پرتوهای فرابنفش عامل ابتلا به سرطان پوست

رابطه پرتوهای فرابنفش و سرطان پوست

جزو کشورهایی هستیم که مقدار پرتوگیری پرتوهای فرابنفش خورشیدی به صورت طبیعی زیاد است، اما متاسفانه این موضوع به عنوان یک پارامتر پرخطر کمتر اطلاع رسانی شده است.دانشمندان با انجام یک پژوهش جدید کشف کردند که چگونه پرتوهای فرابنفش باعث سرطان پوست می شوند.

تاثیر پرتوهای فرابنفش در سرطان پوست

 آنها در این پژوهش همچنین موفق به یافتن راهی برای توقف روند ملانوما" یا "ملانوم" سرطان سلول های تولیدکننده رنگدانه پوست است که ملانوسیت نامیده می شوند. ملانوما تنها حدود 1 درصد از کل سرطان های پوست را شامل می شود، اما مسئول بیشترین مرگ و میر ناشی از سرطان پوست است.

ملانوما می تواند در هر نقطه از پوست اتفاق بیفتد، اما در مردان اغلب در سینه و پشت و در زنان در پاها ایجاد می شود. سایر نقاط رایج برای ملانوما شامل گردن و صورت است.

به گفته انجمن سرطان آمریکا (ACS)، در ایالات متحده، در سال 2017 حدود 87 هزار و 110 مورد جدید از ملانوم تشخیص داده خواهد شد. آنها همچنین تخمین می زنند که حدود 9 هزار و730 نفر از این بیماری می میرند.
اگر چه بعضی از این موارد ملانوم دارای منشا مشخصی است، اما بیشتر آنها دارای منابعی هستند که تاکنون ناشناخته مانده است.

یک پژوهش جدید توسط "اندرو وایت"، استادیار علوم زیست پزشکی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه کرنل در ایتاکا نیویورک نشان می دهد:هنگامی که سلول های بنیادی ملانوسیت تعداد خاصی از جهش های ژنومی را در خود جمع می کنند، به سلول های بالقوه سرطانی تبدیل می شوند.

هنگامی که ملانوسیت ها در معرض تابش پرتو فرا بنفش (UV) قرار می گیرند، ملانین آزاد می کنند که یک رنگدانه قهوه ای تیره مایل به رنگ سیاه است که پوست را از اشعه های خورشید محافظت می کند.

اما ملانین ها در سلول های بنیادی ملانوسیت که به آستانه جهش های ژنتیکی رسیده و از آن عبور کرده اند، در زمان قرار گرفتن در معرض پرتو فرابنفش موجب رشد تومور می شوند.
محققان این پژوهش همچنین اظهار کردند که ممکن است راهی را برای پیشگیری از ملانوم ناشی از سلول های بنیادی جهش یافته شناسایی کنند.

محققان بر این باورند که یک ژن به نام Hgma2 در زمان قرارگیری در معرض تابش پرتو فرا بنفش در پوست بیان می شود. هنگامی که Hgma2 بیان می شود، سلول های بنیادی ملانوسیت را قادر می کند تا از پایه فولیکول های مو به سطح پوست و یا اپیدرم حرکت کرده و ملانین تولید کنند.
محققان این پژوهش با انجام آزمایش بر روی موش ها به بررسی نقش Hgma2 در ابتلا به ملانوم پرداختند.

آنها مشاهده کردند که موش هایی با ژن Hgma2 و جهش ژنتیکی در زمان قرارگیری در معرض پرتو فرابنفش به ملانوم دچار می شوند، در حالی که این اتفاق در موش هایی که Hgma2 در بدن آنها حذف شده و تنها جهش را تجربه می کنند، به وقوع نمی پیوندد.

اگرچه یافته های این محققان در پیدا کردن روش های درمانی نوین برای این بیماری امیدوارکننده است، اما با این وجود آنها برای درک نقش Hgma2 هنوز نیازمند انجام مطالعات بیشتری هستند. یافته های این پژوهش در مجله Cell Stem Cell منتشر شده است.