به گزارش ",ورزش" و به نقل از خبر آنلاین، ریحانه اسکندری: کسب تنها سهمیه قایقرانی ایران در المپیک ریو، کسب مدال برنز در مسابقات آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون و مدال برنز قهرمانی آسیا در سال ۲۰۱۶ گوشه‌ای از مهمترین مدال‌ها و افتخارات مهسا جاور است.
او که چهار سال از ورزش قهرمانی فاصله گرفت، بار دیگر بازگشت قدرتمندی به جهان قایقرانی داشت و در مسابقات آسیایی سال جاری شرکت کرد و مدال طلا را بر گردن خود انداخت.
جاور در مسابقات قهرمانی روئینگ جهان در بخش D قهرمان شد و همچنین موفق شد قهرمان روئینگ تک نفره سنگین وزن زنان ایران شود تا نشان دهد در این ۴ سال از ورزش فاصله جدی نگرفته است. مهسا جاور این روزها بیشتر از همیشه نگاه هدفمندی به آینده دارد و قصد دارد حضور درخشانی در المپیک پاریس داشته باشد.
در گفت‌وگویی که با مهسا جاور داشتیم، از ۴ سال غیبت او، برگشتش و نگاهی که به آینده خود دارد پرسیدیم، همین‌طور جویای شرایط و امکانات در این رشته و مسائل برگزاری لیگ زنان شدیم. در ادامه این گفت‌وگو را می‌خوانید:
چند سالی از دنیای قهرمانی فاصله گرفتید. چرا این تصمیم را گرفتید؟
یک سری اتفاقات و دلایل شخصی و اردویی بود که هر دو با هم باعث شد که من چهار سالی را از ورزش قهرمانی فاصله گرفتم. دلیل خاص دیگری نداشت.
در این مدت چه کاری کردید؟ شاگرد داشتید؟
خب من الان یک و نیم سال است که برگشتم و در حال تمرین هستم، موفق شدم در قهرمانی آسیا مدال طلا کسب کنم. الان دارم خودم را برای مسابقات آسیایی آماده می‌کنم و انشالله بعد از آن برنامه خیلی خوبی برای المپیک داریم. انشالله این فرصت پیش بیاید که دوباره در المپیک حضور پیدا کنم و این بار نتیجه بهتری بگیرم. در زمانی که نبودم مشغول تمرینات خودم بودم.
تفاوت المپیک ریو برزیل و پاریس فرانسه را برای خودتان چطور می‌بینید؟
در المپیک توکیو که من استراحت بودم و نبودم و نازنین ملایی نماینده ایران بود و فوق‌العاده کار کرد. الان هم با نازنین تمرین می‌کنیم و امیدوار هستیم که بتوانیم جایگاه، رنگینگ و زمانمان را بهتر بکنیم و بتوانیم اتفاق خیلی بهتری را در المپیک پاریس رقم بزنیم.
در حال حاضر امکانات و شرایط در رشته قایقرانی چطور است؟ ارزیابی شما چگونه است؟
از نظر تجهیزات، من ۱۲ سال است که ملی‌پوش هستم و ۱۲ سال است که دارم می‌گویم ما از نظر تجهیزات خیلی عقب هستیم. حتی از یک کلوب ساده در یک کشور آسیایی دیگر هم عقب‌تریم. ولی تلاش و غیرت قایقرانان ایرانی نشان داده است که ما با همین شرایط هم می‌توانیم روی قله آسیا بایستیم و قهرمان آسیا هم می‌شویم. در جهانی هم در اعزام اخیری که داشتیم توانستیم در رقابت با کشورهای اروپایی رنکینگ خوبی کسب کنیم و رقابت خوبی داشته باشیم. این نشان می‌دهد در سال‌های آینده می‌توانیم به مدال جهانی دوباره فکر کنیم و انشالله در المپیک هم درخشش داشته باشیم.
چطور شد که شما به قایقرانی روی آوردید و این رشته را دنبال کردید؟
زمانی که من وارد شدم، این رشته تازه یک سال و نیم بود که وارد ایران شده بود. سال ۸۸ یک استعدادیابی در مدارس انجام شد که برای تیم‌های هیئت‌های استان و انتخابی تیم ملی بود. قد من هم بلند بود و آنها هم دنبال فرد قدبلند بودند. من انتخاب شدم و از آنجا مسیر من تغییر کرد و بعد از ۶ ماه انتخاب شدن و به تیم ملی رسیدم. تمرینات خودم را آغاز کردم و دیگر ۱۲ سال است که در این رشته فعالیت می‌کنم.
هزینه‌های این رشته در ایران سنگین است؟
نه، چون هزینه شخصی به آن معنا وجود ندارد. قایق و پارو و همه از طرف فدراسیون است. شخص خودش هزینه زیادی نمی‌کند و برای همین جزء رشته‌هایی است که خیلی هزینه‌بر نیست.
لیگ زنان ایران برگزار شد و توانستید قهرمان زنان ایران شوید، شرایط این مسابقات را چطور دیدید؟
ما الان ۲ سال است که این مسابقات را در ایران برگزار می‌کنم، این دومین سال بود که برگزار شد. می‌شود گفت که شروعش خیلی خوب است. همین که شروع شده راضی کننده است. به هر حال این منبع درآمدی برای ورزشکاران می‌شود و تنها راه درآمد ورزشکار است. البته متاسفانه قراردادهای ما هنوز بسیار پایین است. یعنی آن امکانات و پتانسیل واقعی به همین دلیل دیده نمی‌شود. اسپانسرها بسیار کم شده‌اند، بودجه‌ای که برای قایقرانی می‌آید بسیار ناچیز و پایین است. امیدوار هستیم که این روند کمی تغییر کند و قایقرانی جزء رشته‌هایی باشد که بچه‌هایش حداقل یک درآمد متوسطی داشته باشند.
برای مسابقاتی که پیش رو دارید چه ارزیابی دارید؟
ما برای بازی‌های آسیایی برای بهترین رتبه می‌رویم. چون من به هر حال مدال نقره و برنز این مسابقات را دارم و طلا را می‌خواهم. همه تلاشمان را می‌کنیم که این اتفاق خوب برای قایقرانی ایرانی بیفتد.
