کودکان ۹ تا ۱۲ ماهه معمولاً حدود ۱۴ ساعت در شبانه‌روز می‌خوابند که شامل دو چرت روزانهٔ یک تا دو ساعته است. برخی متخصصان اطفال متوجه شده‌اند که الگوی خواب کودکان در این سن می‌تواند تا حد زیادی متفاوت باشد. این ممکن است به خاطر رسیدن به نقاط عطف رشد یا این واقعیت باشد که آنها اکنون، بیشتر کالری مورد نیاز خود را از غذاهای کمکی جامد می‌گیرند. در این مطلب می‌توانید با الگوی خواب کودک در ۹ تا ۱۲ ماهگی و راهکارهای ایجاد عادات خواب صحیح در یک کودک ۹ تا ۱۲ آشنا شوید.
الگوی خواب کودک
اگر کودکتان هنوز الگوی خوابی متناسب با برنامهٔ خانواده پیدا نکرده است، شاید حالا زمان خوبی برای شروع آموزش خواب باشد. روش‌های آموزش خواب می‌تواند به کودک کمک کند راحت‌تر به خواب برود، شب‌ها برای مدت طولانی‌تری بخوابد و ساعت خواب منظم‌تری داشته باشد. به‌طورکلی الگوی خواب کودکان بین ۹ تا ۱۲ ماهگی می‌تواند به شکل زیر باشد:
خوابیدن در تمام طول شب: اگر در حال حاضر کودکتان برای ۹ یا ۱۰ ساعت در شب می‌خوابد، به معنای آن است که یاد گرفته وقتی بیدار می‌شود چگونه دوباره به خواب برود و این یعنی شما در حال تربیت کودکی خوش‌خواب هستید. کودکتان احتمالاً برای از شیر گرفتن در شب یعنی حذف وعده‌های تغذیهٔ شبانه آماده است، البته اگر این چیزی است که شما می‌خواهید، چون بچه‌ها در این سن معمولاً به خاطر گرسنگی از خواب بیدار نمی‌شوند.
بیدار شدن در میان خواب شب: همهٔ بزرگسالان هر شب چند بار برای مدت کوتاهی از خواب بیدار می‌شوند و به عنوان یک فرد بالغ، هر بار دوباره خود را به خواب می‌برند و آن‌قدر سریع می‌خوابند که صبح روز بعد چیزی از این اتفاق به یاد نمی‌آورند. اما اگر کودک شما این مهارت را یاد نگرفته است، حتی اگر گرسنه نباشد در طول شب از خواب بیدار می‌شود و گریه می‌کند.
دلایل بیدار شدن کودک از خواب شب
تعجب نکنید اگر کودک خوش‌خواب شما ناگهان به یک کودک شب‌بیدار تبدیل شد و در به خواب رفتن مشکل پیدا کرد، زیرا اختلالات خواب اغلب با رسیدن به نقاط عطف مهم در رشد شناختی و حرکتی و همچنین با شروع اضطراب جدایی به شکل زیر است:
رسیدن به نقاط عطف رشد: در فاصلهٔ ۹ تا ۱۲ ماهگی، کودک احتمالاً قادر به چهار دست‌وپا رفتن، ایستادن و در حال یادگیری راه رفتن است و از آنجا که او در تلاش برای بهبود و توسعهٔ این مهارت‌هاست، امکان دارد شب بیدار شود تا این مهارت‌ها را تمرین کند یا به قدری هیجان‌زده و خوشحال باشد که خوابش نبرد و اگر نتواند خودش را آرام کند تا دوباره به خواب برود، برای دیدن شما به گریه خواهد افتاد.
اضطراب جدایی: اضطراب جدایی نیز می‌تواند علت بیدار شدن‌های کودک در شب باشد. بیدار شدن از خواب و ندیدن شما در کنارش ممکن است کمی ناراحتی و پریشانی در او ایجاد کند اما احتمالاً به محض اینکه شما وارد اتاق شوید آرام می‌شود.
راهکارهای ایجاد عادات خواب صحیح در کودک
اکنون زمانی برای ادامهٔ کار روی تکنیک‌هایی است که شما و کودکتان در ۹ ماه اول یاد گرفتید که برخی از آنها شامل موارد زیر است:
یک برنامه برای خواب شب ایجاد کنید: اگر هنوز نوعی مراسم قبل از خواب ایجاد نکرده‌اید، بهتر است الان شروع کنید. برنامهٔ روتین زمان خواب باید به کودک کمک کند آرام و برای خواب آماده شود و در این مرحله کودک به شکل جدی شروع به همکاری با شما می‌کند.
به برنامهٔ قبل از خواب پایبند بمانید: شما و کودکتان هر دو از داشتن یک برنامهٔ روتین قبل از خواب سود خواهید برد. شما می‌توانید کارهای معمول و آزموده‌شده مثل حمام دادن کودک، داستان خواندن، گذاشتن کودک در رختخواب و کشیدن پتو رویش را در این برنامه بگنجانید یا اینکه یک بازی آرامش‌بخش را به مراسم قبل از خواب شبانه اضافه کنید.
سلیقهٔ کودک را در نظر بگیرید: مطمئن شوید که مراسم روتین شبانه برای کودکتان آرامش‌بخش است. برای مثال، اگر از حمام کردن بدش می‌آید، حمام را به ساعات روز منتقل کنید یا اگر کتاب خواندن را دوست ندارد به جای آن برایش ترانه و آواز بخوانید. فقط مطمئن شوید که هر شب همان برنامهٔ ثابت را اجرا می‌کنید. ثبات و یکنواختی برای کودکان در این سن مفید است، زیرا وقتی آنها می‌دانند باید انتظار چه چیزی را داشته باشند احساس امنیت بیشتری می‌کنند.
به ساعت مناسب خواب اهمیت بدهید: مراسم روتین قبل از خواب را در یک ساعت مناسب شروع کنید تا کودک خیلی خسته نشود، زیرا این موضوع می‌تواند خوابیدن را برای او دشوارتر کند.
برنامهٔ زمانی ثابتی برای زندگی کودک داشته باشید: اگر تلاش کنید که برای بقیهٔ زندگی کودک نیز برنامهٔ ثابتی داشته باشید، به خواب رفتن کودک ممکن است راحت‌تر باشد. مثلاً اگر چرت روز، غذا خوردن، بازی کردن و آماده شدن برای خواب شب، هر روز در حدود همان زمان انجام شود، احتمال اینکه کودک بدون تقلا و کشمکش به خواب برود خیلی بیشتر است.
به کودک فرصت بدهید خودش به خواب برود: اگر می‌خواهید کودکتان بتواند خودش به تنهایی به خواب برود، باید فرصت زیادی برای تمرین این مهارت مهم به او بدهید. به جای اینکه برای خواباندنش به او شیر بدهید یا در آغوشتان یا گهواره تکانش دهید، اجازه دهید تنها به خواب ر فتن را تمرین کند؛ برای این کار، او را وقتی آرام و خواب‌آلود است به رختخواب ببرید. در غیر این صورت وقتی در طول شب بیدار شود احتمالاً گریه خواهد کرد و برای دوباره خوابیدن به شما احتیاج خواهد داشت.
