برخی از اهالی ابیانه که به تهران کوچ کرده اند هنوز درصدد هستند تا بخشی از فرهنگ و تاریخ روستا و مردم خود را به خانه های خود در تهران منتقل کنند خانه آن ها رنگ و بویی از روستای ابیانه دارد. روستای سرخ عنوانی است که برای ابیانه انتخاب شده است ابیانه ای که یک ساعتی با شهر تاریخی کاشان فاصله دارد و به واسطه خانه های خشتی ساخته شده با گل رس و پوشش خاص و بومی زنانش مشهور است. خانه های خشتی روستای ابیانه کم نیست. کوچک و بزرگ در پایین یا بالای ده سالم و یا تخریب شده و در حال تخریب برای مردم باقی مانده است و کمتر کسی به فریادشان می رسد.
بیشتر اوقات مردم در روستا نمی مانند چند سالی است که مردم از روستا به شهر کوچ کرده اند و فقط گاهی که مراسمی در روستا باشد به خانه هایشان برمی گردند اما هنوز برخی از اهالی روستا هستند که دل از محل زندگی خود نکنده و حاضر نشده اند با فرزندان خود از روستا خارج شوند هنوز هم می توان از میان همه درهای قفل زده ابیانه در زمانی که گردشگران کمتری به آنجا می روند اهالی قدیمی و سالخورده روستا را دید که جلوی در خانه هایشان نشسته اند و یا با همان پوشش همیشگی خود چارقد با گل های سرخ پوشیده و دامن چین دار در کوچه ها قدم می زنند آنها می دانند که بهار، گردشگران را به روستا می آورد و دیگر کمتر با آرامی در کوچه می نشینند.
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
خانه های روستای ابیانه:
برخی از انها هنوز فصل سفر نشده خانه های خود را یا تعمیر می کنند و یا تخریب تا دوباره آن را از نو بسازند. آنها خانه خود را تخریب می کنند چون می توانند از شر یک خانه درحال تخریب راحت شوند دلیل دیگرشان این است که هزینه مرمت و نگهداری بیش از بازسازی است با این وجود برای توجیه کار خود سعی می کنند که پوشش بیرونی و نمای بیرونی خانه را با گل سرخ آذین کنند تا در کنار خانه های دیگر این تفاوت خیلی به چشم نیاید. در میان همه این اهالی اما ساکنانی هم هستند که در زمین خالی خود خانه ای ساخته اند که هم رنگ و بوی سنتی خود را داشته باشد و هم سبک خانه های ابیانه را حفظ کرده کند.
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
یکی از این خانه ها متعلق به حاج ماشاالله بیگی ابیانه ای است او به کمک محسن کرمانی دامادش، خانه ای در روستا را به همان سبک سنتی ساخته اما از آن المان هایی برای رفاه ساکنان نیز استفاده کرده است شیشه های رنگی پنجره های چوبی همه از بهترین نوع آن در این خانه استفاده شده است و نمای بیرون آن نیز به رنگ خانه های ابیانه ای است تا حدی که برخی تصور می کنند این خانه برای بوم گردی آماده شده و دلشان می خواهد وارد آن شوند و در آن اقامت کنند.
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
حاج ماشاالله بیگی می گوید:در این خانه از چوب های روس استفاده کرده ایم چرا که مقاومت بیشتری داد و چون خانه و روستا مرطوب نیست می توان از چوب زیادی در تزئین آن استفاده کرد. اما هزینه آن هم کم نبود. او و دامادش این خانه را برای اوقاتی تجهیز کرده که از تهران به روستا می آیند و می خواهند چند صباحی اینجا بمانند به خصوص در زمان ایام محرم که نذری می دهند.
کرمانی داماد بیگی در این کار او را همراهی می کند او نه در دانشگاه معماری خوانده و نه از ایده افراد فعال در حوزه خانه های قدیمی و معماری استفاده کرده او و همسرش به خانه های قدیمی و سبک زندگی مردم ابیانه همچنان علاقه مند هستند به همین دلیل خانه آنها در حوالی خیابان پیروزی تهران از وجود وسایل زندگی مردم ابیانه چیزی کم ندارد.
خانه ها و مردم روستای زیبای ابیانه
بیگی و دامادش از همان خانه های قدیمی خود در روستا وسایلی به این خانه در تهران آورده تا آن را شبیه به یک موزه از سبک زندگی مردم ابیانه کنند. دیگ و سفال قدیمی، سینی های مسی قلمکاری شده، ظروف و حتی عروسک هایی که نوع پوشش زنها و مردان ابیانه را نشان می دهد در این خانه موجود است. خانه ای که زمانی بخشی از خانه کمال الملک در نزدیکی میدان شهدای تهران بوده است.
شاید کمتر کسی متوجه شود پشت دیوارهای بلند این خانه و در میان آپارتمانهای ساخته شده آن اطراف چنین خانه ای به سبک سنتی ساخته شده است و اهالی آن حتی در نوع انتخاب رنگ دیوار سلیقه به خرج داده اند اما در کنار همین خانه، ساختمانی قرمز رنگ با چند واحد اپارتمان هم به چشم می خورد که مالک آن نیز یکی از اهالی ابیانه است که به تبعیت از خانه های سرخ روستای ابیانه این ساختمان را به رنگ قرمز تیره درآورده است شاید نشانی از روستا در کوچه های تهران باشد.
