شعر با حرف ت برای مشاعره با حروف الفبا
شعر با حرف ت برای مشاعره با حرف ت و حروف الفبا را می توانید از میان اشعار نو و غزلیات انتخاب کنید.
شعر با حرف ت از خیام و مولانا در میان مخاطبان محبوبیت بیشتری دارد؛ در نقطه مقابل اشعار شاملو و فاضل نظری در لیست شعر نو با حرف ت و شعر کوتاه که با ت شروع می شود، در صدر قرار دارند.
راهنمای جستجوی شعر مشاعره بر اساس حروف الفبا
| الف | آ | ب | پ | ت | ث | ج | چ | ح | خ | د |
| ذ | ر | ز | ژ | س | ش | ص | ض | ط | ظ | ع |
| غ | ف | ق | ک | گ | ل | م | ن | و | ه | ی |
شعر با ت از خیام
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
ترکیب پیاله‌ای که در هم پیوست
بشکستن آن روا نمی‌دارد مست
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر دوبیتی با حرف ت از خیام
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه ی زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا زهره و مه در آسمان گشت پدید
بهتر ز می ناب کسی هیچ ندید
من در عجبم ز می‌فروشان کایشان
به زآن‌که فروشند چه خواهند خرید
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از مولانا؛ شعر با حروف الفبا
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو چه دانی که ما چه مرغانیم
هر نفس زیر لب چه می خوانیم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا دل نشودعاشق دیوانه نمی گردد
تانگذرد از تن جان جانانه نمی گردد
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر دو بیتی با ت از مولانا
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا میرود آن نگار ما میرانیم
پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر که درین آب و گلست
در صبح وصال دولتش خندانیم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تماشا مرو نک تماشا تویی
جهان و نهان و هویدا تویی
چه این جا روی و چه آن جا روی
که مقصود از این جا و آن جا تویی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا ظن نبری که از غمانت رستم
یا بی تو صبور گشتم و بنشستم
من شربت عشق تو چنان خوردستم
کز روز ازل تا به ابد سرمستم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با حرف ت از شهریار
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا که از طارم میخانه نشان خواهد بود
طاق ابروی توام قبله جان خواهد بود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا جهان باقی و آئین محبت باقی است
شعر حافظ همه‌جا ورد زبان خواهد بود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا چراگاه فلک هست و غزالان نجوم
دختر ماه بر این گله شبان خواهد بود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا دهن بسته‌ام از نوش‌لبان می‌برم آزار
من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آئی که نیستم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا کی چو باد سربدوانی به وادیم
ای کعبه مراد ببین نامرادیم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تیره گون شد کوکب بخت همایون فال من
واژگون گشت از سپهر واژگون اقبال من
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از حافظ
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تویی که بر سرِ خوبانِ کشوری چون تاج
سِزَد اگر همهٔ دلبران دَهَندَت باج
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تَنَت به نازِ طبیبان نیازمند مباد
وجود نازکت آزردهٔ گزند مباد
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا ز میخانه و مِی نام و نشان خواهد بود
سرِ ما خاکِ رَهِ پیرِ مُغان خواهد بود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تُرکِ عاشق کُشِ من مست برون رفت امروز
تا دگر خونِ که از دیده روان خواهد بود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
ترسم که اشک در غمِ ما پرده‌در شود
وین رازِ سر به مُهر به عالَم سَمَر شود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از سعدی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا تو به خاطر منی کس نگذشت بر دلم
مثل تو کیست در جهان تا ز تو مهر بگسلم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
با وجودش ز من آواز نیاید که منم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا به گفتار درآمد دهن شیرینت
بیم آن است که شوری به جهان درفکنم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی
دری باشد که از رحمت به روی خلق بگشایی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو با این لطف طبع و دلربایی
چنین سنگین دل و سرکش چرایی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو پری زاده ندانم ز کجا می‌آیی
کآدمیزاده نباشد به چنین زیبایی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو خون خلق بریزی و روی درتابی
ندانمت چه مکافات این گنه یابی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو به خواب خوش بیاسای و به عیش و کامرانی
که نه من غُنوده‌ام دوش و نه مردم از نَفیرم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از بیدل دهلوی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا همچو شرر بال گشودم به هوایَت
وسعت ز مکان گم شد و فرصت ز زمان‌ها
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از دوبیتی های سعدی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
ترسم نکند لیلی هرگز به وفا میلی
تا خون دل مجنون از دیده نپالاید
بر خسته نبخشاید آن سرکش سنگین دل
باشد که چو بازآید بر کشته ببخشاید
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر نو با ت شروع شود
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تکرار کن فراغت را و رهایی را
تکرار کن
خنده‌ی بلند شاخسار بی‌تاب را
بر پرواز بی‌گاه پرنده‌ها
که صیادی در میان نبوده است
جز باد
منوچهر آتشی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
به صدای موسیقی
به سکوت شکوفه‌ها
که به میوه بدل می‌شوند
و از دستم می‌چینند
تو را به ترانه‌ها بخشیدم
با من نمان!
عمر هیچ درختی ابدی نیست
باید به جدایی از زندگی عادت کرد...
شمس لنگرودی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر نو با ت از احمد شاملو
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو جانِ مرا از تلخی و درد آکنده‌ای
و من تو را دوست داشته‌ام
با بازوهایم و سرودهایم.
تو مهیب‌ترین دشمنی مرا
و تو را من ستوده‌ام،
رنج برده‌ام ای دریغ
و تو را
ستوده‌ام....
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر نو با حرف ت از فاضل نظری
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تن من
قایق لنگر زده در طوفان است
خودم اینجا،
دل من پیش تو سرگردان است
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با حرف ت از فاضل نظری
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو آن بُتی که پرستیدنت خطایی نیست
و گر خطاست! مرا از خطا ابایی نیست
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از صائب تبریزی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا چند مرا از خود ای دوست جدا داری؟
من هیچ نمی‌گویم، آخر تو روا داری؟
صحرا همه دریا شد از آب عقیقِ تو
این سوخته را آخر لب تشنه چرا داری؟
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از سنایی غزنوی؛ مشاعره حروف الفبا
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تا این دل من همیشه عشق اندیش است
هر روز مرا تازه بلایی پیش است
عیبم مکنید اگر دل من ریش است
کز عشق، مراد خانه ویران بیش است
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با ت از حسین منزوی؛ مشاعره با ت
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
ترسم نیایی و آید
خاکستر من بـه سویت
آه از حریقی که بی تو
در سینه، دامن گرفته است
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
شعر با حرف ت از پروین اعتصامی
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
تو گریه می‌کنی و خنده می‌کند گلزار
از این گریستن و خنده، بد‌گمان شده‌ایم
_-_-_---♥️ ♥️ ♥️---_-_-_
