درجات مختلف ناشنوایی و عوامل موثر در درمان ناشنوایی

انواع اختلال در شنوایی و توصیه های درمانی

ناشنوایی و اختلال در شنوایی به کاهش توانایی یا ناتوانی کامل در شنیدن می گویند که یا به صورت مادرزادی و یا در اثر بیماری و عوامل محیطی به وجود می آیند . ناشنوایی انواع مختلفی دارد و درمان هایی برای افراد ناشنوا وجود دارد که باید این افراد با انجام اقدامات پزشکی نوع کم شنوایی خود را تشخیص داده و سپس برای درمان آن اقدام کنند . در این بخش از پلاس وی مطالب مهمی را درباره کاهش شنوایی بیان می کنیم .

انواع ناشنوایی ها :

ناشنوایی ، تنها در میانسالی اتفاق نمی افتد بلکه در کشور های پیشرفته در سن 65 سالگی به طور متوسط از هر 3 نفر بیش از 1 نفر دچار کم شنوایی می شوند که این هم می تواند در هر سنی و به هر دلیلی رخ دهد و ملزم به سن خاصی نخواهد بود .

کم شنوایی رسانشی یا انتقالی :

کم شنوایی رسانشی از اختلالات گوش بیرونی یا میانی ناشی می شود . صدا ها به گوش داخلی نمی رسند و بنابراین ضعیف به نظر می رسند و یا از شکل اصلی شان خارج می شوند .

اختلالات ایجاد شده در گوش خارجی، پرده گوش، گوش میانی و استخوانچه های گوش مانند وجود موم، عفونت و مایع در گوش میانی، اشیا خارجی در مجرای گوش و یا سوراخ شدن پرده گوش از دلایل ایجاد کم شنوایی رسانشی هستند . روش های پزشکی معمولاً می توانند کاهش شنوایی رسانشی را با موفقیت درمان کنند و ترمیم شنوایی کامل یا جزئی را ایجاد کنند .

کاهش شنوایی حسی

کاهش شنوایی حسی زمانی اتفاق می افتد که صدمه ای به عصب شنوایی یا آسیبی به سلول های کوچک و مو مانند گوش داخلی وارد شده باشد که سیگنال ها را به مغز ارسال می کنند .

در این نوع کاهش شنوایی، صدا ها واضح به نظر نمی رسند و از آنجا که سلول های کوچک مو مانند درون حلزونی به طور طبیعی در طول زمان از بین می روند، این رایج ترین نوع از کاهش شنوایی مرتبط با افزایش سن است .

با این حال فقدان شنوایی حسی می تواند ناشی از آسیب، مواجهه با صدا های بلند، دارو های خاص و انواع بیماری ها باشد که صرف نظر از علت آن ، کم شنوایی حسی می تواند به طور موفقیت آمیزی با کمک های شنوایی درمان شود .

انواع کاهش شنوایی حسی:

علاوه بر این همچنین متخصصان ، کاهش شنوایی حسی را طبق سرعتی که رخ می دهد دسته بندی می کنند :

فقدان شنوایی حسی ناگهانی یا ناشنوایی ناگهانی که از دست دادن سریع شنوایی می باشد و این می تواند تقریباً به طور آنی و یا در طول یک دوره چند روزه اتفاق بیفتد و این مشکل قطعا باید به عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی در نظر گرفته شود و اگر شما یا فردی از آشناهایتان از این نوع کم شنوایی رنج می برید ، فوراً به پزشک مراجعه کنید .

فقدان شنوایی مربوط به سن

پیرگوشی یا کم شنوایی مربوط به سن، به تدریج با افزایش سن اتفاق می افتد . این مشکل می تواند در خانواده ها ارثی باشد و یا با تغییراتی در گوش داخلی و عصب شنوایی ایجاد شود و ممکن است شخص دچار پیرگوشی، تحمل صدا های بلند یا آنچه که دیگران می گویند را نداشته باشد .

فقدان شنوایی مربوط به سن معمولاً در هر دو گوش اتفاق می افتد و به یک اندازه بر گوش ها تاثیر می گذارد و این نوع کم شنوایی تدریجی است، بنابراین افراد مبتلا به پیرگوشی ممکن است نفهمند که کمی از تواناییشان برای شنیدن را از دست داده اند .

چهار درجه کم شنوایی

فقدان شنوایی در هر فردی متفاوت است و به همین دلیل یک تست تخصصی برای تعیین میزان مشکل وارد شده لازم است . تست معمولی برای تعیین میزان کاهش شنوایی ، شامل گوش دادن به گستره ای از صدا های ارایه شده در هر گوش از طریق هدفون است که میزان بلندی صدا ها - طبق دسی بل (dB) - روی گرافی به نام آئودیوگرام ثبت می شوند.

شاید جای تعجب باشد که کم شنوایی طبق درصدی کلی توصیف نمی شود زیرا ناتوانی در شنیدن طیف وسیعی از فرکانس های مختلف است و به همین دلیل است که هیچ دو فرد مبتلا به کم شنوایی تجربیات و نیاز های مشابهی ندارند و بسیار متفاوت هستند .

"فرکانس" یک اندازه گیری مهم در شنوایی است و صدا ها را از کمترین سرعت (مثل رعد و برق) تا بالاترین سرعت (مثل فشار یا سوت) بیان می کند. افراد غالباً در فرکانس های مختلف دچار کم شنوایی می شوند - بنابراین حتی وقتی افراد به صدای دقیقاً یکسانی گوش می دهند، آن ها را کاملا متفاوت می شنوند یا ممکن است اصلاً قادر به شنیدن بعضی از آن ها نباشند .

به منظور تعیین درجه کاهش شنوایی یک فرد، متخصص مراقبت شنوایی می تواند تست آستانه را انجام دهد تا پایین ترین سطح دسی بلی که فرد قادر به شنیدنش است را مشخص کند. پاسخ شما به این فرکانس های متفاوت، باعث تشخیص میزان شنوایی شخصی تان می شود .

چهار درجه کلی از کاهش شنوایی در آئودیوگرام وجود دارد :

کم شنوایی خفیف یا ملایم (26 تا 40 دسی بلی):

در کم شنوایی خفیف، شنیدن صداهای آهسته و یا تشخیص صداها در زمانی که نویز پس زمینه وجود دارد، دشوار است و این مسئله شنوندگان را در بسیاری از موقعیت های اجتماعی و کاری روزمره به خطر می اندازد .

کم شنوایی متوسط (41 - 70 دسی بلی):

کاهش متوسط شنوایی، شنیدن گفتگو ها را مشکل می کند ، به خصوص زمانی که صدای پس زمینه وجود دارد و برای شنیدن صدای رادیو یا تلویزیون ممکن است نیاز باشد تا صدا زیاد شود و برای داشتن گفتگوهای طولانی تلاش بیشتری لازم است و می تواند فرد را به خصوص در پایان روز خسته کند .

کم شنوایی شدید (71 - 90 دسی بلی):

با فقدان شدید شنوایی ، مکالمات عادی قابل شنیدن نیستند و شنیدن و یا درک آن، حتی با صدای بلند هم ممکن است مشکل باشد . افراد با فقدان شنوایی شدید تنها قادر به شنیدن صحبت هایی هستند که با صدای بلند ارائه می شوند مثلا فریاد ها یا بالا بردن میزان صدا یا می توانند با کمک وسایل شنوایی خاصشان خوب بشنوند . انزوای اجتماعی می تواند یک نگرانی واقعی برای این افراد باشد .

کم شنوایی عمیق (91 دسیبل یا آستانه بالاتر):

افراد با کاهش شنوایی عمیق می توانند مشکلی در متوجه شدن سخنرانی هایی که حتی با صدای بلند انجام می شوند داشته باشند . آن ها ممکن است از حرف زدن اجتناب کنند و در موقعیت های شخصی و حرفه ای به شدت منزوی شوند که اگر مشکل و درمان بررسی نشود، این مسئله برای فرد می تواند مخرب باشد.

نکات مهم :

اگر افراد در در محیط های پر سر و صدا و شلوغ کار هستند ممکن است دچار کاهش شنوایی شوند که در این صورت باید شغل خود را تغییر داده و در پی درمان باشند .

سمعک در بین افرادی که دچار ناشنوایی انتقالی شده اند جواب می دهد اما در حس عصبی سمعک راه حل مناسبی نیست.

مشکلات شنوایی تشخیص داده نشده و درمان نشده می توانند بدتر شوند و منجر به مشکلاتی مانند چالش های شناختی در بیماران سال خورده شود و به همین دلیل است که اگر شما یا آشناهایتان دچار هر نوع کم شنوایی شدید ، می توانید آزمایش ، ارزیابی و درمان مناسبی را برای نوع مشکل خود انجام دهید .

اگر در مورد کم شنوایی خود یا یکی از آشنایانتان نگران هستید، باید یک معاینه شنوایی و ارزیابی را انجام دهید که راه حل های مدرن سمعک برای مشکلات شنوایی از خفیف تا شدید و عمیق موجود است . این راه حل های قدرتمند، با احتیاط و با فناوری روز هستند تا صدایی شفاف و طبیعی را به شما منتقل کنند .

نیازی به سکوت و در انزوا بودن نیست .