حقایق بسیار مهم منتشر شده درباره آبله میمونی
آبله میمونی؛ یک نوع بیماری عفونی است که به راحتی بین افراد پخش نمی شود. اولین مورد از این بیماری در 7 ماه می سال 2022 پیدا شد. فردی که به آن مبتلا شده بود، مسافری از نیجریه بود.
یک هفته بعد دو نفر دیگر هم به این ویروس تشخیص داده شدند و باعث شد که روز به روز به تعداد این افراد اضافه شود. در این قسمت از بهداشت و سلامت نمناک قصد داریم پنج مورد مهم که باید در مورد این بیماری کشنده بدانید را برایتان شرح دهیم.
این ویروس شبیه به ویروس آبله است
آبله میمونی شبیه به آبله است که در سابق وجود داشت و بعد از مدتی با واکسن ریشه کن شد. آبله میمونی اولین بار در سال 1958 به کشف رسید؛ درست زمانی که میمون ها را به دلیل ابتلا به آبله در مکانی نگاه می داشتند؛ برای اولین بار هم در سال 1970 در کنگو در بین انسان ها مشاهده شد و این روزها هم در آفریقای مرکزی مشاهده شده است.
آبله میمونی باعث ایجاد تاول چرکی در کل بدن می شود
این علائم معمولاً بین 5 تا 13 روز بعد از ابتلا به عفونت خودشان را نشان می دهند که ممکن است حتی 21 روز هم تا پدیدار شدن این علائم طول بکشد. علائم اولیه شامل:تب، سر درد؛ درد عضلانی، کمر درد، ورم غدد لنفاوی، لرزش بدن و خستگی است. وقتی که تب پدیدار می شود، حساسیت پوستی اتفاق می افتد که معمولا روی ناحیه صورت، دست و پا بیشتر رخ می دهد.
همچنین ممکن است به داخل دهان؛ ناحیه تناسلی و قرنیه چشم هم برسد و تا زمانی پیشرفت می کند که خشک شده و بیفتد. از طرفی هم ممکن است در مواردی ناحیه وسیعی از پوست را درگیر کند؛ البته معمولا در عرض یک ماه علائم بهبود پیدا خواهند کرد. از بینِ هر ده مورد هم ممکن است یک نفر جان خود را از دست بدهد که کودکان بیشتر در معرض خطر هستند.
برای تشخیص نیاز به تست pcr است
با توجه به اینکه ممکن است بثورات و این نوع حساسیت های پوستی در بسیاری از موارد و عفونت ها مانند آبله مرغان یا سرخک هم مشاهده شود؛ سازمان سلامت جهانی پیشنهاد می کند که حتما باید فرد مورد بررسی و آزمایش قرار بگیرد که نیاز به تست پی سی آر دارد.
از آنجا که این ویروس ها آنتی ژن هایی تولید می کنند و باعث تحریک پادتن هایی می شود که شبیه به دیگر ویروس ها است؛ بنابراین آزمایش ساده نمی تواند به تشخیص آبله میمون کمکی کند.
تماس نزدیک می تواند باعث پخش شدن و سرایت بیماری شود
این ویروس عموما بین افراد و حیوانات مانند نخستی سانان و جانوران جونده مانند موش که بیشتر در آفریقای غرب و مرکز زندگی می کنند و در جنگل های بارانی هستند، انتقال پیدا می کند اما احتمالِ انتقال انسان به انسان هم وجود دارد و شبیه به ویروس هایی مانند ابولا با تماس نزدیک به جوش های بدن فرد، مایعات و ترشحات بدن، قطرک های ویروسی یا استفاده از تخت خواب و لباس مشترک می تواند انتقال داده شود.
در حال حاضر درمانی برایش نیست و فقط یک واکسن خیلی قدیمی وجود دارد
در حال حاضر هیچ درمان مشخصی برای آبله میمونی توسط سازمان سلامت جهانی پیشنهاد نمی شود؛ اما بعضی از داروی های ضد ویروس هستند که می توانند به کاهشِ آن کمک کنند. واکسن آبله ای که در گذشته برای ریشه کن کردن این بیماری استفاده می شد هم؛ می تواند مؤثر باشد و 85 درصد از ابتلا به بیماری جلوگیری کند که البته واکسن های جدیدتر هم باید تولید شود.
