برگزیده بهترین اشعار مولانا در مورد زندگی

شعر مولانا درباره زندگی

ای زندگی تن و توانم همه ی تو
جانی و دلی ای دل و جانم همه ی تو

تو هستی من شدی از آنی همه ی من
من نیست شدم در تو از آنم همه ی تو

زندگی در شعر مولانا

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ
‌ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ
دانی که پس از عمر چه ماند باقی
مهر است و محبت است و باقی همه هیچ

شعر کوتاه مولوی در مورد زندگی

اینجا کسی است پنهان
چون جان و خوشتر از جان
باغی به من نموده ایوان من گرفته

اینجا کسی است پنهان
هم چون خیال در دل
اما فروغ رویش ارکان من گرفته

شعر مولانا در وصف زندگی

روزها فکر من این است و همه ی شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

ای خوش ان روز که پرواز کنم تا بر دوست
به هوای سر کویش پر و بالی بزنم

زندگی در اشعار مولوی

هر نفس آواز عشق میرسد از چپ و راست
ما به چمن می رویم عزم تماشا که راست

نوبت خانه گذشت نوبت بستان رسید
صبح سعادت دمید وقت وصال و لقاست

دوبیتی مولانا در مورد زندگی

گر ز مسیح پرسدت،
مرده چه‌گونه زنده کرد؟

بوسه بده به پیش او،
بر لب ما که این چنین!

شعر بلند مولانا درباره زندگی

چه نزدیک است جان تو به جانم
که هر چیزی که اندیشی بدانم

از این نزدیکتر دارم نشانی
بیا نزدیک و بنگر در نشانم

به درویشی بیا اندر میانه
مکن شوخی مگو کاندر میانم

میان خانه‌ات هم چون ستونم
ز بامت سرفرو چون ناودانم

منم همراز تو در حشر ودر نشر
نه چون یاران دنیا میزبانم

میان بزم تو گردان چو خمرم
گه رزم تو سابق چون سنانم

اگر چون برق مردن پیشه سازم
چو برق خوبی تو بی‌زبانم

همیشه سرخوشم فرقی نباشد
اگر من جان دهم یا جان ستانم

به تو گر جان دهم باشد تجارت
که بدهی به هر جانی صد جهانم

دراین خانه هزاران مرده بیش اند
تو بنشسته که اینک خان و مانم

یکی کف خاک گوید زلف بودم
یکی کف خاک گوید استخوانم

شوی حیران و ناگه عشق آید
که پیشم آ که زنده جاودانم

بکش در بر بر سیمین ما را
که از خویشت همین دم وارهانم

خمش کن خسروا هم گو ز شیرین
ز شیرینی همی‌سوزد دهانم

شعر زیبای زندگی از مولانا

درد ما را در جهان درمان مبادا بی شما
مرگ بادا بی شما و جان مبادا بی شما

سینه های‌ عاشقان جز از شما روشن مباد
گلبن جان های‌ ما خندان مبادا بی شما

بشنو از ایمان که میگوید به آواز بلند
با دو زلف کافرت کایمان مبادا بی شما

عقل پادشاه نهان و آسمان چون چتر او
تاج و تخت و چتر این پادشاه مبادا بی شما

عشق را دیدم میان عاشقان ساقی شده
جان ما را دیدن ایشان مبادا بی شما

جان های‌ مرده را ای چون دم عیسی شما
ملک مصر و یوسف کنعان مبادا بی شما

چون به نقد عشق شمس الدین تبریزی خوشم
رخ چو زر کردم بگفتم کان مبادا بی شما

شعر زندگی از مولوی

خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم
وز بهر تو از هردو جهان برخیزم

خورشید تو خواهم که بیاران برسد
چون ابر ز پیش تو از ان برخیزم