روز جمعه، اداره‌ی کالاهای درمانی استرالیا (TGA) اعلام کرد که از ۱ ژوئیه‌ی ۲۰۲۳ روان‌پزشکان مجاز می‌توانند MDMA (معروف به اکستازی) را برای درمان اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و سیلوسایبین ماده‌ی فعال قارچ جادویی را برای درمان افسردگی مقاوم به درمان تجویز کنند. ازآن‌جاکه TGA هنوز هیچ‌گونه داروی واقعی را تأیید نکرده است که حاوی MDMA یا سیلوسایبین باشد، بیماران در ابتدا داروهای تأییدنشده حاوی این مواد را دریافت خواهند کرد.
این تصمیم استرالیا با‌توجه‌به سخت‌گیری‌های گذشته درباره‌ی تأیید این داروها تعجب‌آور بود. سایمون رافل، روان‌پزشک و پژوهشگر ارشد مؤسسه‌ی سایکه در دانشگاه ملبورن می‌گوید: «وقتی از خواب بیدار شدم، ایمیلم‌های زیادی دریافت کردم که در آن گفته شده بود: شنیدی چه اتفاقی افتاده است؟ من از این تصمیم شوکه شدم.»
وایرد می‌نویسد کارشناسان هشدار می‌دهند که هنوز سؤالات زیادی دراین‌باره وجود دارد که چند نفر می‌توانند از اول ژوئیه به این درمان‌ها دسترسی داشته باشند؟ آیا استرالیا پیش از جمع‌آوری شواهد کافی در حمایت از ایمنی و کارآمدی این درمان‌ها با عجله تصمیم‌گیری کرده یا نه؟
دانیل پرکینز، دانشیار مرکز سلامت روان در دانشگاه سوینبرن و پژوهشگر ارشد دانشگاه ملبورن، با اشاره به این موضوع که عرضه‌ی محدود داروها احتمالاً عمدی است، می‌گوید فکر می‌کنم مدتی طول بکشد تا این درمان‌ها به‌طور‌گسترده در‌دسترس بیماران قرار گیرد. او می‌گوید این امر عاقلانه است و با حرکت تدریجی می‌توان جوانب منفی و مثبت این درمان‌ها را مشخص کرد.
البته مسیری که روان‌پزشکان می‌توانند داروهای مذکور را برای بیماران تجویز کنند، می‌تواند طولانی و پیچیده باشد. به‌منظور این کار، ابتدا روان‌پزشکان باید مجوزهای خاصی را از نهادهای ذی‌ربط استرالیا دریافت کنند. آن‌ها باید بتوانند ثابت کنند که می‌توانند این رژیم درمانی را ازنظر بالینی توجیه کنند و بر روند درمان به خوبی نظارت و از اقدامات مناسبی برای محافظت از بیماران استفاده می‌کنند.
علاوه‌بر‌این، TGA هنوز جزئیاتی از حداقل استانداردهای آموزشی موردنیاز برای روان‌پزشکان برای تبدیل‌شدن به افراد مجازی که می‌توانند داروهای مذکور را تجویز کنند، ارائه نکرده است. این امر نحوه‌ی تجویز این درمان‌ها را مبهم می‌کند. رافل خاطرنشان می‌کند که در سایر رویکردهای تثبیت‌شده برای تجویز درمان‌های روان‌گردان، افراد حداقل ۵ تا ۱۰ سال آموزش می‌بینند تا بتوانند با این نوع مواد کار کنند.
یکی دیگر از مشکلات دسترسی احتمالاً هزینه خواهد بود. پرکینز می‌گوید: «این درمان‌ها زیر پوشش بیمه سلامت نخواهند بود؛ بنابراین، احتمالاً در ابتدا درمانی برای افراد نسبتاً ثروتمند خواهد بود که به این بیماری‌ها دچار هستند.»
برخی نگران هستند که استرالیا درباره‌ی ایمنی و اثرهای طولانی‌مدت درمان‌های یادشده سنجیده عمل نکرده باشد. رافل می‌گوید: «هنوز به داده‌های بلندمدت نگاه نکرده‌ایم. طولانی‌ترین داده‌هایی که داریم، ۱۲ ماه است. واقعاً نمی‌دانیم پس از آن چه اتفافی می‌افتد؛ اما مزیت این درمان‌ها خصوصاً برای بیماری‌های مقاوم به درمانی که درباره‌ی آن صحبت می‌کنند، یعنی PTSD و افسردگی، می‌تواند واقعاً بزرگ باشد.»
پیش‌بینی می‌شود که سازمان غذا‌و‌داروی آمریکا در سال ۲۰۲۴ ام‌دی‌ام‌ای را برای درمان PTSD تأیید کند. همچنین، درحال‌حاضر سوئیس به تعداد محدودی از روان‌پزشکان اجازه می‌دهد تا از LSD و ام‌دی‌ام‌ای برای کمک به روان‌درمانی استفاده کنند.
