سرگرمی افراطی کودکان با موبایل باعث دیر سخن گفتن آنها مشود
هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران به رشد اوتیسم در کشور هشدار داد و گفت:کاهش ارتباطات خانواده و تغییر سبک زندگی، مهارت های ارتباطی کودکان را تهدید می کند. همچنین سرگرمی افراطی کودکان با موبایل می تواند رشد گفتار و زبان کودک را دچار تاخیر کند.
هوشنگ دادگر با اشاره به اینکه ریسک فاکتورهای محیطی می توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند، اظهار داشت:علی رغم اینکه مطالعات قوی دلایل ژنتیکی را برای بروز اوتیسم مطرح می کنند ولی افزایش شیوع اوتیسم نشان می دهد عوامل محیطی با تعامل عوامل ژنتیکی در ایجاد این اختلال موثر هستند.
تماشای بیش از اندازه تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند
استاد دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران تاکید کرد:کاهش تعاملات و ارتباطات افراد خانواده و کودکان از یک سو و از طرفی تغییر سبک زندگی مهارت های ارتباطی کودکان را تهدید می کند. برای مثال تماشای بیش از اندازه تلویزیون، تبلت و یا سرگرم شدن زیاد کودکان با موبایل می توانند رشد گفتار و زبان را دچار تاخیر کنند.
وی اظهار داشت:با توجه به رشد شیوع اوتیسم، علاوه بر مداخلات پزشکی مناسب، برنامه های توانبخشی زودهنگام جزو مهمترین برنامه های درمانی این گروه از کودکان است.
هدر رفتن زمان طلایی مداخلات توانبخشی برای اوتیسمی ها
دادگر تصریح کرد:این امر در گرو شناسایی و تشخیص زودهنگام این گروه از کودکان است. متاسفانه در کشور ما افراد دارای اختلال اوتیسم یا دیر مراجعه می کنند یا دیر تشخیص داده می شوند بطوریکه زمان طلایی برای مداخلات توانبخشی را از دست می دهند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت:مشکل اصلی افراد دارای اختلال اوتیسم اختلال در حوزه ارتباط است. گفتاردرمان ها می توانند با ابزارهای غربالگری دقیق، کودکان دارای فاکتورهای خطر ابتلا به اوتیسم را شناسایی و برای ارزیابی و تشخیص قطعی ارجاع دهند.
دادگر گفت:اوتیسم نوعی ناتوانی رشدی شدید است که در 3 سال اول زندگی بروز می کند و بارزترین نشانه آن، اختلالات گفتاری و ناتوانی در برقراری ارتباط با دیگران است.
وی خاطرنشان کرد:نوزادان مبتلا به اوتیسم نسبت به رفتار اطرافیان واکنش نشان نمی دهند، با دور شدن از والدین احساس غریبی نمی کنند و تمایلی به برقراری رابطه با دیگران ندارند. ناتوانی در برقراری ارتباط در نوزادان اوتیسمی با اختلالات گفتاری طی رشد بیشتر می شود به طوریکه کودکان اوتیسمی دیرتر زبان باز می کنند و معمولاً دامنه کلامی محدود و گفتاری طوطی وار دارند.
