علائم آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی + عوارض

هر آنچه در مورد آنورکسیا در کودکان و بزرگسالان باید بدانید ؛ آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی چیست؟

بی اشتهایی عصبی یا آنورکسیا نوعی اختلال خوردن است که با کاهش بیش از حد وزن بدن نمایان می شود و فرد به شدت از افزایش وزن می ترسد و در واقع دارای نوعی درک نادرست از وزن بدن است. افراد مبتلا به آنورکسیا یا کم خوری عصبی به کنترل وزن و شکل بدن خود اهمیت زیادی می دهند و تلاش زیادی در این باره می کنند که به طور قابل توجهی با فعالیت های روزانه آنها تداخل دارد.

برای پیشگیری از افزایش وزن یا برای ادامه کاهش وزن فرد مبتلا به آنورکسیا معمولا به شدت میزان غذاهایی را که می خورد، محدود می کند. این افراد با استفراغ کردن عمدی بعد از خوردن یا مصرف زیاد ملین ها، کمکی های رژیم غذایی یا ادرار آورها کالری دریافتی خود را کنترل می کنند.

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی چیست و چه علائمی دارد؟

به علاوه این افراد با ورزش زیاد سعی می کنند وزن خود را کاهش دهند. بعضی مبتلایان به آنورکسیا در خوردن شبیه به افراد مبتلا به پرخوری عصبی یا بولیمیا رفتار می کنند با این حال افراد مبتلا به آنورکسیا به شدت دچار کمبود وزن هستند، در حالیکه افراد مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزن متعادل یا بالاتر از متعادل هستند ؛ مهم نیست کاهش وزن چطور اتفاق می افتد، اما به هرحال فرد مبتلا به آنورکسیا به شدت از افزایش وزن هراس دارد.

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی در کودکان

همانطور که در این بخش از پلاس وی خواهیم گفت آنورکسیا در واقع به غذا ارتباطی ندارد، بلکه یک روش ناسالم برای مقابله با مشکلات عاطفی است. غلبه بر آنورکسیا بسیار دشوار است اما با درمان فرد می تواند حس بهتری نسبت به خودش داشته باشد و به عادات سالم برای غذا خوردن بازگردد و برخی پیامدهای آن برطرف شوند.

آنورکسیا، مانند سایر اختلالات خوردن، می تواند زندگی شما را به خطر بیندازد و غلبه بر آن بسیار سخت است اما با درمان، می توانید احساس خوبی را بدست آورید و به عادات غذا خوردن سالم تر بازگردید و برخی از عوارض جدی آنرا رفع کنید.

علائم آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

نشانه های فیزیکی و نشانه های آنورکسیا عصبی مربوط به گرسنگی است. بی اشتهایی نیز شامل مسائل عاطفی و رفتاری است که باعث درک غیرواقعی از وزن بدن و ترس شدید از افزایش وزن و یا چاق شدن است.

علائم فیزیکی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

نشانه های فیزیکی و علائم آنورکسیا شامل این موارد است:

• کاهش وزن شدید
• ظاهری به شدت لاغر
• میزان غیر طبیعی خون
• خستگی شدید
• بی خوابی
• سرگیجه و ضعف
• تغییر رنگ و آبی شدن انگشت ها
• نازک شدن، شکنندگی یا ریزش موها

آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی چه نشانه هایی دارد؟

• موهای نرم که روی بدن را می پوشانند
• نامنظم شدن قاعدگی
• یبوست
• پوست زرد و خشک
• عدم تحمل سرما
• ریتم نامنظم قلب
• فشار خون پایین
• کم آب شدن بدن
• پوکی استخوان
• التهاب دست ها و پاها
• افراد مبتلا به آنورکسیا معمولا با غیرطبیعی وزن بدن کم می کنند، در حالی که افراد بولیمیا به طور معمول وزن طبیعی دارند.

علائم عاطفی و رفتاری آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

علائم رفتاری آنورکسیا ممکن است شامل تلاش برای از دست دادن وزن باشد:

• به شدت محدود کردن مصرف غذا از طریق رژیم غذایی یا روزه گرفتن
• ورزش بیش از حد
• خود استفراغ کردن برای خلاص شدن از غذاها

سایر علائم و نشانه های عاطفی و رفتاری آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی شامل موارد زیر می شوند:

• مشاغلی با غذا، که گاهی اوقات شامل پخت و پز وعده های غذایی برای دیگران است، اما آنها خود هیچ چیز نمی خورند.
• صرف غذاهای گه گاهی و یا صرف نظر از غذا
• انکار گرسنگی یا عذرخواهی برای نخوردن
• خوردن تنها چند غذای خاص "امن"، معمولا کم چرب و کم کالری
• پذیرش سخت غذا و یا انجام کارهایی بعد غذا، مانند تف کردن غذا پس از جویدن
• نخواستن غذا
• دروغ گفتن در مورد اینکه چقدر غذا خورده اید
• ترس اضافه کردن وزن است که ممکن است شامل وزن گیری مکرر یا اندازه گیری بدن باشد
• چک کردن مکرر خود در آینه
• شکایت در مورد چاق بودن یا داشتن قسمت هایی از بدن که چربی دارند.
• زیاد پوشیدن لباس
• خلق و خوی یخ (کم احساس)
• حذف اجتماع
• تحریک پذیری
• بیخوابی

نشانه های عاطفی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

در رابطه با بی اشتهایی عصبی چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد:

متأسفانه، بسیاری از افراد مبتلا به آنورکسیا نمیخواهند حداقل در ابتدا درمان شوند. تمایل آنها برای لاغر شدن نگرانی هایی را برای سلامتشان پیش می آورد ؛ اگر یک نفر دوست دارید و نگران آن هستید، از او بخواهید با پزشک صحبت کند.اگر شما در معرض هر کدام از مشکلات ذکر شده در بالا هستید یا اگر فکر می کنید ممکن است اختلال خوردن داشته باشید، کمک بگیرید.

دلایل آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی در کودکان و بزرگسالان:

علت دقیق آنورکسیا ناشناخته است مانند بسیاری از بیماری ها، احتمالا ترکیبی از عوامل بیولوژیکی، روانشناختی و محیطی است.

بیولوژیکی:

اگر چه هنوز مشخص نیست که کدام ژنها درگیرش هستند، اما تغییرات ژنتیکی باعث می شود که بعضی افراد در معرض خطر ابتلا به آنورکسیا قرارگیرند.برخی افراد ممکن است گرایش ژنتیکی به کمال گرایی، حساسیت و استقامت داشته باشند - همه صفات مرتبط با آنورکسیا.

روانشناسی:

برخی افراد مبتلا به بی اشتهایی ممکن است دارای ویژگی های وسواسی-اجباری شخصیتی باشند که راحت تر به رژیم های سخت رسیده و از گرسنگی فرار می کنند. آنها ممکن است یک فرد سرسخت کمال گرا باشند، که باعث می شود فکر کنند که هرگز به اندازه کافی لاغر نیستند.و آنها ممکن است سطح بالایی از اضطراب برای خوردن خوراکی ها داشته باشند.

محیطی:

فرهنگ غرب مدرن بر لاغری تأکید دارد ؛ موفقیت و ارزش اغلب با لاغر بودن آن معادل است.فشار همسالان می تواند باعث تمایل به لاغر شدن را بویژه در میان دختران جوان افزایش دهد.

دلایل آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی 

عوامل خطرناک در مورد آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

آنورکسیا در دختران و زنان بیشتر است. با این حال، در پسران و مردان به طور فزاینده ای اختلالات خوردن افزایش می یابد، که احتمالا مربوط به افزایش فشارهای اجتماعی است.

آنورکسیا نیز در میان نوجوانان بیشتر است اما در کل افراد در هر سنی می توانند این اختلال خوردن را داشته باشند، اما در کسانی که بیش از 40 سال دارند نادر است.

نوجوانان ممکن است در اثر تغییراتی که بدنشان در دوران بلوغ می گذرانند بیشتر در معرض خطر باشند آنها ممکن است با افزایش فشار همسالان خود مواجه شوند و حساسیت بیشتری نسبت به وزن یا شکل بدنشان داشته باشند.

احتمالات ابتلا به آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

عوامل خاص افزایش خطر آنورکسیا:

ژنتیک:

تغییرات در ژن های خاص ممکن است افراد خاص را در معرض خطر آنورکسیا قرار دهد. کسانی که دارای درجه اول نسبی هستند - والدین، خواهر یا برادر و فرزندشان - که دچار آنورکسیا هستند، شانس بیشتری برای آنورکسیا دارند.

رژیم غذایی و گرسنگی:

رژیم غذایی یک عامل خطر برای ایجاد اختلال خوردن است ؛ شواهدی قوی وجود دارد که نشان می دهد بسیاری از علائم آنورکسیا در واقع علائم گرسنگی هستند.گرسنگی بر مغز اثر می گذارد و تغییرات خلقی، در تفکر، اضطراب و کاهش اشتها را تحت تاثیر قرار می دهد.

گرسنگی و کاهش وزن ممکن است موجب تغییر مغز در افراد آسیب پذیر شود، که ممکن است رفتارهای محدود کننده غذا خوردت را تداوم بخشد و به عادات غذایی عادی تبدیل کند.

استرس:

چه مدرسه ، خانه یا شغل جدید باشد یا شکست در رابطه یا چه مرگ یا بیماری یکی از عزیزان، تغییر استرس می تواند باعث بروز اضطراب شود.

عوامل موثر در آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

عوارض جانبی آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

آنورکسیا می تواند عوارض متعددی داشته باشد ؛ در سخت ترین حالت، می تواند کشنده باشد. مرگ ناگهانی ممکن است رخ دهد - حتی زمانی که فرد به شدت کم وزن نباشد. این ممکن است از ریتم های غیر طبیعی قلب (آریتمی ها) یا عدم تعادل الکترولیت ها - مواد معدنی مانند سدیم، پتاسیم و کلسیم که باعث حفظ تعادل مایعات در بدن منشا گرفته باشد.

سایر عوارض ناشی از آنورکسیا عبارتند از:

• کم خونی
• مشکلات قلبی مانند افتادگی دریچه میترال، ریتم های غیر طبیعی قلب یا نارسایی قلبی
• پوکی استخوان، افزایش خطر شکستگی
• از دست دادن عضلات
• مشکلات گوارشی مانند یبوست، نفخ یا تهوع
• اختلالات الکترولیتی مانند کاهش پتاسیم خون پایین، سدیم و کلرید
• مشکلات کلیوی
• اگر فرد مبتلا به آنورکسیا، دچار سو تغذیه شود، هر عضوی در بدنش می تواند آسیب ببیند، از جمله مغز، قلب و کلیه. این آسیب ممکن است به طور کامل برگشت ناپذیر باشد، حتی زمانی که آنورکسیا تحت کنترل است

علاوه بر میزبان عوارض جسمی، افراد مبتلا به آنورکسیا نیز اغلب اختلالات روانی دیگری را نیز دارند.

ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• افسردگی، اضطراب و اختلالات خلقی دیگر
• اختلالات شخصیتی
• اختلالات وسواسی-اجباری
• آسیب به خود، افکار خودکشی یا تلاش های خودکشی

عوارض خطرناک آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی

جلوگیری از بروز آنورکسیا یا بی اشتهایی عصبی :

هیچ روش تضمینی برای جلوگیری از ناراحتی عصبی اش وجود ندارد. پزشکان مراقبت های اولیه (متخصصان اطفال، پزشکان خانواده و متخصصان داخلی) ممکن است در موقعیت خوبی آنورکسیا علائم اولیه را شناسایی کنند و از خودش و عوارضش پیشگیری کنند به عنوان مثال، آنها می توانند در عادات غذا خوردن و رضایت از ظاهرشان را در قرار ملاقات های معمول پزشکی بپرسند.

اگر متوجه شدید که یک عضو خانواده یا دوستتان دارای عزت نفس پایین، عادتهای شدید رژیم غذایی و نارضایتی از ظاهرش است، در نظر داشته باشید که با او درباره این مسائل صحبت کنید؛ اگرچه ممکن است قادر به جلوگیری از اختلال خوردن در حال رشد نباشید، اما می توانید درباره رفتار سالم یا گزینه های درمان صحبت کنید.