صابر ابر بازیگر سینما و تئاتر به تازگی نمایشگاه عکسی را افتتاح کرده و در گفتگویی از زندگی عجیب و غریبش صحبت کرده که شنیدنش خالی از لطف نیست.
اخیرا درگیر اجرای نمایشگاهی از چیدمان و عکس شده با نام «از مردم استمداد می کنم»؛ نمایشگاهی که برخلاف بروشور و پوستر تبلیغاتی آن بیشتر پرفورمنسی است تاثیرگذار به همراه مقداری عکس و چیدمان از میان 1724 قطعه عکس و آگهی از گمشدگان دهه 40 که توسط صابر ابر طی چند سال جمع آوری شده بودند.
در پرفورمنس این نمایشگاه، صابر ابر و پانته آ پناهی ها در دو اتاق شیشه ای قرار گرفته اند که شامل وسایل اولیه ای برای زندگی از جمله تختخواب، شیر دستشویی، چند قابلمه و ماهیتابه، آینه، پنکه، دفترچه یادداشت و قلم می شود و این دو بازیگر نقش گمشده و گم کرده را بازی می کنند. رویارویی این دو با تماشاگران بداهه های تکرار نشدنی خلق می کند.
تعدادی لباس دارم که با اتیکت پوشیده شده اند
صابر ابر در گفتگویی تفصیلی به بهانه اجرای این نمایشگاه به طرح برخی اتفاقات عجیب زندگیش پرداخته است و از جمله اینها پوشیدن لباس با اتیکت. ابر به “اعتماد” گفته است:شاید عجیب باشد ولی من تعدادی لباس دارم که پوشیده شده اند اما با اتیکت! دلیل دارد. به خاطر کسی که آن را به هم داده.
ابر گفت:یک چیزهایی در زندگی معمولی هم اتیکت دارد که این برای چه سالی و چه دورانی است. یعنی حتی از این معمولی تر هم در زندگی من وجود دارد. اینقدر صادقانه دارم می گویم! دلیلش فقط خاطره بازی نیست. از دست دادنش خیلی بیشتر برایم مهم و نگران کننده است.
مادرم میگفت چرا پابرهنه ای؟ می گفتم گم شد کفشم!
وی با ذکر مثالی در این باره ادامه داده است:بارها می شد که با مادرم بیرون بودیم و من پابرهنه می شدم! کفشم را درمی آوردم و جا می گذاشتم. مادرم می دید و می گفت چرا پابرهنه ای؟ می گفتم:گم شد کفشم! من ترکش کردم. حذفش کردم. نخواستم با من بیاید. نمی خواستم، برای من نبود. دوستش نداشتم.
صابر ابر در 18 خرداد ماه 1363 در تهران متولد شد. او مدیریت خوانده و مدیر بودن را دوست دارد. چندین پروژه طراحی داخلی کار کرده است؛ این کار را دوست دارد. بخشی از زندگی او است... نقاشی هم می کند. او یک کتاب تحقیقاتی را با یکی از دوستانش می نویسد که موضوعش کافه نشینی در تهران معاصر است.
