صاحبان عجیب ترین قلب ها در میان حیوانات
قلب و سیستم گردش خون در بدن انسان و حیوانات ساختار متفاوتی دارد. قلب انسان در هر دقیقه حدود 72 بار می زند اما برای موجودی به نام موش خرمای آمریکایی در خواب زمستانی این مقدار 5 برابر است. همچنین ضربان قلب مرغ مگس خوار هنگام پرواز به 1260 بار در دقیقه می رسد.
قلب انسان حدود 0.3 کیلوگرم وزن دارد و این در حالی است که وزن قلب زرافه حدود 12 کیلوگرم است زیرا این عضو باید به اندازه کافی قدرت داشته باشد تا خون را از گردن دراز حیوان پمپاژکند. به همین منظور در این قسمت از سرگرمی پلاس وی موجوداتی معرفی شده اند که قلب آن ها عجیب ترین خصوصیات را در میان سایر حیوانات دارد.
قلب 3 حفره ای قورباغه
قلب پرندگان و پستانداران 4 حفره دارد اما ساختار قلب قورباغه شامل 3 حفره (2 دهلیز و یک بطن) می شود. به طور کلی، قلب قورباغه خون بدون اکسیژن را از بدن می گیرد و آن را به ریه ها می رساند تا اکسیژن رادریافت کرده و سپس به سایر اعضای بدن پمپاژ کند . قلب انسان 4 حفره دارد به همین منظور خون حاوی اکسیژن را جدا از یکدیگر نگهداری می کند اما در قورباغه شیار یا کانال هایی به نام ترابکولا وجود دارد که خون حاوی اکسیژن را از خون فاقد اکسیژن در یک بطن جدا نگه می دارد.
قورباغه ها می توانند اکسیژن را نه تنها از ریه ها، بلکه از پوست نیز دریافت کنند . قلب این حیوان از این قابلیت بهره می برد. زمانی که خون فاقد اکسیژن وارد دهلیز راست می شود به بطن رسیده و برای دریافت اکسیژن به ریه ها و پوست منتقل می شود. خون حاوی اکسیژن از طریق دهلیز چپ به قلب برمی گردد و سپس به بطن رفته و به سایر اعضا جریان میابد.
قلب یک نهنگ
قلب یک نهنگ به اندازه یک ماشین کوچک بوده و وزن آن در حدود 430 کیلوگرم می باشد. قلب نهنگ آبی رنگ در بین پستانداران حیات وحش در نوع خود بزرگترین است . قلب او همانند سایر پستانداران 4 حفره دارد و مسئول خون رسانی به بدنش می باشد . دیواره آئورت قلب نهنگ به ضخامت یک آیفون 6 پلاس است .
سفالوپود های سه قلبی
سفالوپودها شامل موجودات دریایی شاخدار چون اختاپوس، ماهی مرکب واسکوئید ها می شود. این موجودات قلب سه تایی دارند ، دو قلب بازویی که در دو سمت بدن او وجود دارد که خون را با پمپاژ آن از طریق رگ های خونی آبشش ها حاوی اکسیژن کرده و قلب درونی بدن که در مرکز بدن این جانور قرار دارد و خون حاوی اکسیژن را از آبشش ها پمپاژ کرده و به سایر اعضای بدن می فرستد . سفالوپود ها به معنای واقعی کلمه خون کبود دارند زیرا در خون شان مس وجود دارد . خون انسان نیز به دلیل آهن موجود در هموگلوبین قرمز رنگ است.
لاکوکارچا
سوسک نیز همچون حشرات دیگر گردش خون باز دارد بدان معنا که خون موجود در بدن او رگ های خونی را پر نمی کند. در عوض این خون از طریق ساختار مجزا با 12-13 حفره جریان میابد. سینوس پشتی کمک می کند تا خون حاوی اکسیژن به هریک از حفره های قلب فرستاده شود. این جانور از طریق منافذ سطحی بدنش تنفس می کند به همین دلیل لازم نیست خون بین عروق جابه جا شود.
درعوض، خون او که همولنف نامیده می شود مواد مغذی را حمل کرده و به رنگ سفید یا زرد می باشد. قلب این جانور به خودی خود نمی تپد. با این وجود، عضلات موجود در حفره منبسط و منقبض می شود تا به قلب کمک کند همولنف را به سایر اعضای بدن بفرستد. قلب سوسک در گونه بدون بال او کوچکتر است و ضربان قلبش با ضربان قلب انسان برابر می باشد.
قلب کاذب کرم خاکی
کرم خاکی از جمله جاندارانی است که قلب ندارد و به جای آن دارای 5 شبه قلب است که اطراف مری را می پوشاند. این شبه قلب ها خون را پمپاژ نمی کنند بلکه رگ ها را فشرده کرده و به گردش خون در سراسر بدن کرم خاکی کمک می کند.
کرم خاکی همچنین ریه ندارد و از طریق پوست مرطوب خود اکسیژن را جذب می کند . هوای محبوس در خاک طی باران یا پس از باران در مخاط پوست حل شده و اکسیژن به سلول ها و سیستم خون او منتقل می شود و در آنجا به سایر اعضای بدن می رود.
کرم های خاکی دارای خون قرمز حاوی هموگلوبین (پروتئین های حامل اکسیژن) هستند اما برخلاف سیستم گردش خون انسان ها، گردش خون باز دارند بنابراین هموگلوبین در بین مایعات باقی مانده شناور است.
قلب های زیرآبی
در صورتی که ساختار قلب یک ماهی گورخری آسیب ببیند می تواند آن را به راحتی ترمیم کند. براساس یک مطالعه در سال 2020 ، ماهی گورخری فقط 2 ماه پس از آسیب 20 درصدی ماهیچه قلبش می تواند آن را به طور کامل احیا کند. همانطور که بدن انسان می تواند کبدش را احیا کند و برخی دوزیستان و مارمولک ها توانایی رشد مجدد دم خود را دارند اما توانایی های احیا کننده ماهی گورخری آن را به یک مدل برتر برای بررسی رشد قلب تبدیل می کند.
با این وجود، ماهی ها قلب منحصر به فردی دارند آن ها دارای یک دهلیز و یک بطن هستند اما همچنین دارای دو ساختار متفاوت قلبی نیز هستند که در انسان وجود ندارد. سینوس ونوس کیسه ای است که قبل از دهلیز قرار دارد و بلبوس شریانی که لوله ای درست بعد از بطن قرار دارد.
همانند سایر حیوانات، قلب خون را به اعضای بدن هدایت می کند. خون فاقد اکسیژن وارد سینوس ونوس شده و به دهلیز می رود سپس دهیلز خون را به بطن پمپاژ می کند.
بطن، دیواره های ماهیچه ای ضخیمی دارد و خون را به داخل بلبوس شریانی پمپاژ می کند. بلبوس شریانی نیز هنگام جریان خون از طریق مویرگ های اطراف غشای ماهی، فشار خون را تنظیم می کند. این محل قرار گیری در آبشش هاست که در آن غشا سلولی درون خون تبادل اکسیژن دارد.
اما چرا ماهی ها برای تنظیم فشار خون به بلبوس شریانی نیاز دارند؟
از آنجا که آبشش ها ظریف هستند و دیواره نازکی دارند، ممکن است که در صورت فشار خون بیش از حد آسیب ببینند. بلبوس شریانی به خودی خود محفظه ای با اجزای بسیار الاستیک در مقایسه با ماهیت ماهیچه ای بطن دارد.
