“حجت اشرف زاده” و همسر و دخترش به همراه بیوگرافی وی

حضور حجت اشرف زاده در فینال برنامه خنداننده شو

• 1397 عاشق توام
• 1397 رفیق
• 1397 نگاه آخر
• 1397 بی خبر از تو
• 1397 عطر تو
• 1396 مه دخت 
• 1396 ایران جان
• 1396 روزهای بدون تو
• 1396 عشق دلم
• 1396 شال 
• 1396 سفر نرو
• 1396 جست و جوی عشق
• 1396 وطنم
• 1396 عشق را پایان نیست
• 1396 پرسون پرسون
• 1395 نسیم فروردین
• 1395 دوستم داری
• 1395 کوچ 
• 1395 برف آمد
• 1395 خاتون 
• 1395 همین است زندگی
• 1395 فقط عشق 
• 1395 شیدایی
• 1395 عقیق
• 1394 ماه و ماهی
• 1389 شرح پریشانی 

مصاحبه با حجت اشرف زاده

نیشابور شهر آرامیه؟

البته تا آرامش رو چی بدونید! من وضعیت حال حاضر نیشابور رو با نیشابور زمان کودکی هام خیلی متفاوت می بینم!

بله پدر و مادرم در نیشابور زندگی می کنند و من بهشون سر می زنم.

سال 1383 بود. البته من از دوران دبیرستان یادمه که هر ده – پانزده روز یک بار برای آموزش فنون موسیقی می اومدم تهران و برمی گشتم. درواقع پیش استادان مختلف شاخه های مختلف موسیقی یاد می گرفتم که درنهایت با تشویق زنده یاد مشکاتیان، این کار ادامه پیدا کرد.

خب زمان ما، درست از سال های شصت ودو تا شصت وچهار به بعد، خانواده ها حس کردن که فرزند پسرشان می تواند در رشته های هنری تحصیل کند. تا قبلش این جرئت رو نداشتن و نگران بودن که آیا آینده ی فرزندشان برای تأمین زندگی با تحصیل در شاخه های هنری تأمین خواهد بود یا نه!

البته مخالفت های خانواده ها کاملاً بجا بود، چون در اون زمان، هنر ساز کار دقیقی نداشت. اما به تدریج زمانی که من در پایان دوران دبیرستان بودم هنرستان ها و دانشگاه های هنر جان گرفتند و رشته های درآمدزا در هنر، مثل گرافیک و سینما فعال شدند؛ بنابراین برای من بهتر بود که در یک رشته ی مهندسی و فنی هم تحصیل کنم که برای آینده ام مفید باشه که البته این رشته خیلی به دردم خورد.

سال هزار و سیصد و هشتادونه ازدواج کردم و خدا رو شکر از همسر وزندگی ام راضی ام، چون انتخاب ما، انتخاب خیلی خوبی بود. می دونید می گن:«ازدواج یک هندوانه ی دربسته است» و خیلی از این «دوستم داری و دوستت دارم» ها تا پشت در خانه ی مشترک، یعنی وقتی دو نفر زیر یک سقف می روند خیلی از اتفاقات گذشته شون، تصمیمات و علایق شخصی شون، علایق غذایی و خیلی چیزهای دیگر تازه مشخص می شه؛ اما من بر اساس یک منطق درست که در خانواده بهش رسیده بودم، انتخاب درستی کردم. البته من می دونستم دنبال چی هستم و خانواده ام خیلی کمک کردند. خدا رو شکر! من از دوره ی احساسات و هیجانات، گذشته بودم و عاقلانه تصمیم گرفتم. البته همسرم هم همین طور، ایشون در رشته ی حقوق تحصیل می کرد و نوازنده ی دف بود و فعالیت ها و تحصیلات ایشون در رشته ی حقوق در دو سه دوره ی مهم از زندگی ام باعث نجات من شد.

اول بگم من به عشق در نگاه اول اصلاً اعتقاد ندارم. بهتر این که آدم ها در سایه ی «شناخت» به «عشق» برسند، چون وقتی در عشق شناخت حضور نداشته باشه، عشق جدی نیست. برای همین ممکنه بعضی ها رو نیم کیلو طلا هم خوشحال نکند.

همسر من غافلگیر شدن رو بیشتر دوست دارد، برای همین همیشه در مناسبت ها سعی می کنم غافلگیرش کنم و خوشبختانه خیلی هم از همدیگر توقع نداریم.

قطعاً همه ی کارهای هنرمند برای خودش دوست داشتنی هست، ولی اون اثری که مردم بیشتر پذیرفتن برای خودش هم دوست داشتنی ترمی شود. در مورد «ماه و ماهی» این اتفاق افتاد که به قول فاضل نظری:«فضل خدا بود». من بعد از یک سال، هنوز برای این کار پیام و پیشنهاد اجرا دارم. موفقیت این اثر هم به پشتوانه ی یک گروه خوب بوده. شعر خوب ِعلیرضا بدیع و موسیقی خوبِ امیر آرش بیات.

بله و پدرش هم اهل ادبیات. در نیشابور دورتادور مقبره ی خیام حوضچه های سه گوش با کاشی های فیروزه ای بود که وقتی آفتاب درون آب می تابید، تلألؤش با یک زاویه ای روی دیوار اطراف حوض انعکاس پیدا می کرد و این برای ما بچه ها تصویر زیبایی داشت. این همان تصویرهای ذهنی شاعر که حاصلش شعر «ماه و ماهی» شده است. 

خیلی از کسانی که در ژانر موسیقی تلفیقی کار می کنند، مثل علی زند وکیلی، گروه های پالت، نیوش، دنگ شو و چارتار هم موفق بوده اند و توانستند تحرک و اتفاق نویی در موسیقی ایجاد کنند.

البته این نشانه ی مهارت ما نیست؛ این نشان دهنده ی غنای این دریای بزرگ نغمات ایرانی است.

بله هشت سالی هست این افتخار رودارم تا در سالروز میلاد امام رضا (ع) در اختتامیه ی جشنواره ی رضوی و بزرگ ترین جشنواره ی وزارت فرهنگ و ارشاد در مشهد، در یک شاخه ی آکاپلا اثری رو تقدیم کنم و امسال هم این اتفاق خواهد افتاد. البته خیلی از هنرمندان در طول این هشت سال آمدند و رفتند. تقریباً تمام عوامل، مسئولان و مدیران تغییر کردند، ولی من ماندگار شدم و وقتی بعد از هشت سال، تماس می گیرند و می پرسند برنامه ات برای امسال چیه …؟ کم کم به این باور می رسی که یکدستی داره اینجا نگهت می دارد. خیلی حس عجیب و هرسال هم سعی می کنم طرح جدیدی ارائه کنم.

به هرحال این اعتقاد هر آدمی می تواند باشه و لزومی ندارد آدم درباره اش خیلی صحبت و تبلیغات کنه. معنای کار خیر این که آدم خودش خیلی علاقه ای نداشته باشه در موردش حرف بزند یا بنویسد. این موضوع همه جای دنیا هست. همان طور که «پاواروتی» در ماه های آخر زندگی اش که سرطان تمام وجودش رو گرفته بود، یک تور جهانی راه انداخت و از هر کشور هنرمندانی رو دعوت کرد. برای این کار دو هدف داشت؛ یک اینکه از بین هنرمندان جوان (خواننده و نوازنده) یک استایل خیر بسازد و دوم اینکه پولی رو که در هر کشور جمع می شد، در همان کشور صرف کارهای خیر شود.

وقتی تا حدی ذائقه ی مخاطب رو به دست میاری، دیگه پرکاری ظلمه، البته در این موقعیت باید باحوصله ی بیشتری کار کنی تا اعتماد به دست آمده از دست نرود.

آلبوم جدیدم درراه هست. داریم کارهاش رو انجام می دیم و امید به خدا تا چند ماه دیگه وارد بازار می شود.

عکسهای حجت اشرف زاده

شوخی حجت اشرف زاده و حامد همایون

محمد علیزاده در کنسرت حجت اشرف زاده 

طالب زاده و لیلا بلوکات در کنسرت حجت اشرف زاده 

بهاره ارجمند و معصومه کریمی در کنسرت حجت اشرف زاده 

عکسی از علی ضیا و حجت اشرف زاده

سلفی حجت اشرف زاده با خواهر زاده های نازش

نرگس محمدی و همسرش به همراه حجت اشرف زاده و حمید طالب زاده در دورهمی مهران مدیری

اجرای زنده حجت اشرف زاده در دورهمی مهران مدیری 

عکسی زیبا از حجت اشرف زاده