چرا فرزندان در دوران نوجوانی از پدر و مادر فاصله می گیرند؟
ایجاد برخی محدودیت های غیرقابل توجیه، محیط خشن، نبود رابطه دوستانه بین والدین و فرزند، ترس از والدین و... از جمله مهم ترین دلایل کمرنگ شدن ارتباط میان فرزند و والدین است.
ورود اینترنت و شبکه های ماهواره ای به خانه ها در سال های اخیر سبک زندگی ها را تغییر داده است به طوری که برخی نوجوانان تا حدی از فضای سنتی خانواده دور شده اند و به انزوا یا به سمت گروه همسالان نا شناس کشیده است. هر چه فرزند به دوره نوجوانی نزدیک تر می شود از خانواده بیشتر کناره می گیرد و به سمت گروه همسالان جذب می شود.
در این وضعیت والدین احساس نگرانی می کنند به طوری که سعی دارند تا ارتباط فرزند با دوستان خود کم رنگ شود، همین اختلاف نظر ها موجب بروز پدیده ای با عنوان شکاف بین فرزند و والدین می شود. یک رفتار شناس، در این باره توضیح می دهد.
* چرا در دوره نوجوانی ارتباط با خانواده کم رنگ می شود؟
ایجاد برخی محدودیت های غیرقابل توجیه، محیط خشن، نبود رابطه دوستانه بین والدین و فرزند، ترس از والدین و... از جمله مهم ترین دلایل کمرنگ شدن ارتباط میان فرزند و والدین است. کسانی که در سن نوجوانی قرار دارند همسالان خود را عاقل تر از والدین خود می دانند بر این اساس پاسخ سؤال های خود را در گروه دوستان جستجو می کنند.
علت فاصله گرفتن والدین و فرزندان
* عواقب کم رنگ شدن رابطه والدین با فرزندان چیست؟
+ افسردگی، افزایش روحیه ضد خانواده، پرخاشگری وستیزه جویی نتیجه این برخوردهاست؛ هر چه این رابطه با شکاف بیشتری باشد این عکس العمل ها بیشتر است تا جایی که این موضوع موجب می شود تا فرد به سوی گروه همسالان کشیده شوند و در این زمان افراد سودجو از خلأ نبود ارتباط فرزند با والدین استفاده می کنند و فرد را به بیراهه می کشند. به طوری که در باندهای فساد، قاچاق مواد مخدر، اعتیاد و.. وارد شده و در همین مراکز است که ممکن است رفتارهای پرخطر جنسی نیز از سوی بچه ها امتحان می شود. البته نباید نقش ارزش های دینی را نادیده گرفت زیرا با کم رنگ شدن اعتقادهای مذهبی، زمینه بسیاری از فساد ها فراهم می شود.
* تعداد فرزندان چه تأثیری در بهبود روابط خانوادگی دارد؟
متأسفانه در سال های اخیر تک فرزندی در کشور رواج یافته در کنار آن اشتغال والدین نیز به دلیل مشکلات مالی جدی و همه گیر شده است این اتفاق ها به طور ناخودآگاه کودک را مجبور می کند برای فرار از تنهایی به سمت گروه های همسالان نا شناس برود. دهه های قبل این خلأ توسط پدر بزرگ ها و مادربزرگ ها، بچه های همسال فامیل و خواهر و برادر پر می شد اما امروز این روابط وجود ندارد و در کنار آن ورود اینترنت و شبکه های مجازی به داخل خانه ها و پر شدن وقت بچه ها به استفاده از این وسایل باعث بروز آسیب های زیادی شده است، حداقل آسیب این فضا پر کردن تنهایی در فضای مجازی با دوست های مجازی است. برخی از بچه های امروز خیلی با آدم های حقیقی ارتباط خوبی ندارند.
* وظیفه پدر و مادر ها در این میان چیست؟
پدر و مادر ها باید توجه داشته باشند که سن نوجوانی دوره ای بحرانی است و باید با فرزندان خود رابطه دوستی برقرار کنند؛ اما عملاً شاهد این اتفاق نیستیم، والدین خسته از روزمرگی ها توان صبر در برابر پرخاشگری بچه ها را ندارند و اوضاع هر روز بد تر می شود. والدین باید در شبانه روز ساعاتی را به صحبت کردن با بچه ها اختصاص دهند، پای صحبت های فرزندان خود بنشینند در این صحبت ها بچه ها مهارت هایی را یاد می گیرند که به هیچ عنوان از طرق دیگر به آن دست نمی یابند که حس مهم بودن در صدر قرار دارد. والدین بدانند که بیشتر نوجوانان مهارت های زندگی را آموزش ندیده اند و به راهکارهای مقابله با مشکل آشنایی ندارند بنابراین راه های انحراف برای آنان باز است.
پس والدین باید از جایگاه مدیری سختگیر به دوستی مهربان تغییر مسیر دهند تا بتوانند اعتماد فرزندان خود را جلب کنند سپس آموزش و پرورش و رسانه ها می توانند با آموزش های مهارت ارتباط در این زمینه به میدان بیایند. این را نیز در نظر بگیرید که بهتر است پسر با پدر و دختر با مادر خود رابطه خوبی داشته باشد و از هم جنس خود مهارت های مختلف بیاموزد اما متأسفانه گاهی اوقات پدر ها با وجود روحیه پرخاشگری ارتباط کمتری با فرزندان خود به خصوص پسر برقرار می کنند که ادامه این روند به صلاح نیست. اگر پدر مادر ها می دانند که مثلا فرزندشان با دوست نابابی ارتباط دارد نباید خواستار قطع رابطه او شوند.
عواقب کم رنگ شدن رابطه والدین با فرزندان
بهتر است آنان با یک بزرگ تر یا دوست نوجوانی که روی فرزندشان تاثیر می گذارد صحبت کنند تا با فرزندشان همراه شود. بهتر است والدین دوست فرزند خود را بشناسند و به این کار وقت کافی اختصاص دهند، به طور خلاصه نکته ای که در مورد دوستان نوجوان باید مورد توجه قرار دهید این است که نوجوان خودش دوستانش را انتخاب می کند و والدین هیچ تاثیری در این انتخاب ندارند. آن ها می توانند به طور غیرمستقیم بر انتخاب های فرزند خود اثر بگذارند پس باید بسیار هوشمند باشند.
علت تضاد بین فرزندان و والدین چیست؟
تضاد بین والدین و فرزند ریشه در باورها و رفتار پدر و مادر در دوران کودکی و نوجوانی دارد . اعم از رفتار تند و سرزنش آمیز و یا محبت ها و دلسوزی های بیجا که به تدریج به نوعی مزاحمت آزار دهنده و بیماری زا تبدیل می گردد. این عشق های تحمیلی و رفتارهای نابجای والدین در کودکی و نوجوانی و بعد هم، دخالت و تحمیل سلیقه ها در انتخاب راه آینده ی جوانان منجر به واکنش های گاه تلخ و دور از انتظار و رنج آور از سوی فرزندان نسبت به والدین می شود . در زیر به تعدادی از رفتارهای والدین که سبب ایجاد تضاد بین آنها و فرزندشان می شود، اشاره می کنیم.
اسارت در دام محبت!
عشق های تحمیلی
ناز پروردگی
دخالت های غیر منطقی
