نحوه برخورد با کودکان خجالتی
به طور کلی کودکان خجالتی در موقعیت های اجتماعی والدین خود را ترک نمی کنند، در صحبت کردن مردد هستند، از ارتباط با دیگران خودداری می کنند و در مقایسه با کودکان همسال خود ترجیح می دهند به تنهایی بازی کنند.
به گفته کارشناسان، این رفتارها در کودکان تا زمانی که موقتی باشد، طبیعی است اما وقتی دائمی و ماندگار می شوند نگران کننده هستند. برخی کودکان در ارتباط گرفتن با دیگران کند هستند اما در عوض با گذشت زمان قادر هستند که ارتباط خود را قوی کنند. همچنین برخی دیگر در طول دوران دبستان و سنین پایین تر خجالتی هستند و پس از این دوره رفتارشان عادی می شود اما برخی کودکان حتی با گذشت زمان همچنان رفتارهای خجالتی از خود بروز می دهند.
علاوه بر ماندگاری، خجالت کشیدن کودک از گروه های همسال خودش نگران کننده تر است. طبیعی است کودکان در برخورد با افراد بزرگسال به خصوص مردان کمتر احساس راحتی داشته باشند اما اینکه از کودکان هم سن خود نیز خجالت بکشند یک رفتار طبیعی نیست.
از دیگر رفتارهای خجالتی بودن در کودکان که می تواند نگران کننده باشد خودداری آنان از بازی با گروه های همسال خود است زیرا کودکان در بازی با یکدیگر مهارت هایی را آموزش می بینند که برای رشد طبیعی آنان همچون درک رفتارهای دیگران، یادگیری نوبت در بازی کردن و مکالمه داشتن و بیان نظرات خود به دیگران که مورد قبول قرار گیرد، اهمیت دارد.
کودکانی که از داشتن این تعاملات اجتماعی خودداری می کنند در مقایسه با دیگران تجربیات آموزشی گروهی و مهم را از دست می دهند. در نتیجه درک اجتماعی، مهارت های اجتماعی و درک آنان از خودشان نسبت به کودکان دیگر کمتر است.
اگرچه خجالتی بودن در پسران و دختران برابر است اما پسران خجالتی نسبت به دختران در ارتباط با دوستانشان بیشتر دچار مشکل می شوند. شاید خجالتی بودن نقض هنجارها و ایده آل ها برای پسرانی است که می خواهند بی باک و جسور باشند.
به گزارش لایوساینس، کودکان برای آنکه بتوانند با احساس طردشدگی و آزار توسط دیگران مقابله کنند به کمک والدینشان نیاز دارند. همچنین والدین وقتی از این وضعیت کودک خود آگاه می شوند باید موضوع را به مسئولان مدرسه کودک اطلاع دهند تا از فرزندشان به شیوه صحیح حمایت شود.
همچنین والدین می توانند زمان هایی را برای بازی کردن و حضور فرزندشان در فعالیت های گروهی خارج از برنامه روزانه تعیین کنند. علاوه بر این والدین باید در مورد رابطه دوستی با فرزندشان صحبت کرده و منبعی دلسوز از تشویق و ایده های سازنده برای او باشند.
