عادت های کودکان و روش مقابله با آنها
کودکان اولین رفتارها و واکنش ها را از والدین می بینند و دنیا را در وجود آن ها حداقل در یکی 2 سال اول خلاصه می کنند. اما همین والدین چند سال بعد شکوه و شکایت می کنند که کودکشان بدغذاست، جیغ می کشد، ناسزا می گوید و ... جالب این که اغلب تصور می کنند اشتباهی از جانب آن ها رخ نداده است و معلوم نیست چرا کودک این رفتارهای زشت را ادامه می دهد و تکرار می کند. اگر شما هم کودکی دارید که از یکی از رفتارهای نادرست او شاکی هستید، حتما ادامه مطلب را بخوانید.
عادت هایی نظیر انگشت مکیدن، پیچاندن مو توسط انگشتان یا کوباندن سر به سطوح در میان نوزادان و خردسالان رایج است. معمولا این دسته از عادت ها خطری برای سلامت روحی و روانی کودک به همراه ندارند اما می توان به آنها به عنوان یک علامت هشدار دهنده نگاه کرد. توصیه می کنیم نوشتار پیش روی را مطالعه کنید تا متوجه شوید که آیا از نظر شما عادت های کودک خردسال شما صرفا اقدامی سؤال برانگیز است یا واقعا باید فکری به حال ترک آن کرد.
علت مکیدن انگشت در کودکان
مکیدن انگشت شصت
این یکی از جمله رایج ترین عادت ها در میان نوزادان و خردسالان است. درحقیقت برخی کارشناسان امور تربیتی بر این باورند که 90 درصد کودکان نوپا در دوره هایی خاص انگشت شصت خود را می مکند. این کار به خودی خود مشکلی به همراه ندارد اما اگر برای زمانی طولانی ادامه پیدا کند آن موقع است که داستان فرق می کند. بر اساس اعلام نظر آکادمی پزشکی کودکان آمریکا، بیش از نیمی از نوزادانی که انگشت شصت خود را بر اساس یک عادت می مکند در حد فاصل 6 تا 7 ماهگی این کار را رها می کنند.
اکثر باقیمانده این دسته از خردسالان در حد فاصل 4 تا 5 سالگی عادت مکیدن انگشت شصت را کنار می گذارند اما اگر این عادت در بعد از این سنین ادامه پیدا کرد آنگاه باید نسبت به تداوم این وضعیت نگران بود. در چنین شرایطی دندانپزشکان هشدار می دهند که مکیدن انگشت شصت می تواند خطراتی برای سلامت دندان و کام دهان به همراه داشته باشد. برای ترغیب خردسال به ترک این عادت مهم است که او را نسبت به این کار «علاقمند» کنید. یادآوری بسیار دوستانه و در نظر گرفتن جایزه برای انجام ندادن این کار در بازه های زمانی طولانی همواره تأثیرگذار بوده است. در غیر این صورت آغشته کردن انگشت با ماده ای تلخ و البته بی خطر و یا پوشاندن آن با چیزی شبیه بانداژ به ترک این عادت کمک زیادی می کند. گذشته از تمامی این راه کارها، ضروری است که همواره صبور بوده و با پزشک اطفال در مواقع ضروری در تماس باشید.
کوباندن سر به سطوح
برخی نوزادان و کودکان نوپا عادت دارند که سر خود را با ریتمی خاص به سطوحی نظیر دیوار یا تخت خواب بکوبند. در چنین وضعیتی بسیاری از والدین احساس وحشت می کنند زیرا این حالت را با اختلالات رشد یا مشکلات روحی و روانی در ارتباط دانسته و آن را نشانه ای از این اختلالات به شمار می آورند. درحالی که کوباندن ریتمیک سر به سطوح مختلف می تواند نشانه ای از اوتیسم (خودشیفتگی) باشد اما در بسیاری از موارد به آن به عنوان عادتی رایج در میان خردسالانی نگاه می شود که رشد طبیعی خود را پشت سر می گذارند. این عادت در میان نوزادان 6 تا 18 ماه رایج است. اما اگر این عادت بعد از 4 سالگی نیز ادامه یافت و یا تا پیش از این مرحله همچنان نگران بودید، در این صورت بهترین کار مشاوره با پزشک متخصص اطفال است.
ترک عادت به خوردن ناخن در کودکان
ناخن خوری
این عادت معمولا پس از تمامی عادت های قبلی مشاهد می شود. کارشناسان سنین 5 تا 6 سالگی را رایج ترین دوره مشاهده این عادت می دانند. نمی توان استرس را عامل همیشگی بروز این عادت به شمار آورد اما قرار گرفتن در شرایط استرس زا می تواند این عادت را تشدید کند. سعی کنید در مواقعی که احساس می کنید خردسالتان به ناخن خوری ترغیب می شود با ترغیب کردنش به انجام کارهای مختلف و سرگرم کننده با دستانش، حواس او را از انجام این کار پرت کنید. کوتاه کردن ناخن ها و شستشوی مرتب دست ها نیز توصیه می شود.
پیچاندن مو
این عادت معمولا در حد فاصل 3 تا 6 سالگی مشاهده می شود. پیچاندن مو به عنوان یک عادت معمولا بی خطر است و جالب اینکه خردسالان حتی بدون آنکه خود تشخیص دهند، برای کسب آرامش بیشتر این کار را انجام می دهند. مشاهده شده که برخی خردسالان برای احساس راحتی بیشتر در حین خستگی یا کسل بودن موهای خود را با انگشتانشان می پیچند. درصورتیکه پس از 6 سالگی این عادت ادامه یافت و یا بر شدت آن افزوده شد و حتی کار به ابروها و موژه نیز کشید آنگاه سری به پزشک متخصص اطفال بزنید.
