اثرات هنریِ تاریخی هم نشان می دهد که فرشته های مبتلا به سندروم داون در گذشته هم وجود داشتند که اثرات آن ها معمولاً در آمریکای شمالی وجود دارد که تقریباً به قرن پنجم برمی گردد و متعلق به بعضی از نقاشیهای رنسانس نیز هست.
دکتر جان لانگدن دان در سال 1862 اعلام کرد سندروم داون ویژگی بارزی دارد ، این است که یک نوع ناتوانی ذهنی است . صد ها سال بعد محققان فهمیدند که جهشی در بیست و یکمین کروموزوم در این افراد اتفاق می افتد. در قرن 19 و 20 بسیاری از افراد مبتلا به سندروم داون تحت درمان قرار گرفته بودند. بعضی از آن ها مشکلات زمینه ای داشتند که باید آن ها را درمان می کردند و بسیاری دیگر در زمان کودکی و اوایل زندگی از دنیا می رفتند.
در نیمه اول قرن 20 اجبار هایی در مورد آموزش افراد مبتلا به سندروم داون وجود داشت. بعد از جنگ جهانی دوم بسیاری از گروه ها مربوط به کودکان مبتلا به سندروم داون به دنبال راه هایی برای مبارزه با چنین بیماری بودند و به دنبال فهم عمیق تری از چنین جمعیتی می گشتند و خانواده هایی که دارای چنین فرزندانی بودند ، تحت حمایت دولت قرار می گرفتند. اولین روز جهانی افراد مبتلا به سندروم داون در 21 مارس سال 2006 برگزار شد و چنانچه در پلاس وی میخوانید تاریخ چنین روزی به دلیل جهش کروموزوم شماره 21 بود.
حقایقی در مورد سندروم داون
فردی به نام جان لانگدن داون ، اولین نفری بود که به این اختلال ذهنی اشاره کرد و به این دلیل با چنین نامی نامگذاری شد. در سال 1965 سازمان جهانی بهداشت اعلام کرد که این اختلال ؛ یک اختلال ژنتیکی است.
علت اصلی :
علت اصلی کروموزوم اضافه که سندروم داون را ایجاد می کند ، هنوز نا شناخته است و هیچ درمانی تا به اکنون برای آن وجود ندارد.
رایج ترین وضعیت کروموزومی :
از هر 691 کودک ، یک نفر را درگیر می کند.
طول عمر :
عمر افرادی که از سندروم داون رنج می برند، قبلا تا سن 25 سالگی اما اکنون تا سن 60 سالگی است.
مشکلات ذهنی :
سندروم داون عاملی برای رشد همراه با تأخیر و کوتاه است. یعنی کودکان در یادگیری ناتوان هستند و تکلم آن ها دیرتر از بقیه رشد پیدا می کند.
اختلال زبانی :
این کودکان و بیماران، طول زبان نامتعادل یا محل قرار گرفتن ناصحیحی دارند که می تواند نتیجه سندروم داون باشد.
ناهماهنگی گوش و چشم :
سندروم داون معمولاً عامل ایجاد تنبلی چشم یا تشکیل لکه هایی در اطراف حفره چشم بیماران است. 80 درصد از بیمارانی که مبتلا به سندروم داون هستند، هم با مشکل شنوایی روبه رو می شوند.
