خطر مرگ مصرف باقالا برای مبتلایان به فاویسم

خطرات مصرف باقلا در افراد مبتلا به کم خونی

مصرف باقلا اگرچه خاصیت های فراوانی دارد اما مصرف این ماده غذایی برای عره ای از افراد با خطر مرگ همراه است و باید با احتیاط بیشتری مصرف شود .

باقلا از خانواده حبوبات است و گیاه بومی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا به حساب می آید. این دانه محصول فصل خنک به خصوص بهار است و بیشتر در مناطق سردسیری و شمالی کشور کشت می شود. با این حال در پاییز و زمستان در بعضی مناطق گرمسیری مانند خوزستان هم برداشت می شود. باقلا سابقه چندین هزار ساله دارد و از دیرباز توسط یونانیان، رومیان باستان و همچنین مصریان فراعنه مصرف می شد حتی نمونه هایی از باقلا در قبرهای مصریان باستان پیدا شده است!

امروزه در ایران دو نوع عمده باقلا کشت می شود؛ یکی باقالای معمولی که به صورت خام یا پخته مصرف می شود و دیگری باقلای لوبیا مانند گیلان معروف به «پاچِ باقلا» است که ریزتر و لطیف تر است اما خام خورده نمی شود و بیشتر در خوراک محلی «باقلا قاتُق» به کار می رود. باقالا زرد نیز همان خشک شده باقلا سبز است که از آن در تهیه دمپختک استفاده می شود.

باقلا سرشار از مواد مغذی است که ممکن است به درمان انواع ناخوشی ها و بیماری ها کمک کند. اما خوردن مقدار زیادی از این حبوبات می تواند موجب بروز نفخ شکم شده و حتی در موارد شدید، می تواند به مرگ منجر شود.

هشدار درباره مصرف کردن باقلا

به گفته محققان مصرف باقلا برای افراد دارای اختلال «کمبود گلوکز-6-فسفات دهیدروژناز» (G6PD) می تواند خطرناک باشد. شایع ترین مشکل پزشکی مرتبط با G6PD، کم خونی همولیتیک است که در این بیماری، گلبول های قرمز خون به سرعت نابود می شوند.

مصرف باقلا در افراد مبتلا به G6PD منجر به تجربه خستگی، تنگی نفس، سنگ کیسه صفرا، یرقان، و همچنین، برخی اوقات، مرگ می شود.

در مصرف باقلا زیاده روی نکنید

این واکنش می تواند تنها در حالت استنشاق گرده گیاه باقلا هم روی دهد که به فاویسم معروف است. سطح پایین G6PD هم با فاویسم مرتبط است که به عواملی نظیر تعداد باقلاهای خورده شده، شدت کمبود G6PD، و سایر موارد مرتبط با سلامت فرد و محیط تاثیرگذار بر واکنش بستگی دارد.

ترکیبات موجود در باقلا در زمان هضم موجب تشدید تولید گونه های اکسیژن واکنشی می شوند. این وضعیت به معنای وجود مولکول های تهدیدکننده بیشتر در بدن است و بدون آنزیم G6PD، گلبول های قرمز خون متحمل آسیب بیشتری شده و درنهایت کم خونی همولیتیک اتفاق می افتد.

درحال حاضر هیچ درمانی برای کمبود G6PD وجود ندارد.