مارتین بیزارو از دانشگاه کپنهاک دانمارک به‌همراه همکارانش، غلظت ایزوتوپ نادر کروم موسوم به کروم ۵۴ را در نمونه‌هایی از شهابسنگهایی که از مریخ به زمین آمده‌اند، بررسی کرده است. این بررسی برای تخمین مقدار آب ذخیره‌شده‌ی سیارک‌ها در سیاره‌ی سرخ انجام شد. بالاترین لایه‌ی مریخ حاوی نشانه‌های شیمیایی شهاب‌سنگ‌های کربنی یا نوع C است که حدود ۴/۵ میلیارد سال پیش آن را بمباران کردند. این بمباران زمانی اتفاق افتاد که پوسته‌ی مریخ به حالت جامد درآمده بود.
مریخ از صفحات تکنوتیکی بزرگ و متحرکی تشکیل نشده است که باعث ریزش مواد داخل و سطح سیاره به اطراف می‌شوند. با‌‌توجه‌‌به این موضوع، امضای شیمیایی شهاب‌سنگ‌ها باید در سنگ‌های پوسته‌ی سیاره حفظ شده باشد؛ البته سنگ‌های گوشته‌ی زیرین مریخ نیز باید نشانه‌هایی از وضعیت مریخ قبل از این بمباران را در خود داشته باشند.
بیزارو دراین‌باره می‌گوید:
محققان با مشاهده‌ی تفاوت مقدار کروم ۵۴ در شهابسنگهایی که از پوسته یا گوشته‌ی زیرین مریخ به زمین آمده‌اند، می‌توانند جرم سیارک‌هایی را تخمین بزنند که در ابتدا با مریخ برخورد کرده‌اند. آن‌ها معتقدند اگر تنها ۱۰ درصد از سیارک‌های بمباران اولیه از آب تشکیل شده بودند، مولکول‌های کافی را برای تشکیل یک اقیانوس جهانی در خود ذخیره داشتند.
چنانچه این مقدار آب در کل سیاره‌ی مریخ پخش شده باشد، اقیانوسی به عمق ۳۰۰ متر را پدید می‌آورد. مارتین بیزارو با اشاره به این نکته که سرانجام مدرکی قطعی در این زمینه به‌دست آمده است، تأکید کرد که اکنون با قاطعیت می‌توان گفت سیارک‌هایی که به مریخ برخورد کردند، غنی از آب بودند.
به‌گفته‌ی پژوهشگران، سیارک‌های نوع C حاوی عناصر ضروری برای حیات نیز هستند. این یعنی دو نمونه از مهم‌ترین مواد لازم برای حیات، یعنی مولکول‌های آلی و آب، حتی قبل از تشکیل قمر زمین روی مریخ وجود داشتند. سایمون ترنر از دانشگاه مک‌کواری سیدنی معتقد است که این مقاله شواهد خوبی را برای وجود سیارک‌های نوع C در گوشته‌ی مریخ دراختیار ما قرار می‌دهد؛ البته نمونه‌های این شهاب‌سنگ‌ها ممکن است نماینده‌ی بخش عمده‌ای از مواد موجود در گوشته‌ی این سیاره نباشند.
