کمبود ویتامین دی باعث بروز چه بیماری هایی میشود؟

 ویتامین دی چیست و کمبودش چه عوارضی برای سلامت بدن دارد ؟ 

ویتامین ها به عنوان مواد مغذی ضروری بشمار می روند چون بدن نمی تواند آن ها را تولید کند و یا در مقادیر ناکافی برای جلوگیری از بیماری ها ایجاد می شوند. بنابراین ضروری است که با مصرف غذا / مکمل های غذایی ویتامین های بدن را تامین کنید. ویتامین دی برای درمان نرمی استخوان مورد نیاز است و یکی از چهار ویتامین (آ ،د ،ایی ، ک ) قابل حل در چربی است. دو شکل از ویتامین دی وجود دارد:دی2 و دی3 ویتامین دی2، با نام ارگوکلسی فرول، از غذاهای غنی، گیاهی و مکمل های غذایی ساخته می شود.

ویتامین دی3، که با نام کولکالسیفرول نیز شناخته می شود. از غذاهای غنی ، حیوانی (ماهی چرب، روغن ماهی، تخم مرغ و کبد)، مکمل ها، و به طور داخلی زمانی که پوست شما در معرض اشعه ماورا بنفش (اشعه فرابنفش )قرار می گیرد، حاصل می شود. از لحاظ ساختاری، این دو یک سان نیستند. برخلاف ویتامین های دیگر، بدن شما وقتی در معرض نور خورشید قرار می گیرد و شکل فعال آن در بدن ، به نام کلسی تریول، به هورمون های دیگر (استروژن، کلسترول، و تستوسترون)شباهت دارد.

عاملان کمبود ویتامین دی در بدن 

در این بخش از سلامت پلاس وی به عوامل خطری که منجربه کمبود ویتامین دی میشوند پرداخته ایم که شامل :

• پوست تیره
• پیری
• اضافه وزن یا چاقی
• خوردن زیاد ماهی یا لبنیات
• زندگی دور از خط استوا که در تمام سال نور خورشید کم است
• استفاده همیشگی از کرم ضد آفتاب
• ماندن در خانه

افرادی که در نزدیکی خط استوا زندگی می کنند و در معرض آفتاب مکرر قرار می گیرند ، کمبود ویتامین دی کمتری دارند، زیرا پوست آنها به اندازه کافی ویتامین دی برای بدن خود تولید می کند.

اکثر مردم متوجه نیستند کمبود ویتامین دی دارند، زیرا علائم معمولاً مشخص نیست و ممکن است آنها را به راحتی تشخیص ندهید ، حتی اگر تأثیر منفی قابل توجهی بر کیفیت زندگی شما داشته باشد. 

علائم و عوارض کمبود ویتامین دی در بدن : 

دیابت نوع 1:

تحقیقات نشان داده است کودکان مبتلا به دیابت نوع 1 در مقایسه با دیگران احتمال بیشتری در کمبود ویتامین دی دارند. 

اسکلروزیس چندگانه (MS):

شواهد موجود تایید می کند کمبود ویتامین دی خطر پیشرفت ام اس را افزایش می دهد و فعالیت بیماری را در افراد مبتلا تغییر می دهد. همچنین شیوع بیشتر ام اس در مناطق جغرافیایی دور از خط استوا وجود دارد که در آن افراد در معرض نور کم تر آفتاب قرار می گیرند. کمبود نور خورشید به نظر یک عامل مهم می رسد. بررسی مطالعات نشان می دهد میزان ویتامین دی کافی در افراد مبتلا به ام اس،احتمال عود و خطر کم تر ضایعات جدید در مغز، ناتوانی کم تر و شدت بیماری و حافظه بلند مدت را دارد.

لوپوس :

افراد مبتلا به لوپوس اغلب حساسیت به نور دارند که موجب خارش پوست و بیماری های ممکن در هنگام مواجهه با نور خورشید می شوند. قرار نگرفتن در معرض نور خورشید، آن ها را در معرض خطر بالای کمبود ویتامین دی قرار می دهد. شواهد نشان داده اند که کمبود ویتامین دی می تواند بر فعالیت بیماری و میزان شیوع و مرگ و میر در افراد مبتلا به لوپوس سیستمیک و اریتماتوس اثر بگذارد. 

روماتیسم مفاصل (RA):

تحقیقات نشان داده است که افراد با بالاترین سطح ویتامین دی، 24.2 % کم تر احتمال ابتلا به روماتیسم مفاصل را در مقایسه با افراد دارای پایین ترین سطح، دارند. آن ها همچنین دریافتند میزان کمبود ویتامین دی در میان افراد مبتلا به روماتیسم نسبت به سایرین بیشتر است با کاهش ویتامین دی روماتیسم مفاصل بدتر می شود. 

تیروئید:

طبق بررسی های انجام شده افراد مبتلا به پرکاری تیروئید گریوز کمبود ویتامین دی در مقایسه با دیگران دارند یا به عبارت دیگر کمبود ویتامین دی احتمال ابتلا به ریوز را افزایش می دهد.

سرطان: 

ارتباط بین نور خورشید و سرطان به دلیل احتمال ابتلا به سرطان پوست، مثبت تلقی نمی شود. گفته می شود که اشعه ماوراء بنفش- نور خورشید مهم ترین عامل خطر محیطی برای سرطان پوست غیر ملانوما است. از آنجا که خورشید منبع اولیه ویتامین دی است، محققان به دنبال نقش آن در سرطان هستند. برخی بر این باورند قرارگرفتن در معرض نور خورشید سطح ویتامین دی را بالا نگه می دارد در حالی که محافظت از پوست را در برابر آسیب، برای سرطان پوست مفید است. همچنین برای نشان دادن اثر محافظتی ویتامین دی در پیشرفت سایر سرطان ها از جمله سرطان روده، پستان و پروستات همراه دارد، تحقیقاتی انجام شده است.

خاصیت ضد التهابی ویتامین D نیز ممکن است به کاهش سطح درد بیماران سرطانی در هنگام درمان باشد. 

اختلالات شناختی :

 نشان داده شده است که ویتامین دی نقش حیاتی در پیشرفت مغز، تنظیم عملکرد مغز و یک سیستم عصبی سالم ایفا می کند. کمبود ویتامین دی در بیماران مبتلا به پارکینسون، بیماری آلزایمر، شیزوفرنی، افسردگی، اختلالات اضطراب، جنون، و بزرگسالان مسن تر مبتلا به کاهش شناختی رایج است. تحلیلات خطر اختلالات شناختی را 2.4 برابر بیشتردر افراد با سطوح پایین ویتامین دی در مقابل افراد با سطوح کافی نشان دادند. میزان کافی ویتامین دی در طول زندگی می تواند به جلوگیری از اختلالات عصبی مربوط به افزایش سن کمک کند.

 بیماری قلبی: 

کمبود ویتامین دی با افزایش فشار خون ، هایپرلیپیدمی، بیماری عروق محیطی، بیماری های عروق کرونری، سکته قلبی، نارسایی قلبی و سکته مربوط می شود. اثرات ضد التهاب ویتامین دی ممکن است دلیل این امر باشد و مطالعات همچنان در حال انجام هستند.

عفونت : 

این امکان وجود دارد که حفظ سطح کافی ویتامین دی می تواند طول و شدت عفونت های تنفسی فوقانی را کاهش دهد و حتی ممکن است مانع از ایجاد آن ها در برخی افراد شود. بررسی ها نشان داد کودکان با داشتن عفونت های تنفسی پایین میزان ویتامین دی کمی دارند. همچنین رابطه ای میان میزان ویتامین دی پایین ، شیوع و شدت عفونت وجود دارد. نقش ویتامین دی در کاهش خطر عفونت های بیمارستانی نظیر ذات الریه، باکتری، عفونت های مجاری ادراری و عفونت های محل جراحی نیز مورد بررسی قرار گرفت.

کاهش التهاب: 

بسیاری از فواید ویتامین دی از نقش آن در کاهش التهاب حاصل می شود. تحقیقات کاهش در سطوح پروتیین انفعالی، شاخص التهاب و افزایش میزان ویتامین را نشان داده اند.

 بیماری التهابی روده: 

هنگامی که ناتوانی در جذب صحیح مواد مغذی در دستگاه گوارش وجود دارد، ریسک بالاتری برای کمبود مواد مغذی وجود دارد. نقش ویتامین دی فراتر از این موضوع می رود که سطح کمبود آن ممکن است بر شدت بیماری التهابی روده تاثیر بگذارد، و حفظ سطوح کافی ویتامین دی ممکن است شما را بیشتر بهبود بخشد.  

چاقی: 

مطالعه ای بین بیش از 500 فرد بزرگ سال نشان داد که کمبود ویتامین دی به حجم چربی بیشتر مرتبط است، اما تنها در افراد با هورمون پاراتیروئید بالا نشان می دهد که ممکن است در کنترل این سطح نهفته باشد. 

بیماری استخوانی: 

ویتامین دی جذب کلسیم را 30 تا40 درصد و فسفر تا 80 درصد افزایش می دهد. بدون آن، تنها 10 تا 15 درصد کلسیم و 60 درصد فسفر جذب می شود. ویتامین دی جذب کلسیم را در روده افزایش می دهد و سطوح کلسیم خون را نرمال نگه می دارد تا از سطح غیر طبیعی کلسیم پایین جلوگیری کند که می تواند منجر به تشنج عضلانی شود.

کمبود ویتامین دی منجر به پرکاری پاراتیروئید ثانویه می شود که باعث از دست رفتن استخوان، پوکی استخوان و افزایش ریسک شکستگی می شود. علاوه بر این، میزان متوسط هورمون های پاراتیروئید می تواند مقاومت انسولین، افزایش وزن، فشار خون بالا و هیپرتروفی بطن چپ را افزایش دهد. کمبود شدید ویتامین دی می تواند موجب انقباض عضلانی شود که موجب ضعف و درد ماهیچه می شود. مکمل ویتامین دی می تواند این وضعیت را معکوس کرده و تعادل را بهبود بخشد. 

خستگی: 

خستگی می تواند دلایل زیادی داشته باشد و کمبود ویتامین دی ممکن است یکی از آنها باشد.متأسفانه ، اغلب نادیده گرفته می شود. 

مطالعات نشان داده است کم خونی می تواند باعث خستگی شود که تأثیر منفی شدیدی بر کیفیت زندگی دارد.علاوه بر این خستگی با کمبود ویتامین ارتباط دارد و خستگی زیاد ممکن است نشانه کمبود ویتامین دی باشد. مصرف مکمل ها ممکن است به بهبود سطح انرژی کمک کند.

ریزش مو: 

ریزش مو اغلب به دلیل استرس رخ می دهد که مطمئناً از دلایل شایع است. 

با این حال ، هنگامی که ریزش مو شدید است، ممکن است نتیجه بیماری یا کمبود مواد مغذی باشد. 

ریزش مو در خانمها با سطح کم ویتامین دی  ارتباط دارد، اگرچه تاکنون تحقیقات بسیار کمی در این باره انجام شده است.

آلوپسی آرئاتا یک بیماری خود ایمنی است که با ریزش شدید مو از ناحیه سر و سایر قسمت های بدن مشخص می شود. این بیماری با نرمی استخوانها همراه است و به دلیل کمبود ویتامین دی در کودکان ایجاد می شود.

 کمبود ویتامین دی با آلوپسی آرئاتا مرتبط و ممکن است یک عامل خطر برای ایجاد بیماری باشد. 

مطالعه ای در افراد مبتلا به آلوپسی آرئاتا نشان داد که سطح پایین ویتامین دی خون با ریزش شدید مو همراه است. 

بسیاری از غذاها و مواد مغذی دیگر ممکن است سلامت موهای شما را تحت تأثیر قرار دهند. اگر ریزش مو را تجربه می کنید، ممکن است به 14 غذای برتر برای رشد مو علاقه مند باشید. 

ریزش مو ممکن است نشانه ای از کمبود ویتامین دی در ریزش موی الگوی زنانه یا بیماری خود ایمنی آلوپسی آراتا باشد.