گربهها نمی‌توانند رنگ‌ها را به خوبی انسان تشخیص دهند، و همچنین نمی‌توانند تا حدی دورتر را ببینند؛ اما در مقایسه با انسان توانایی بهتری برای دیدن در تاریکی دارند.
هنرمندی به‌نام نیکولای لام نزدیک به یک دهه پیش با سه متخصص بینایی حیوانات مشورت کرد تا فرضیه‌ای ارائه دهد و به‌صورت بصری نشان بدهد که گربهها در مقایسه با انسان چگونه جهان را می‌بینند.
بزرگ‌ترین تفاوت بین دید انسان و بینایی گربه در شبکیه است، لایه‌ای از بافت در پشت چشم که دارای سلول‌هایی به نام گیرنده‌های نوری است. گیرنده‌های نوری پرتوهای نور را به سیگنال‌های الکتریکی تبدیل می‌کند که توسط سلول‌های عصبی پردازش می‌شوند، به مغز ارسال می‌شوند و به تصاویری که می‌بینیم ترجمه می‌شوند.
دو نوع سلول گیرنده نوری با نام‌های استوانه‌ای و مخروطی شناخته می‌شوند. سلول‌های استوانه‌ای مسئول دید محیطی و دید در شب (نور کم) هستند. سلو‌های مخروطی مسئول دید در روز (نور زیاد) و درک رنگ هستند.
گربه و سگ برعکس انسان گیرنده‌های میله‌ای زیاد و گیرنده‌های مخروطی کمی دارد، به همین دلیل است که ما در شب نمی‌توانیم به خوبی ببینیم، اما می‌توانیم رنگ‌ها را بهتر تشخیص دهیم.
لام می‌خواست به انسانها این فرصت را بدهد که دنیا را از چشم حیوان خانگی مورد‌علاقه خود ببینند.
در تصاویر زیر دید انسان در بالا و دید گربه در پایین قرار دارد.
میدان بینایی
میدان بینایی محدوده‌ای است که از یک تصویر در مغز نقش می‌بندد. میدان بینایی می‌تواند مستقیماً از جلو، بالا، پایین و پهلو دیده شود. میدان بینایی گربهها با ۲۰۰ درجه، گسترده‌تر از میدان بینایی انسان با ۱۸۰ درجه است.
حدت بینایی
حدت بینایی به وضوح بینایی اشاره دارد. حدت بینایی یک انسان معمولی ۲۰/۲۰ است. حدت بینایی یک گربه از ۲۰/۱۰۰ تا ۲۰/۲۰۰ است؛ یعنی یک گربه باید در فاصله ۲۰ فوتی قرار بگیرد تا بتواند چیزی که یک انسان معمولی در فاصله ۱۰۰ یا ۲۰۰ فوتی می‌تواند ببیند را ببیند. به همین دلیل است که تصویر پایین بسیار تار است.
دید رنگی
تصور غلط رایجی وجود دارد که گربهها نمی‌توانند هیچ رنگی را ببینند. انسانها به‌عنوان موجوداتی ترای کرومات، دارای سه نوع مختلف سلول مخروطی هستند که به آن‌ها اجازه می‌دهد رنگ‌های قرمز، سبز و آبی را ببینند.
تصور می‌شود که گربهها ترای کرومات هستند؛ اما نه مانند انسانها. بینایی گربه شبیه به انسان کوررنگ است. آن‌ها می‌توانند سایه‌های آبی و سبز را ببینند، اما قرمز و صورتی می‌تواند گیج‌کننده باشد و ممکن است بیشتر شبیه سبز به نظر برسد. بنفش هم می‌تواند مانند سایه دیگری از آبی به نظر برسد.
گربهها همچنین شدت رنگ‌ها و اشباع رنگ‌ها را آنگونه که ما می‌بینیم، نمی‌بینند.
فاصله
کارشناسان معتقدند گربهها نزدیک‌بین هستند، به این معنی که آن‌ها نمی‌توانند اجسام دور را ببینند. با این حال، توانایی آن‌ها برای دیدن اجسام نزدیک برای شکار و گرفتن طعمه مناسب است.
دید در شب
گربهها نمی‌توانند جزئیات دقیق یا رنگ‌های غنی را ببینند، اما به دلیل وجود تعداد زیادی سلول استوانه‌ای در شبکیه چشم که به نور کم حساس هستند، توانایی دیدن در تاریکی را دارند. در نتیجه، گربهها می‌توانند با استفاده از تقریباً یک ششم مقدار نور مورد نیاز انسان، ببینند.
گربهها همچنین دارای ساختاری در پشت شبکیه هستند که به آن تاپتوم می‌گویند. تصور می‌شود تاپتوم دید در شب را بهبود می‌بخشد. سلول‌های تاپتوم مانند یک آینه عمل می‌کنند و نوری را که از بین استونه‌‌‌ها و مخروط‌ها عبور می‌کند به گیرنده‌های نوری منعکس می‌کنند و به آن‌ها فرصتی دیگر برای دریافت کمی از نور موجود در شب را می‌دهند. به همین دلیل است که چشمان گربهها در تاریکی می‌درخشد.
این مقاله دراصل در سال ۲۰۱۳ به همکاری نیکولای لام با کری ال. کترینگ، دکتر دی جی هاوسلر و گروه چشم پزشکی Penn Vet منتشر شده است.
امیدواریم تماشای این قسمت از شاتر برایتان جالب بوده باشد. برای اطلاعات بیشتر می‌توانید به این وب‌سایت، مراجعه کنید.
اگر از دیدن شاترها لذت می‌برید، در نوار سمت راست روی قلب کلیک کنید. از نوار استیکی پایین مرورگر گوشی هم می‌توانید مطالب را لایک کنید. مثل همیشه از تعامل با شما و خواندن دیدگاه‌هایتان، خوشحال می‌شویم.
